Ελιά – λάδι

Τσοι χρόνους που περάσανε, πολλά ‘χουνε γραμμένα
σε κεινανά που διάβασα προσθέτω ακόμη ένα.
Απού τα χρόνια του Χριστού, ευλοημένο δέντρο
μια εποχή δεν πέρασε να μην είναι στο κέντρο.
Οι εποχές περάσανε λαοί φάγανε λάδι
άθρωπος δεν ευρέθηκε για να του βρει ψεγάδι.
Πολλοί έφαγαν απ’ αυτό σε ούλους τσοι αιώνες
η αρχοντιά στον τόπο μας είναι οι ελαιώνες.
Στην εκκλησιά με κείνονα ανάβουν τα καντήλια
μα όσα παίνια και να πω θα ξεπεράσω χίλια.
Λύχνους σε ούλα τα χωριά ανάβαμε τσοι νύχτες
μ’ εκείνους εκεντούσανε οι κοπελιές τσοι προίκες.
Και τα κοπέλια άναβαν για διάβασμα τα βράδια
τσοι λύχνους σβήναν νεαροί όντεν εκάναν χάδια.
Εις το νησί την κατοχή το ‘χαμε σωτηρία
όντε μας εκυρίεψαν τα άγρια θηρία.
Με λάδι τσοι παντρεύανε παλιότερα τσοι κόρες
μα ‘δα το τρώνε με χαρά θαρρώ σ’ ούλες τσι χώρες.
Φάρμακα και καλλυντικά ούλοι το προτιμούνε
έρχουνται στην πατρίδα μας το πια καλό ζητούνε.
Εμείς θωρούμε τσοι ελιές μαζώνουμε το λάδι
κι ευχαριστούμε το Θεό κάθε πρωί και βράδυ.