Υποτονικές και γενικόλογες οι αναφορές στις εκλογές για θέματα ελιάς και ελαιολάδου
Κορυφώνονται οι προεκλογικές κινήσεις των υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών, αλλά και των υποψηφίων ευρωβουλευτών, για την εξασφάλιση της ηγεσίας στους Δήμους και Περιφέρειες, αλλά και της εισόδου στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι κρίσεις και επικρίσεις, αλλά και τα προγράμματα και οι υποσχέσεις, για το καλύτερο μέλλον Δήμων, Περιφερειών, της Ελλάδας, αλλά και της ίδιας της Ευρώπης και φυσικά εμάς των ίδιων, δίδουν και παίρνουν. Οι υποψήφιοι, με τις εμφανίσεις τους στα Μ.Μ.Ε., με τα πάσης φύσεως έντυπα που εκδίδουν, αλλά και με τις προσωπικές επαφές τους, μας κατακλύζουν κυριολεκτικά με διάφορα ελπιδοφόρα, αλλά και… απειλητικά μηνύματα!
Και σε όλα αυτά κάθε παράταξη θεωρεί σκόπιμο να παρουσιάζεται με το δικό της έμβλημα – λογότυπο, με το οποίο προφανώς θέλει να δώσει το στίγμα και το όραμά της και να μας προϊδεάσει για τις ευοίωνες για εμάς προθέσεις της. Αδιάφορο αν στην πορεία, όπως έχει αποδείξει η πείρα, πολύ εύκολα όλα αυτά τα περνούν στις καλένδες με ή χωρίς αιτιολογίες.
Και μέσα στους συμβολισμούς λογοτύπων η ελιά φαίνεται να έχει την τιμητική της. Δήμοι, Περιφέρειες και κόμματα, παλιότερα και σήμερα, την προτιμούν με πάθος!
Στην Κρήτη ιδιαίτερα, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας, η προτίμηση αυτή φαίνεται να έχει μεγάλη προτεραιότητα. Φέτος για παράδειγμα, εκτός από τη γραφιστική και λεκτική παρουσία της “Ελιάς” που υιοθέτησε συγκεκριμένος κεντρικός κομματικός σχηματισμός, επισημάναμε την ύπαρξη συμβολισμών της ελιάς σε τουλάχιστον 5 συνδυασμούς δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων στην Κρήτη (Κίσαμος, Σητεία, Γόρτυνα, Αγ. Νικόλαος, Μινώα Πεδιάδας), αλλά και αρκετούς στην Πελοπόννησο.
Αλλού σωστά σχεδιασμένη και αλλού καλλιτεχνικά «παραποιημένη» η ελιά καλείται να συμβολίσει κάποια από τα αγαθά ή τις αξίες στην παράταξη που την υιοθετεί στο έμβλημά της. Και διερωτάται κανείς. Ανάγκη για πραγματική έκφραση ή ανάγκη για απλή προσέλκυση ψηφοφόρων.
Ωστόσο, η παρουσία της ελιάς σαν δέντρου, των κλαδιών, των φύλλων της ή και των καρπών της σε εμβλήματα συνδυασμών, είναι κατ’ αρχήν θετική και δεν μπορεί παρά να επικροτηθεί! Και πρέπει να συγχαρεί κανείς αυτούς που κάνουν αυτή την επιλογή, γιατί προφανώς αναγνωρίζουν ότι το δέντρο της ελιάς δεν έχει μόνο πολλές αρετές, αλλά ειδικά στην Κρήτη, αποτέλεσε και αποτελεί και μάλλον θα αποτελέσει και στο μέλλον βασικό στοιχείο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου.
Οπως φαίνεται, η ύπαρξη του συμβολισμού της ελιάς στα εμβλήματα δεν φαίνεται να συμβαδίζει με ανάλογες αναφορές στα προγράμματα που εξαγγέλλονται. Οι αναφορές για την ελιά και τους ελαιοπαραγωγούς στα προγράμματα και τις προφορικές εξαγγελίες είναι από ανύπαρκτες έως πολύ περιορισμένες και αρκετές φορές ασαφείς και συγκεχυμένες.
Βέβαια η προσφορά αρκετών παραγόντων της Αυτοδιοίκησης, που στρατεύτηκαν εθελοντικά στον Σ.Ε.ΔΗ.Κ. μαζί με τον πρόεδρό του κ. Μαρινάκη και το Δ.Σ. του, ήταν σημαντική και ασφαλώς έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα, ενώ σε αρκετά άλλα πέτυχε και λύσεις.
Ωστόσο, σοβαρά προβλήματα παραμένουν άλυτα και απαιτούν τη στράτευση και προσφορά και αυτοδιοικητικών, αλλά και άλλων παραγόντων του κλάδου. Μερικά από τα προβλήματα αυτά, που βρέθηκαν τελευταία στο προσκήνιο της επικαιρότητας, υπενθυμίζονται παρακάτω με στόχο την πρόκληση θέσεων και απόψεων και κυρίως δεσμεύσεων.
Τα ευχολόγια για σύνδεση πρωτογενούς τομέα και τουρισμού
Ευχή και πρόθεση όλων η σύνδεση του πρωτογενούς τομέα, δηλαδή κυρίως της ελαιοκομίας, με τον τουρισμό! Πώς όμως, με ποιους τρόπους, με ποια συγκεκριμένα μέσα και με ποια ενδεχόμενα κίνητρα και κυρίως σε ποιο χρόνο, φαίνεται πως δεν χρειάζεται να το αγγίξουμε.
Ετσι, παρά την ποιοτική υπεροχή των προϊόντων της Κρήτης, οι τουριστικές επιχειρήσεις με ή χωρίς βραχιολάκια θα συνεχίσουν να προσφέρουν στους τουρίστες ξένα, υποβαθμισμένα, αλλά πάντως φθηνά προϊόντα. Και οι ταβέρνες του νησιού στην πλειοψηφία τους, παρά την ύπαρξη άριστου ελαιολάδου στην Κρήτη θα συνεχίσουν να τηγανίζουν με εισαγόμενα και ενδεχόμενα επικίνδυνα για την υγεία σπορέλαια!
Συστάσεις από σημαντικούς διεθνείς παράγοντες και προσπάθειες ετών από κάποιους «ρομαντικούς» για την αναγνώριση ως Π.Ο.Π. ενός ονόματος «Κρήτη» για το ελαιόλαδό μας ώστε να αναγνωρίζεται από τους καταναλωτές του εξωτερικού, αλλά και να προστατεύεται από τους Κανονισμούς της Ε.Ε., παρακάμπτονται και αντί αυτών επιχειρούνται λύσεις με πιστοποιήσεις που για το ελαιόλαδο δεν προσφέρουν καμία προστασία και οπωσδήποτε δεν ισχύουν ούτε στο εξωτερικό, ούτε εντός Κρήτης.
Οι αποζημιώσεις των περσινών καταστροφών
Ζημιές κάποτε, έστω και κάθε 15-20 χρόνια, όπως είναι φυσικό, γίνονται και στις ελιές της Κρήτης από ακραίες καιρικές συνθήκες. Και αντί να αποζημιωθούν από τον ΕΛ.Γ.Α., όπως γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο για τις καλλιεργείς άλλων βορειοτέρων περιοχών, παραπέμπονται στις καλένδες των Π.Σ.Ε.Α. με τις ευλογίες επιστημονικών επιτρόπων που θα πρέπει κάποιοι να μας ενημερώνουν ποιες αμοιβές λαμβάνουν για γνωματεύουν επιστημονικά για το αυτονόητο! Και σαν αποτέλεσμα όλων αυτών και επιβεβαίωση των φόβων πολλών, ήλθε προ ήμερων (9/5) η ανακοίνωση του ΥΠ.Α.Α.Τ., που φαίνεται για ευνόητους λόγους δεν πήρε δημοσιότητα με την οποία γίνεται γνωστό ότι το πόσο που ζητήθηκε από το ΥΠ.Α.Α.Τ. να εγκρίνει το Υπουργείο Οικονομικών και στη συνεχεία οι Βρυξέλλες, είναι μόλις 65 εκατ. € για όλες τις ζημιές του 2013 (ανεμοθύελλες, πλημμύρες, μη ομαλή καρποφορία οπωροφόρων και ελιάς…), ενώ οι ζημιές στην ελαιοπαραγωγή της Κρήτης αποτιμήθηκαν από όλους σε πάνω από 160 εκ. €. Και το ωραιότερο. Οι αποζημιώσεις θα δοθούν «πολύ σύντομα» μέσα στο 2015 ή 2016! Ζήσε Μάη μου!
Η διεθνώς πασίγνωστη ποιότητα του κρητικού ελαιολάδου, που κατακτήθηκε με πολυετείς προσπάθειες των επιστημόνων και παραγώγων του νησιού, όλοι ξέρουν ότι τα τελευταία χρόνια κινδυνεύει στα σοβαρά, από την ηθελημένη ή αθέλητη, αποδιοργάνωση και αναποτελεσματικότητα των μελετημένων δομών της δακοκτονίας.
Ωστόσο, υψηλά ιστάμενοι μας συμβουλεύουν να τις συγκομίζουμε «πριν τον Νοέμβριο» για να έχουμε καλή ποιότητα και να τις «εκχυλίζουμε» σε καλά ελαιοτριβεία για να έχουμε καλή ποιότητα! Και μέσα σε όλα αυτά η Περιφέρεια συνεχίζει απέλπιδα τη μάχη να προσαρμοστεί –αν είναι δυνατόν- στα απίθανα γραφειοκρατικά μετρά των όποιων η εφαρμογή κοστίζει περισσότερο από την προσφορά τους. Λύση άραγε ριζική με την ανάληψη της πλήρους ευθύνης εφαρμογής, αλλά και είσπραξης τελών για τη δακοκτονία από την Περιφέρεια και τους Δήμους, άραγε, δεν υπάρχει; Σίγουρα ναι. Αλλά οπωσδήποτε χρειάζεται τόλμη και διεκδίκηση από όλους.
Η τραγωδία της μη αναγνώρισης της κρητικής διατροφής
Η αποτυχία της αναγνώρισης από την UNESCO της λεγόμενης «Μεσογειακής Διατροφής» με τη συναίνεση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και δυστυχώς με την ολιγωρία των αυτοδιοικητικών παραγόντων της Κρήτης να διεκδικήσουν την αναγνώριση της κρητικής διατροφής το 2008, φαίνεται ότι τώρα ολοκληρώνεται. Το «χρυσό χάπι» που προσφέρουν στην Κρητη είναι να αναλάβει τον συντονισμό των παραπέρα ενεργειών την επέκτασή της και σε άλλα κράτη της «Μεσογειακής»!
Το ότι η με διεθνείς έρευνες και μελέτες τεκμηριωμένη υγιεινή και πολιτιστική άξια της κρητικής διατροφής υπήρξε η βάση για την κατασκευή της επινόησης που λέγεται «Μεσογειακή», δεν φαίνεται να συγκινεί, όπως είναι φυσικό, τις κεντρικές υπηρεσίες μας, αλλά δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά και με σχεδιασμό και όλους τους τοπικούς Φορείς. Οι προσπάθειες του Σ.Ε.ΔΗ.Κ. και άλλων φορέων για αναγνώριση της κρητικής, δυστυχώς, δεν φθίνουν. Άρα, ο λεγόμενος γαστρονομικός τουρισμός θα αποτελεί απλά ευχολόγιο για πολλά χρόνια.
Η ευρωπαϊκή πρόκληση για τις ταβέρνες
και η αδυναμία ελέγχων για αναγραφή στους καταλόγους!
Το φιάσκο της ευρωπαϊκής υπαναχώρησης για υποχρεωτική χρήση επώνυμων μη ξαναγεμιζόμενων συσκευασιών στα τραπέζια των επιχειρήσεων εστίασης αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την Ελλάδα και όλες τις ελαιοπαραγωγικές χώρες του Νότου.
Το ότι αρχικά ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο και την επόμενη αποσύρθηκε ατάκτως και χωρίς εξηγήσεις ασφαλώς αποτελεί μια θλιβερή με «ευρωπαϊκό άρωμα» ιστορία που δείχνει ότι τα συμφέροντα υπερισχύουν των θεσμών. Τα λόμπι των σπορελαίων που εξακολουθούν να επιμένουν με την «εργαλειοθήκη» του Ο.Ο.Σ.Α. να επιτραπούν και στην Ελλάδα τα μίγματα σπορελαίων με ελαιόλαδο, ασφαλώς δεν μπορούσαν να αποδεχτούν την επώνυμη παρουσία ελαιολάδου στα τραπέζια των εστιατορίων της Ευρώπης.
Με τα θέματα αυτά όμως ασφαλώς θα πρέπει να ασχοληθούν οι υποψήφιοι για το Ευρωκοινοβούλιο και να ζητήσουν τον λόγο!
Γιατί είναι ακατανόητο να σερβίρουμε στο τραπέζι όχι μονό το κρασί, αλλά και το νερό με επώνυμες φιάλες και το λαδί να προσφέρεται χύμα στα γνωστά λαδομπούκαλα που υποβιβάζουν όχι μονό την ποιότητα, αλλά και την αξιοπρέπεια του τουρισμού μας.
Ομως δεν είναι κατανοητό και το γιατί η διάταξη που υπάρχει στην Υπουργική Απόφαση (Α2-861/2013) για υποχρεωτική αναγραφή στους Καταλόγους εστίασης του είδους των χρησιμοποιούμενων λαδιών (άρθρο 91, παρ. 3 α) δεν εφαρμόζεται. Υπάρχουν άραγε υπηρεσίες αρμόδιες γι’ αυτό και αδιαφορούν ή αδυνατούν να εφαρμόσουν τη διάταξη; Ό,τι και αν συμβαίνει πρέπει να διευκρινιστεί.
Επίλογος. Και οι ελιές… ψηφίζουν!!
Βέβαια όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και ασφαλώς θα έπρεπε να απασχολούν τις παρατάξεις και τους υποψηφίους κατά τους προγραμματισμούς και τις δεσμεύσεις τους, κατά τις συζητήσεις τους στα Μ.Μ.Ε. Ωστόσο, μια τέτοια τάση δεν διαπιστώνεται και φυσιολογικά διερωτάται κάνεις ποια είναι τα αίτια; Δεν θεωρούνται τα προβλήματα της ελαιοκομίας σημαντικά και δεν αξίζουν την προσοχή τους; Ή μήπως ο στόχος του να συλλεχτούν απλά ψήφοι επιτυγχάνεται ταχύτερα και πιο άκοπα με γενικόλογες υποσχέσεις;
Όμως ασφαλώς όλοι γνωρίζουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων στους Δήμους και την Περιφέρεια Κρήτης είναι ελαιοπαραγωγοί.
Επομένως και οι ελιές… ψηφίζουν! Και ζητούν τον σεβασμό και την ανταμοιβή τους από όλους και από αυτούς που τις χρησιμοποιούν στα σύμβολά τους και από αυτούς που ζουν από τα προϊόντα τους!
