Ο Μέγας – Ο Μέγιστος – Ο Παμμέγιστος
Και είπεν ο Θεός. Γενηθήτω φως και εγένετο φως και φως εκ φωτός εγεννήθη ο καταυγάσας, ο καταπλήξας την Οικουμένη, ο σαγηνεύσας εχθρούς και φίλους, ο Μάγος της Διεθνούς Διπλωματίας, ο Ελευθερωτής των Σκλάβων, ο Ηλιος της Ελλάδας, ο Βενιζέλος ο ΚΡΗΣ!
Κάπως έτσι θα έπρεπε να αρχίζει το Ευαγγέλιο του Ελληνισμού κάθε κράτος έχει το Μεσσία του. Η Ελλάδα έχει τον δικό της Μεσσία – τον Θεό της – τον ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΤΗΣ.
Αλήθεια· τι θα ήταν η Ελλάδα και οι Έλληνες χωρίς τον Βενιζέλο;
– Μήπως κανένα καντόνι τύπου Ελβετίας;
– Μήπως τίποτα γιουσουφάκια και χανούμισσες στα χαρέμια των σουλτάνων και των πασάδων;
– Ή μήπως κανένα παραμύθι, στα παραμύθια της γιαγιάς εάν υπήρχαν Ελληνίδες γιαγιάδες;
Αλήθεια τι θα ήταν η Ελλάδα χωρίς τον Βενιζέλο.
Μια μικρή χώρα, εξαθλιωμένη, ρακένδυτη και ντροπιασμένη από την ήττα του 1897, με τον Τούρκο Αρχιστράτηγο ΕΤΕΜ – ΠΑΣΑ με κομπασμό να δηλώνει: «Σε λίγο θα πιω το καφεδάκι μου στο Σύνταγμα».
Τι ήταν στ’ αλήθεια η Ελλάδα τότε;
Το όνομά της και μόνο προκαλούσε το ειρωνικό μειδίαμα απέναντι σε μια ως το μεδούλι Τουρκόφιλη ανθρωπότητα. Κι ήρθες εσύ Μεγάλε Κρητικέ επαναστάτη (Ακρωτήρι – Φιρκάς – Θέρισο) και γέμισες ελπίδα την χιλιοταλαιπωρημένη – καταφρονεμένη Ελλάδα.
«Άνευ αυτού η Ελλάς θα έφθινε» Γεώργιος Καφαντάρης. «Υπάρχουν δυο μεγάλαι δεκαετίαι, στην ιστορία του Νεωτέρου Ελληνισμού. Η δεκαετία του 1820 -1830 και η δεκαετία του 1910 -1920. Η πρώτη άρχισε το θαύμα της Εθνικής Αναστάσεως. Η δεύτερη το ολοκλήρωσε. Η πρώτη δεκαετία δεν είναι επώνυμος, ονομάζεται Εικοσιένα. Ο πρωταγωνιστής είναι ομαδικός. Το γένος. Η δευτέρα είναι Επώνυμος. Ονομάζεται Ελευθέριος Βενιζέλος. Έχει το όνομά σου», λέγει ο Γεώργιος Παπανδρέου, για να συνεχίσει γεμάτος θαυμασμό ο Υπουργός της Δικαιοσύνης της Σερβίας Ζούριτς: «Ουδέποτε θα λησμονήσουμε εμείς οι Σέρβοι, ούτε τι οφείλουμε εις τον Βενιζέλο, ούτε την συνεργασία του Ελληνικού Στρατού εις τους Βαλκανικούς πολέμους».
Για να καταλήξει ο Θεμιστοκλής Σοφούλης: «Δεν υπάρχει εγκώμιον ισάξιον. Υπήρξε η ψυχή, ο νους και ο οφθαλμός της Ελλάδος».
Υπήρξε ο πρωτεργάτης μα και ο ηγέτης της Βαλκανικής Συμμαχίας.
Νεκρική σιγή στη Βουλή την 1η Οκτωβρίου του 1912 όταν με ύφος επίσημο ανήγγειλε: «Τα τέσσερα Χριστιανικά κράτη της Ιλλυρικής Χερσονήσου ενώθηκαν δια να αποσπάσουν εκ του τουρκικού ζυγού τους τυραννισμένους ομοεθνείς τους». Μήνυμα προς όλους, του Βενιζέλου: «Η πατρίς δεν σας ζητεί να αποθάνετε μόνον υπέρ αυτής· Οφείλετε να νικήσετε».
Το όνειρο του Μεγάλου Κρητικού γίνεται πραγματικότητα. Το όνειρο της Ελληνικής φυλής αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Συντρίβεται ο Οθωμανικός κολοσσός, διαμελίζεται η τουρκική Αυτοκρατορία, η Ελλάδα μεγαλουργεί. Υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών. Το αριστούργημα -όπως χαρακτηρίζεται- της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η Ελλάδα με εντολή των Συμμάχων (ΑΝΤΑΝΤ), καταλαμβάνει την Σμύρνη. Η Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Ο Στρατής Μυριβήλης, γεμάτος θαυμασμό γράφει: «Εθνική ολοκληρωμένη μορφή, ο Βενιζέλος, ο ποιητής της νέας Ελληνικής Ιστορίας…» Ο Ζιλ Μπουά διακεκριμένος Γάλλος Συγγραφέας: «Η Γερμανία είχε τον Βίσμαρκ, η Ιταλία τον Καβούρ, δύναταίτις ειπείν ότι η Ελλάς έχει τον Βενιζέλον». Ο Στ. Γονατάς πλημμυρισμένος από θαυμασμό για τον Μεγάλο Κρητικό Γίγαντα αναφωνεί: «Ο Ηλιος ο καταυγάσας το Ελληνικό στερέωμα». Ο Ιωάννης Μεταξάς «ενέπνευσε εις το Έθνος την αυτοπεποίθησιν. Ώθησε το Έθνος προς την νίκην και την Δόξαν». Η Βουλή των Ελλήνων: «Υπήρξεν άξιος της Πατρίδας. Ευεργέτης και Σωτήρ της Ελλάδος».
Ο εκ των ιδρυτών της Κ.Τ.Ε. (Κοινωνίας των Εθνών) Λεόν Μπουρζουά: «Ολόκληρος η ανθρωπότητα αποβλέπει προς τον Βενιζέλον, ως προς τον ήρωα μιας υπερόχου σταυροφορίας υπέρ της Ελευθερίας».
Και όμως· παρ’ όλο αυτό το ονειρικό, το θαυμαστό, το θαυμάσιο, το θαυμάτων το θαύμα που συμβαίνει και εκτοξεύει την Ελλάδα και τον Βενιζέλο στα ουράνια, στις εκλογές του Νοεμβρίου του ‘20, ο Βενιζέλος καταψηφίζεται από τον Ελληνικό Λαό.
Τι είχε συμβεί: Η λεγομένη Ηνωμένη Αντιπολίτευση -Οι αντίπαλοί του δηλαδή- έριξαν στην εκλογική αναμέτρηση δύο συνθήματα: α) τα παιδιά σπίτι τους. Δηλαδή να επιστρέψει ο Ελληνικός στρατός από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα και β) Να επιστρέψει ο έκπτωτος βασιλιάς Κωνσταντίνος στην Ελλάδα. Ως προς το τελευταίο οι Σύμμαχοι προειδοποίησαν ότι τυχόν επάνοδος του βασιλιά θα έχει ως αποτέλεσμα την διακοπή της οικονομικής βοήθειας. Η Ηνωμένη αντιπολίτευση (Γούναρης, Θεοτόκης, Στράτος και Βασιλεία) διέπραξε δύο μοιραία λάθη. Όχι μόνο επανέφερε τον Βασιλιά αλλά πήρε τον Ελληνικό στρατό από το Αφιόν – Καρά – Χισάρ, και τον πήγε να καταλάβει την Άγκυρα, χωρίς φυσικά την βοήθεια των Συμμάχων.
Πλήρης πανωλεθρία. Ξεριζωμός, αφανισμός του Μικρασιατικού πολιτισμού. Μικρασιατική καταστροφή. Έτσι έσβησε το μεγαλειώδες όνειρο – όραμα του Μεγάλου Έλληνα πολιτικού, η δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδος των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Έτσι έσβησε το όνειρο – όραμα του Νέου Μεγαλέξανδρου της φυλής (του ΜΕΓΑΛΟΥ – του ΜΕΓΙΣΤΟΥ – του ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΥ) του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, του ΥΠΕΡ – ΕΛΛΗΝΑ.
Και ο ποιητής με στεντορεία φωνή ψάλλει:
«Ναός σου πρέπει εσέ αυστηρός
με δωρικές κολόνες
που πάνω στην μετώπη του
βαθιά να σκαλιστεί
για τους μελλούμενους καιρούς
και τους πολλούς αιώνες
ΕΛΕΥΘΕΡΙΩ ΒΕΝΙΖΕΛΟ
ΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ».
