Ι. -ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ τα προεκλογικά ελληνικά δρώμενα, ελάχιστες μέρες πριν τις κάλπες, διαπιστώνουμε τρία πράγματα:
• το άνευρο, άοσμο, υποτονικό και εντελώς προσωπικό κλίμα της κομματικής αντιπαράθεσης (“Μητσοτάκης ή Τσίπρας”), μάλιστα με μια κενολογία συνθημάτων, άστοχων διαδικτυακών εικόνων και α-νόητων επιχειρημάτων·
• την προφανή έλλειψη πραγματικών ηγετικών μορφών που να μπορούν να δρουν καταλυτικά στην εξέλιξη των παγκόσμιων αλλά και τοπικών γεγονότων, και
• την αχαλίνωτη κυριαρχία του λαϊκισμού στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τους επικοινωνιολόγους, η βασική “αρετή” του λαϊκισμού είναι η απλοϊκότητα του μηνύματός του (π.χ. “Δικαιοσύνη παντού”). Έτσι όμως, εξαπατάται το κοινό με το να απλοποιούνται πολύπλοκες καταστάσεις (διαδικασία απονομής δικαιοσύνης, μάλιστα παντού!). Επιπλέον, ένας λαϊκιστής πολιτικός μεταφράζει την πραγματικότητα κατά το δοκούν, είτε προβαίνοντας σε βολική passepartout γενίκευση («όλοι μαζί εμείς, μόνοι τους αυτοί”). Φυσικά, ο λαϊκισμός δεν λύνει προβλήματα: απλά αποδίδει ενοχές σε άλλους, πλην του ομιλούντος.
ΣΗΜΕΡΑ μετράει το image των πολιτικών στις οθόνες, εκμηδενίζοντας την ιδεολογία τους.
ΕΤΣΙ, η προβολή απόψεων, εικόνων, “ψευδοειδήσεων”, χαλιναγώγησης της κοινής γνώμης ή ανακατεύθυνσής της, πληθαίνει δυστυχώς χάρη και στην ανέλεγκτη τεχνολογία που, όχι σπάνια, οδηγεί στην εξαπάτηση μαζών. Φυσικά, δεν φταίει η ίδια η τεχνολογία, αλλά η αρνητική χρήση της που πολλαπλασιάζεται και σε άλλους τομείς…
ΙΙ.-Ο ΑΠΛΟΣ ψηφοφόρος κάποιας ηλικίας, αναρωτιέται εύλογα γιατί σήμερα δεν υπάρχει ένας Ελ. Βενιζέλος, ένας ΝτεΓκόλ, ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής, ένας Τσόρτσιλ, ένας Κένεντι κ.λπ., ενώ αντίθετα αυξάνονται οι αυταρχικοί ηγετίσκοι που “καθοδηγούν” τους λαούς τους όπως θέλουν οι ίδιοι (Ρωσία, Τουρκία, Κίνα κ.λπ.)
» Ο υποψήφιος βουλευτής παρουσιάζει τις θέσεις του εν όψει των εθνικών εκλογών
…ΕΥΡΥΤΕΡΑ κοιτάζοντας τον σημερινό κόσμο, από το απλό ψωμί μέχρι το πιο σύγχρονο κινητό, απ’ το μαρούλι μέχρι το κρέας, απ’ τα παπούτσια μέχρι τα αυτοκίνητα, διαπιστώνουμε ότι τίποτε πια δεν παράγεται όπως παλιά. Τέρμα πια οι νόστιμες ντομάτες ή οι χορταστικοί γιαρμάδες, τέρμα και τα παλιά ανθεκτικά αυτοκίνητα. Κι αν θέλετε, παρακολουθώντας την καθημερινότητα στις τηλεοπτικές οθόνες, με τη σωρεία των εγκλημάτων, τη διαφθορά, την απαξίωση θεσμών και ανθρώπων, ούτε εμείς ως άνθρωποι είμαστε όπως παλιά. Γιατί, λοιπόν, να μην έχει “χαμηλώσει” και το επίπεδο των πολιτικών παντού;
ΤΟ ΜΟΝΟ σίγουρο είναι ότι όποιος κι αν εκλέγεται ως πρωθυπουργός, εδώ ή αλλού, η μεταβατική κατάσταση που διέρχεται ολόκληρη η ανθρωπότητα και ο πλανήτης μας, δυστυχώς θα διαρκέσει. Χωρίς να φαίνεται κάπου ένα αισιόδοξο φως που να αρχίσει να διαλύει τα σκοτάδια γύρω μας. Τουλάχιστον για την ώρα…
