Τη Δευτέρα είδα για δεύτερη φορά το έργο του Φάσμπιντερ “Ελευθερία στη Βρέμη”, που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Βενιζέλειο Ωδείο, από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Το είχα δει πρώτη φορά την περασμένη Πέμπτη και είχα μείνει άναυδος. Αναρωτιόμουν: μήπως υπερβάλλω; Πήγα λοιπόν να το ξαναδώ. Και σιγουρεύτηκα: ναι, πρόκειται για παράσταση αριστουργηματική. Απόδειξη τα απανωτά χειροκροτήματα την Πέμπτη, τα ισάριθμα και ισομήκη τη Δευτέρα και επιπλέον τούτο: μετά το χειροκρότημα, οι θεατές (άναυδοι και αυτοί;) παρέμεναν μετέωροι στις θέσεις τους, δίνοντας έτσι το πιο ηχηρό μπιζάρισμα!… Εύγε στη Διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕΚ, εύγε στο συγγραφέα, στο μεταφραστή, στον πολύπλευρο σκηνοθέτη και στους στενούς συνεργάτες του, εύγε πρωτίστως σε όλους τους ηθοποιούς (ως ποιώντες ήθος). Έχουν όλες και όλοι ονόματα, και τα τίμησαν με την ατομική και τη συλλογική συνεισφορά τους στο αριστούργημα. Είμαι σίγουρος ότι δε θα με παρεξηγήσουν που θα αναφέρω μόνο ένα, συμφωνώντας ότι δικαίως πράττω. Ναι, είναι γνωστή η αξία της κυρίας Μαρίας Κεχαγιόγλου. Ήταν όμως ιδιαίτερα τερπνό να βλέπεις, να ακούς, να νιώθεις πώς απλά και όμορφα η κυρία ποιεί ήθος επί σκηνής, με την κίνηση, με το λόγο, με τις εκφράσεις του προσώπου της!…
Το έργο ανεβαίνει στο Ωδείο έως και τις 11 Δεκέμβρη. Εύχομαι να μην το χάσετε. Ελπίζω δε να έρθει ξανά στα Χανιά, μετά τον προγραμματισμένο περίπλου
(και να προσφέρεται στις φοιτήτριες και στους φοιτητές με ακόμα πιο προσιτό εισιτήριο).
Υ.Γ.: Της Μαρίας Κεχαγιόγλου τον εξαίσιο λόγο μπορούμε να θαυμάσουμε και να απολαύσουμε στην ερμηνεία της Ομήρου Ιλιάδας, Ραψωδία Ι, σε μετάφραση Δημ. Μαρωνίτη (ηχογράφηση από το Εθνικό Θέατρο, αναρτημένη στο YouTube).
