Έλλη Στάη: Πόσο σημασία έχουν τα νούμερα τηλεθέασης;

Το πρωί της Κυριακής η Έλλη Στάη θα πάει να ψηφίσει και έπειτα θα προετοιμαστεί για τη δύσκολη βραδιά που έρχεται. Στις 18.00 θα είναι στον αέρα από τη συχνότητα του Alpha, μαζί με τον Αντώνη Σρόιτερ. Αν και μπαρουτοκαπνισμένη, ομολογεί στο peoplegreece πως το άγχος μια τέτοια μέρα πάντα υπάρχει. «Είναι πολλά τα θέματα που αντιμετωπίζει κανείς, από τεχνικά μέχρι ουσιαστικά. Θέλει ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, πείρα και γνώση». Από τη μία υπάρχει η ροή πληροφοριών και η έκρηξη της αδρεναλίνης, από την άλλη το «κρύο κεφάλι» που διαβάζει πίσω από ποσο­στά και δηλώσεις. «Έχω πάντα το τηλέφωνο μπροστά μου, γιατί είναι η πιο εύκολη επικοινω­νία. Χτυπάει αδιάκοπα, μεταφέροντας πληροφορίες. Κάνω κι εγώ ερωτήσεις. Γιατί δεν είναι μόνο οι ρεπόρτερ του σταθμού που έχουν τη ροή των πληροφοριών και τη δίνουν σε όλο το σύστημα. Είναι και οι προσωπικές πηγές του καθένα».

Στο παλμαρέ της έχει πολλές πρωτιές τηλεθέασης σε εκλογικές Κυριακές. Θα στενοχωρηθεί αν δεν είναι στις δύο πρώ­τες θέσεις; «Όχι. Αυτές τις εκλογές τις οργανώνει ένα εξαιρετικό επιτελείο που διαθέτει ο Alpha κι εγώ συμμετέχω στη μετάδοση. Πιστεύω πως τα έχουν οργα­νώσει τόσο σωστά και θα πάμε πολύ καλά. Δεν θέλω, όμως, να ξεκινάω από την τηλεθέαση, αλλά από την ουσία των πραγμάτων. Αν ξεκινήσεις με άξονα τα νούμερα της τηλεθέασης, μπορεί να πα­ρασυρθείς και να κάνεις πράγματα –αυτά που λέμε “πουλησιάρικα”–, που όμως δεν έχουν ουσία. Πιστεύω πως πρέπει να βάζεις τη σφραγίδα που θέλεις κι αν έχει δυναμική και δυνατότητες, θα την επι­βραβεύσει ο κόσμος. Ξέρω τι σημαίνει εμπορικότητα και δεν την εγκαταλείπω, αλλά δεν είναι η απόλυτη προτεραιότητά μου» εξηγεί.

Αυτή είναι η τρίτη Κυριακή των εκλο­γών που συνεργάζεται με τον Alpha. Στις δημοτικές εκλογές (Μάιος 2014) είχαν τερματίσει πρώτοι, ενώ στις ευρωεκλο­γές και τις επαναληπτικές των δημοτι­κών (Μάιος 2014) δεύτεροι. «Η χημεία μας ταίριαξε και με τον Αντώνη Σρόιτερ, αλλά και με το υπόλοιπο επιτελείο του Alpha. Ο διευθυντής ειδήσεων ήταν συ­νεργάτης μου, δουλεύαμε μαζί οκτώ χρό­νια στον ΑΝΤ1» τονίζει.

Όση ώρα μιλάμε, έχουμε μουσικό χαλί τα ringtones κινητών και tablet, καθώς τα μηνύματα και οι κλήσεις δεν σταματούν λεπτό. «Είναι μια δουλειά που γίνεται η ζωή σου, μπαίνει και σε αυτό που λέμε προσωπική ζωή. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσα να κάνω εύκολα το διαχωρι­σμό. Απαιτεί μεγάλο κομμάτι από τον εαυτό σου. Πιάνω τον εαυτό μου να είμαι κάπου και να τρώω και να είμαι συνέχεια στο κινητό, μπαίνοντας να δω τι έχει γί­νει. Όχι απλά για να ενημερωθώ. Τώρα, για παράδειγμα, παρακολουθώ τη δου­λειά μας στο TheToc. Μερικές φορές κοιτάω την ώρα στο τηλέφωνο και λέω “αχ, είναι πολύ αργά”, και σκέφτομαι να μην τηλεφωνήσω σε κάποιο συνεργάτη. Λέω “άσ’ τον τον άνθρωπο, αυτός είναι πιο χαλαρός από εσένα”. Αν και πιστεύω πως ένας δημοσιογράφος δεν κλείνει ποτέ την επικοινωνία. Δεν μπορείς να κατεβάσεις τα ρολά. Καμιά φορά κοιτάω δύσπιστα νεότερους συναδέλφους που κλείνουν κάποια ώρα τα κινητά και λέω “παιδιά, δεν μπορεί να είναι δυνατόν, δεν μπορεί να το έχετε ανάγκη αυτό”».

Εκείνη δόθηκε απόλυτα στη δουλειά από τα πρώτα της βήματα. «Μπήκα σε αυτή τη δουλειά και με θυμάμαι να τρέχω ασταμάτητα. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι περίοδοι της ζωής μου που έχω σταμα­τήσει και ένα και δύο χρόνια από τη δου­λειά. Έχω μείνει και απέξω, αλλά δεν άντεχα μακριά. Προσπάθησα, αλλά ξα­ναγυρνούσα, με μεγαλύτερη ένταση κάθε φορά. Και τώρα, μετά την ΕΡΤ, σκέφτηκα πως μπορεί και να κάτσουμε λιγάκι, αφού έτυχε αυτό με το “μαύρο”. Τελικά, καθό­λου δεν κάθισα, άρχισα να ετοιμάζω το site, για το οποίο ρίξαμε πάρα πολλή δου­λειά, αφού το ξεκινήσαμε από το μηδέν» μου λέει με το χαμόγελο-σήμα κατατεθέν της, αυτό που ίσα ίσα σχηματίζεται.

Με το TheToc απέκτησε κι ένα νέο ρόλο. Πώς είναι η επιχειρηματίας Έλλη Στάη; «Την παρατηρώ με πάρα πολύ ενδιαφέ­ρον και βλέπω ότι μου πάει πολύ και μου αρέσει, γιατί είμαι άνθρωπος οργανωτι­κός και μαθαίνω και πράγματα». Το επι­χειρηματικό κομμάτι το ένιωσε ποτέ σαν ένα αναγκαίο κακό που πρέπει να λει­τουργήσει παράλληλα με τη δημοσιογρα­φία; «Ίσα ίσα, που τώρα δεν θα μπορούσα να αφήσω εύκολα την αυτονομία που σου δίνει το δικό σου μαγαζί. Γιατί αυτό σημαίνει ότι η γνώμη σου και η ελευθερία της δικής σου άποψης εξαρτώνται μόνο από εσένα. Αντίθετα, όταν δουλεύεις για άλλους, αποδέχεσαι ένα γενικό πλαίσιο, καταρχήν, το οποίο το καθορίζουν άλλοι. Και ενίοτε αυτό το πλαίσιο μπορεί να αλ­λάξει, να μην το θες καθόλου και να θες να φύγεις. Πλέον θα δυσκολευτώ να μπω στο πλαίσιο των άλλων, γιατί τώρα είμαι εγώ που καθορίζω την ελευθερία αυτών που θέλω να εκφράσω» απαντά χωρίς περιστροφές. Υπήρξαν, άλλωστε, φορές που οι διαφωνίες της με τους ανωτέρους της φιγουράρισαν σε πρωτοσέλιδα. «Όταν πας να δουλέψεις κάπου, υπάρχει κάποιο πλαίσιο, το οποίο αποδέχεσαι, αλλιώς δεν πας. Όταν κάτι ξεπερνούσε αυτό που πίστευα απόλυτα, έκανα τη σύγκρουσή μου. Θεωρώ πολύ θεμιτό να μην έχει κάποιος σύμφωνη γνώμη με τη δική μου. Όταν προκύπτει μια σύ­γκρουση για το πώς γίνεται η δουλειά ή τι άποψη κομίζουμε, εκεί είναι λογικό κάθε ελεύθερος άνθρωπος να έχει τις αντιρρήσεις του και να παίρνει τις απο­φάσεις του. Όταν έπαιρνα την απόφαση να συγκρουστώ, οι συγκρούσεις οδηγού­σαν εμένα εκτός, όχι τους άλλους. Ή έκανα και μια προσπά­θεια να περάσω την άποψή μου και μερικές φορές το πετύχαινα».