Πολλά ακούμε για την οικονομική κρίση που διέρχονται οι ανεπτυγμένες κοινωνίες και η Ευρώπη στην οποία ανήκουμε και εμείς ως χώρα. Τα γεγονότα όμως αυτά δεν είναι συνταρακτικά για τους εταίρους μας.
Διότι τα αίτια της κρίσης αυτής αντιμετωπίζονται από τις εκεί κοινωνίες με σοβαρότητα, νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Εξάλλου κάθε κρίση έρχεται, αλλά και παρέρχεται μετά πάροδο μερικών χρόνων, όταν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τα προαναφερθέντα εργαλεία και όπλα.
Δυστυχώς στη χώρα μας τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Διότι όλα αυτά τα οποία βιώνουμε ως λαός τα θεωρούμε απλώς συνταρακτικά, προσδίδουμε ιδιαίτερη έμφαση και υπερβολή, προβάλλοντας μόνο το προσωπικό μας πρόβλημα και την απειλή για το άτομό μας. Βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος. Πόλις π.χ. Πολιτεία είναι το άθροισμα των πολιτών, οι οποίοι αναδεικνύουν διά της ψήφου τους πολιτικούς. Στην κοινωνία υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, οι έντιμοι και οι ανέντιμοι. Ομως, όπως σε μία αρένα, ο αγώνας μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αδιαφιλονίκητη πλέον επικράτηση ενός εξ αυτών. Τι συμβαίνει όμως εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας; Και γιατί;
Για διάφορους λόγους, εμείς οι σύγχρονοι Ελληνες, κυρίως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε επαρκώς, ως οφείλουμε, την ιστορική μας διαδρομή και γιατί οι αρχαίοι πρόγονοί μας ανεδείχθησαν διά της σοφίας των σε πρωταγωνιστές της ανθρωπότητας. Ο αυτοσεβασμός, αλλά και ο σεβασμός των άλλων λαών, αυτή η ισορροπία μεταξύ εσωστρέφειας και εξωστρέφειας, άνοιγε στους προσγειωμένους σοφούς προγόνους μας διάπλατα τις πόρτες προς την Οικουμένη. Η δημιουργία εκατοντάδων αποικιών σε άλλες περιοχές του τότε κόσμου είναι αποτέλεσμα της αποδοχής των σοφών Ελλήνων από τους άλλους λαούς, όπως και η αποδοχή του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος δεν επεκράτησε απλώς και μόνον διά της ευφυΐας του και γενναιότητας του μικρού εκστρατευτικού στρατεύματός του, αλλά και διότι οι άλλοι λαοί δεν είχαν λόγο να αντισταθούνε στην πνευματική ανωτερότητα των Ελλήνων.
Κατά κοινή αποδοχή όλων, η Ευρώπη οφείλει την ύπαρξή της στην πατρίδα μας, στους προγόνους μας. Γι’ αυτόν τον λόγο και μόνον μας ενέταξαν στο νέο δημιούργημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση και Ευρωζώνη, για τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής ειρήνης και ευμάρειας των λαών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και κυρίως για την κοινή αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων. Η ένταξη του λαού μας στην Ε.Ε. έγινε όμως υπό την προϋπόθεση και την υπόσχεση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για να γίνει η χώρα μας ισότιμο μέλος αυτής της οικογένειας. Διότι κατά την υπογραφή της Συμφωνίας Ενταξης η χώρα μας δεν ήταν ούτε στο παραμικρό ισότιμο μέλος, όπως όμως προέβλεπε η Ιδρυτική Συμφωνία της Ρώμης. Ως εκ τούτου η πατρίδα μας αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση ένταξης μίας κοινωνικώς και οικονομικώς καθυστερημένης χώρας σε μία ισχυρή οικογένεια που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση, οι λαοί της οποίας συμβάλλουν δημιουργικά σε όλους τους τομείς στην κοινή αυτή προσπάθεια που λέγεται Ευρώπη.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί φθάσαμε σε αυτό το σημείο ώστε να μη αντιλαμβανόμαστε ως λαός ακόμη και σήμερα που κινδυνεύει η πατρίδα μας, ότι η οικονομική κρίση σε μερικές χώρες της Ευρώπης έχει διαφορετικά αίτια από ό,τι η κρίση στην πατρίδα μας, η κρίση της οποίας είναι επίσης μία εξαίρεση. Η οποία, αδιαμφισβήτητα είναι κρίση αρχών και αξιών του λαού μας, κρίση αυτού του Πολιτικού Συστήματος. Το οποίο είναι δικό μας δημιούργημα και εκλέγουμε κάθε τόσο ως λαός διά της ψήφου μας και ως εκ τούτου εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για την ποιότητα και κατάντια του, αλλά και για τη δική μας κατάντια ως σύνολο και κοινωνία, αλλά και ως άτομα. Ως εκ τούτου αυτό το Πολιτικό Σύστημα π.χ. διακυβέρνησης είναι φωτοαντίγραφο της ποιότητας και της αντίληψης του ίδιου του λαού μας, της εσφαλμένης ερμηνείας αυτού περί της έννοιας της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.
Εδώ οφείλουμε να ενστερνισθούμε τα σοφά λόγια του Ισοκράτη (436 – 338 π.Χ.): Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. Ο δε Φρήντριχ Νίτσε (1844 – 1900) έγραψε: Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτόν του.
Στον 20ό και τώρα 21ο αιώνα που διανύουμε εμείς ως λαός γνωρίζουμε πλήρως διά του διαδικτύου την πορεία άλλων λαών και των εταίρων μας, όπως και διά της παρουσίας εκατομμυρίων επισκεπτών στη χώρα μας για την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη και ευμάρεια. Αποδεδειγμένα φαίνεται όμως ότι εμάς ως λαός δεν μας ενδιέφεραν και ενδιαφέρουν όλα αυτά. Οπως δεν μας ενδιέφερε και ενδιαφέρει η πορεία της χώρας μας, που οφείλεται εδώ και δεκαετίες η κατάντια μας, η οποία μας απομάκρυνε από την Ευρώπη, ποιος ευθύνεται για την καταστροφή μας.
Ο George Orwell είπε: Ενας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες και προδότες δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός τους!
*Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
