Στο τιμόνι της Ε.Ε. για έξι μήνες η Ελλάδα και όλες οι ελπίδες εναποτίθενται από το κυβερνητικό επιτελείο στις πρωτοβουλίες που πρόκειται να ληφθούν στην κατεύθυνση της μείωσης του χρέους και των μέτρων λιτότητας, που ήδη έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα την ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς.
Πολλοί είναι αυτοί που ποντάρουν στην ελληνική προεδρία, με δεδομένο ότι κατά την κυβέρνηση τα μηνύματα είναι ήδη αισιόδοξα και ο ένας μετά τον άλλο, λέει, οι ευρωπαίοι ηγέτες αναγνωρίζουν τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλεται στην χώρα εδώ και πέντε περίπου χρόνια. Στην πραγματικότητα όμως οι προσπάθειες αυτές δεν στέφονται με επιτυχία, καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα νέα δεδομένα. Κοινώς, όσο περισσότερα μέτρα, τόσο μεγαλύτερη δυσφορία και αγανάκτηση. Η ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας δεν είναι παρά το άλλοθι της κυβέρνησης για περαιτέρω ελιγμούς και μέτρα στο εσωτερικό της χώρας αλλά και ένα ακόμη προβαλλόμενο διαπραγματευτικό χαρτί με τους ευρωπαίους εταίρους, που θέλοντας και μη θα δουν το υπό κατάρρευση κράτος να οδηγεί την Ε.Ε. Και εδώ είναι το πρόβλημα: Ποιες πολιτικές θα ακολουθήσει η ελληνική προεδρία το ακόλουθο διάστημα; Πως θα συμπεριφερθεί στα ανακύπτοντα προβλήματα, όταν η χώρα βρίσκεται υπό συνεχή έλεγχο; Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρεί πάντως πως η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία με ισχυρό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους και σ’ όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, δηλώνοντας ότι οι επόμενοι έξι μήνες θα αποτελέσουν σημαντικό ορόσημο για την Ελλάδα, που εξέρχεται από μία κρίση που υπέβαλε τον ελληνικό λαό σε σκληρές θυσίες. Εχουν όμως και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις την ίδια άποψη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, αποκαλεί τον πρωθυπουργό “υπάκουο μαθητή” της Μέρκελ κατηγορώντας τον ότι εξαντλεί τους στόχους της ελληνικής προεδρίας στην υποταγή στα Μνημόνια της λιτότητας. Το ΚΚΕ, από την άλλη, υπογραμμίζει ότι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης για την ελληνική προεδρία δεν αφορούν την ικανοποίηση σύγχρονων λαϊκών αναγκών, γιατί αυτές δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων που υπηρετεί η Ε.Ε. Αλλά και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός κοινοβουλίου βλέπουν με περίσκεψη της ελληνική προεδρία. Τα σχόλια από τον ευρωπαϊκό τύπο, βέβαια, με προεξάρχουσα την γερμανική εφημερίδα “Frankfurter Allgemeine” είναι ενδεικτικά της διάθεσης στους συντηρητικούς ιδίως κύκλους των γερμανών, που σκορπούν ειρωνεία για τον παρία της Ε.Ε. Και το ερώτημα παραμένει: Τι μπορούμε να περιμένουμε από την εξάμηνη ελληνική προεδρία; Κούρεμα του χρέους ή διαφορετική αντιμετώπιση από τους εταίρους; Κατά πόσο ένα υπό διάλυση κράτος δύναται να ασκήσει την προεδρία, μη ακολουθώντας και υποκύπτοντας στις εντολές των αφεντικών της Ε.Ε; Και τελικά, ποιο θα είναι το όφελος από μια τέτοια προεδρία, πέραν των εικαζόμενων κερδών στις δημόσιες σχέσεις με τα πιο δύσπιστα μέλη της Ε.Ε.; Το λέω αυτό γιατί σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές προεδρίες είναι περίπου για το θεαθήναι, στο όνομα της αντιπροσώπευσης χωρίς τους ευρωπαίους πολίτες. Σε μια Ευρώπη που πνέει τα λοίσθια εδώ και αρκετά χρόνια, σε θεσμούς που δεν αποδίδουν τα δέοντα και οικονομική κατάσταση -καρικατούρα της εικαζόμενης ευημερίας, μια ακόμη προεδρία αυτή την φορά από χώρα- θύμα παρατεταμένων κερδοσκοπικών παιχνιδιών δεν αναμένεται να προσθέσει τίποτε περισσότερο ούτε στην Ε.Ε. συνολικά, ούτε όμως και μεμονωμένα στην ίδια. Η κυβέρνηση δείχνει να πιάνεται από το παραμικρό προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, να δώσει μία άλλη πνοή και προοπτική, να παρουσιάσει την Ελλάδα ως χώρα που βγαίνει δήθεν από την κρίση. Καλά λοιπόν τα μνημόνια, καλή και η προεδρία, καλοδεχούμενες όμως και οι όποιες εντολές. Το λέω αυτό γιατί δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι περισσότερο από την ελληνική προεδρία. Γιατί σημασία σε τούτη τη θεατρική παράσταση έχει περισσότερο η τυπολατρία και λιγότερο η ουσία. Κοινώς, να καμαρώνουν οι κυβερνώντες για την χώρα με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να μιλούν για έξι μήνες από θέση ισχύος χωρίς να αναφέρονται στα του οίκου τους παρά μόνο για την ανάπτυξη που τόσο θέλουν αλλά μάταια προσπαθούν. Η ελληνική προεδρία της Ε.Ε. θυμίζει μάλλον τον ταύρο χωρίς κέρατα που γίνεται εύκολα βορά των διαθέσεων του ταυρομάχου στην αρένα της ευρωζώνης. Τη χώρα σε αποσύνθεση που η κυβέρνησή της επιχειρεί ανεπιτυχώς να αναστήσει με όποιο κόστος και τίμημα.
* filippos.zaharis@yahoo.gr
