ΕΛΙΣΑΒΕΤΑ ΝΟΥΣΙΑΔΗ: Γενεαλογικά δέντρα στο “Χρυσό βιβλίο”

Η Ελισαβέτα Νουσιάδη, με το βιβλίο της “Η Ζωή μιας Βορειοηπειρώτισσας” μας είχε εντυπωσιάσει επειδή μας είχε δώσει πολύ ενδιαφέροντα άγνωστα στοιχεία, κοινωνικά, λαογραφικά, πολιτισμικά κ.ά. από τη ζωή των κατοίκων της περιοχής Αργυροκάστρου της Βορείου Ηπείρου, όπου ζούσε. Τώρα με ένα νέο βιβλίο μας εντυπωσιάζει ακόμη  μια φορά.
Αναζήτησε όλους εκείνους με τους οποίους έχει συνδεθεί με συγγενική σχέση, βρήκε φωτογραφίες καθώς και αρκετά στοιχεία από τη ζωή τους και δημιούργησε ένα ευρύ “Οικογενειακό Λεύκωμα” το οποίο ονόμασε “Χρυσό Βιβλίο”.
Συνήθως οι τέτοιας μορφής εκδόσεις περιλαμβάνουν τις οικογένειες με τη σειρά των ανδρών, αφού το οικογενειακό επώνυμο μ’ αυτούς διατηρείται.
Η Νουσιάδη δεν ακολούθησε αυτό τον δρόμο. Παρακολουθεί την πορεία των οικογενειών τόσο με τα αρσενικά όσο και με τα θηλυκά μέλη, από το 1770 (η παλαιότερη καταγραφή) μέχρι το 2015, στους διάφορους τόπους όπου έζησαν, τις σπουδές, την οικογενειακή και κοινωνική τους κατάσταση, το επάγγελμα και τη γενικότερη προσφορά τους στην οικογένεια και την κοινωνία.
Πάρα πολλοί από αυτούς που αναφέρει η κα Ελισαβέτα είχαν φύγει από τα χωριά τους, μερικοί πήγαν στην Αμερική ενώ οι νεότεροι έχουν μεταναστεύσει από χρόνια στη χώρα μας. Για όλους έχει να πει έναν καλό λόγο.
Εντύπωση προκαλεί η αγάπη των νέων στα γράμματα. Αρκετοί σπούδασαν σε τεχνικές σχολές ή σε Πανεπιστήμια και κατάλαβαν καλές θέσεις στην υπαλληλική ιεραρχία της Αλβανίας καθώς και σε άλλες χώρες όπου μετοίκησαν.
Εκτός από τις φωτογραφίες και τα βιογραφικά των οικογενειών η συγγραφέας παραθέτει και τα γενεαλογικά τους δέντρα. Επί πλέον σχολιάζει πολλά από τα πρόσωπα που παρουσιάζει και  με το δικό της ποιητικό και γλωσσικό  τρόπο αναφέρεται σ’ αυτούς που έφυγαν στην ξενιτιά, σ’ εκείνους που δεν γνώρισε, σε όλους όσοι στάθηκαν αφορμή να γράψει το βιβλίο…
Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι αρκετά συμβολικό. Απεικονίζει ένα πολύκλαδο και παχύφυλλο δέντρο με δυνατή ρίζα, που το σκεπάζει ένα ουράνιο τόξο.
Νομίζω ότι εκφράζει τη δύναμη που έχουν οι οικογένειες τόσο από τη μεριά του πατέρα όσο και από τη μεριά της μητέρας της, (με τις παράλληλες διασυνδέσεις εξαιτίας των γάμων)  και ταυτόχρονα ότι φανερώνει (με το ουράνιο τόξο) την ελπίδα για φωτεινότερες μέρες.
Το βιβλίο είναι πραγματικά “Χρυσό” κυρίως για τους βορειοηπειρώτες χωριανούς και (με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο) συγγενείς της κας Νουσιάδη. Παρουσιάζει όμως και αρκετό ενδιαφέρον και για πολλούς άλλους, οι οποίοι καθώς παρακολουθούν τη ζωή και τη δράση των οικογενειών, πληροφορούνται πολλά από τη γενικότερη κατάσταση στη Βόρειο Ηπειρο τα χρόνια που περιγράφει η συγγραφέας.