Τη σύσκεψη των Αρχηγών μπορείτε να χαρείτε
και ήσυχοι στην κλίνη σας να πα να κοιμηθείτε.
Κι αν πράμα καταλάβετε ελάτε να το πείτε,
γιατί πολύ κουράστηκα κι ο νους μου δεν αντέχει,
σ’ έτσα κουβεντολόϊσμα, υπομονή δεν έχει.
Αφού εξετελέψανε, εκάμανε δηλώσεις,
που ειρωνεία είχανε σ’ ούλες τσι αποχρώσεις.
Ο γείς τ’ αλλού εχρέωνε ούλες τσ’ αποτυχίες…
Στον εαυτό τους έδιναν, μόνο επιτυχίες!…
Μα κείνοσας που πορπατεί και δεν κατέει που πάει,…
όποιο στρατί κι αν πορευτεί, στον ίδιο τόπο πάει…
Ούλοι μας υποσχέθηκαν, πως έχουνε τη λύση,
που σίγουρα τη χώρα μας, θα βγάλει από την κρίση.
Μα όντε κυβέρνηση γενούν, ούλα αυτά ξεχνούνε.
Τη λύση που υπόσχονταν, ψάχνουνε για να βρούνε.
Εγώ, τούτο θα ήθελα καλοί μου Κυβερνήτες.
Τσ’ έχθρητες ν’ αποδιώξετε και να γενείτε χτίστες,
του σπιτικού που χάλασε και μη ζητάτε φταίχτες,
γιατ’ ούλοι σας ευθύνεστε, σαν τους κακούς τους παίχτες….
Να κάτσετε μ’ ομόνοια δίχως υπεροψία,
να βρείτε λύση από κοινού, που θάχει επιτυχία
Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να σας αντέξει άλλο,
να αλληλοφαγώνεστε χωρίς να βγαίνει ζάλο,…
για τα προβλήματα που ζει, που μπλιό δεν πάει άλλο….