Ελληνικές Απόκριες…

Στην Αχαϊκή πρωτεύουσα, κτύπησε ασφαλώς και φέτος η καρδιά και του φετινού καρναβαλιού…
Η Πάτρα, η “Καρναβαλοπριγκιπέσσα”, μπορεί ν’ ανταγωνιστεί μεγάλες ανάλογες οργανώσεις ευρωπαϊκές…
Δεν συζητούμε βέβαια το Ρίο, που κρατά τα… σκήπτρα της υφηλίου, σε κέφι σε χορευτικά ξεφαντώματα, ιδέες χρώματα, ρυθμούς και ομορφιά, αλλά και δίπλα εδώ κοντά μας, το δικό μας… Ρίο, καλά κρατεί, με τα “ντόμινο” ή “μπουρμπούλια”! Κατά το τελευταίο Σάββατο Αποκριάς.
Ο χορός, με το κρασί να συνεπικουρεί, ανεβάζει τον πήχυ του ξεφαντώματος πολύ ψηλά!…
Ανηφορίζοντας προς την ενδοχώρα, η ελληνικότητα σφύζει την αυθεντικότητά της, αφού αναβιώνουν παμπάλαια δρώμενα, αρχέγονα, δοκιμασμένα στον χρόνο…
Νάουσα, και είναι πασίγνωστοι οι “γενίτσαροι” και οι “μπούλες” άνδρες και οι δύο ομάδες.
Εντυπωσιακό, και κύριο στοιχείο ο “πρόσωπος” η περίφημη μάσκα, το προσωπείο, που, όπως είναι εξάρτημα κοινό σ’ όλες τις ανάλογες εκδηλώσεις του κόσμου, μας παραπέμπει στον συμβολισμό του κύρους, της δύναμης, της εξουσίας, έχοντας τη ρίζα του στην αρχαϊκή θεατρική διαδικασία.
Αξίζει να σταθούμε στην τόλμη, την δρώμενων του Τυρνάβου, όπου δοξάζεται η… αθυροστομία, η… ερωτική συνεύρεση με την γη, καθώς και ο θάνατος και η ανάσταση του… φαλλού!
Στην Γκύρο, οι γέροι και οι κορέλες, στη Λέσβο μορφές μουτζουρωμένες και απελευθερωμένος λόγος με ερωτισμό απροκάλυπτο, στον Ναύπλιο, μια… μικρή Βενετία, και η Αμφισσα αναθυμάται το δραματικό τέλος ενός έρωτα, στα γραφικά και χιλιοτραγουδισμένα Σάλωνα…
Ξάνθη, Καστοριά και Γαλαξίδι, ανασύρουν αρχέγονες τελετές, και κατηφορίζοντας στη Λεβεντογέννα, να μην ξεχάσουμε το Ρέθεμνος, που έκλεισε, νομίζω, έναν αιώνα καρναβαλικών εκδηλώσεων…
Παλαιόχωρα, Αποκόρωνας, Σούδα, Κίσαμος τείνουν σε καθιερωμένα γιορτάσια αποκριάτικα, με κάποιο στίγμα, να προσφέρει στον τόπο και στα νειάτα, κυρίως, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για εκτόνωση και λίγη χαρά, σε μια περίοδο γκρίζων χρωμάτων, και κατήφειας…
Καλή Καθαρή σκόλη Δευτέρα! Καλή Σαρακοστή…