Μετά το δωδεκάθεο, ήρθε εις την Ελλάδα
Χριστιανισμός π’ εκράτηξε άσβηστη τη λιακάδα.
Όσοι πιστεύανε Χριστό, γι’ Αυτόν εμαρτυρούσαν
θάνατοι και βασανισμοί, την πίστη δεν ληγούσαν.
Μαύρη σκλαβιά επλάκωσε για τετρακόσια χρόνια
η πίστη τσοι χαλύβδωνε, παππούδες και εγγόνια.
Ήρθε η ώρα η τρανή τσ’ Ανάστασης μεγάλη
παρηγοριά και δύναμη, στο γένος ήρθε πάλι.
Πάντα σταυρός στο λάβαρο του έθνους κυματίζει
γι’ αυτό η χώρα τουτηνέ, ανθεί και λουλουδίζει.
Οι κυβερνήσεις πάντοτε εις το ΧΡΙΣΤΟ πιστεύαν
ορκίζουνταν στη χάρη ντου κι όλο μπροστά πηγαίναν.
Όσοι πιστεύουν πως ΘΕΟΣ υπάρχει μα δε βλέπει
εδά καιρός να το σκεφτούν, υπάρχει άλλη σκέπη;
Τα πράγματα που γίνουνται, τα τελευταία χρόνια
αυτά θα τη σπηλώσουνε τη χώρα μας αιώνια.
Κατάφεραν οι άθεοι απού μας ήρθαν τώρα
ν’ αλλάξουν πίστη κι ανθρωπιά που πίστευε η χώρα.
Όμως καλά παθαίνουμε, να το τονίσω θέλω
η στράτα απού παίρνουμε, δεν διαγράφει μέλλον.