Η ελληνική τραγωδία

» από την απελευθέρωση ως τους συνταγματάρχες

Αλλά κι από τους συνταγματάρχες στη μεταπολίτευση, με αποκατάσταση της δημοκρατίας που όμως έγινε παραδημοκρατία. Με μεγάλες ελπίδες και μεγαλύτερες απογοητεύσεις από άθλιες πολιτικές εκμεταλλεύσεις, κοινωνικές υποσχέσεις και λαϊκούς εγκλωβισμούς σε μια ψευδοευδαιμονιστική μετα-δημοκρατία.

Η οποία όμως μέσα από τη σύγχρονη παγκόσμια κρίση της οικονομίας της υπερ-εκμετάλλευσης έφθασε στο όριό της, για να εκραγεί με πρώτο, ουσιαστικά, στοχευμένο θύμα την Ελλάδα των πολιτικών εξαπατήσεων, των λαϊκών παραιτήσεων, με καταστροφική συμμετοχή – ανοχή μιας πλαστής ζωής που οδηγήθηκε στην κατάρρευσή της.
Για να βρισκόμαστε τώρα σε μια μέγιστης τάξης ΝΕΑ ελληνική τραγωδία, που δεν έχει εύκολη διέξοδο από τον φοβερό λαβύρινθο που έχουμε βρεθεί. Χωρίς Αριάδνη να υπάρχει ν’ απλώσει το νήμα της αγάπης της στον Θησέα που σκότωσε τον Μινώταυρο για να μην τρώει κάθε χρόνο των Αθηναίων τα παιδιά…
Τώρα, όμως, στον Σύγχρονο Λαβύρινθο του κόσμου και της Ελλάδας ο Μινώταυρος έχει γίνει ένα παγκόσμιο υπερ-τέρας που “καταβροχθίζει” τα παιδιά όλης της Κρήτης, της Ελλάδας και του κόσμου που δεν έχουν μέλλον και δουλειά…
• Τραγωδία κυριαρχίας υπερσυμφερόντων
• τραγωδία δημοκρατίας
• τραγωδία νεοναζιστικής βίας
• τραγωδία παραπλανητικής διακυβέρνησης
• τραγωδία έκλειψης κάθε προβληματισμού και κάθε ηθικού δισταγμού.
Με φόβο η Ελλάδα να βιώσει ακόμα πιο οδυνηρά αυτή την τραγωδία, χωρίς κάθαρση, με απειλή μιας νέας εμφύλιας σύγκρουσης όταν οι νέες συνθήκες σε Μ. Ανατολή, Μεσόγειο, Ευρώπη και κόσμο αποσταθεροποιούν και αποδυναμώνουν χώρες στρατηγικής σημασίας, όπως η Ελλάδα, για να επιβάλουν τον πλήρη έλεγχο της επικυριαρχίας τους.
Οπως συμβαίνει από καιρό με τη Γερμανία που μας έχει παίξει στη σκακιέρα των νέων συμφερόντων υπερκυριαρχίας της. Η οποία, τώρα, μετά τη νέα νίκη Μέρκελ φοβούμεθα πως θα γίνει ακόμα πιο σκληρή, αφού όλες σχεδόν οι εκλεγείσες πολιτικές γερμανικές δυνάμεις έχουν προεκλογικά κάνει σκληρές δηλώσεις εναντίον της χώρας μας και του λαού μας…
(Σημ. Αλλά σε αυτό το μείζονος σημασίας θέμα θα επανέλθουμε…).
Πλείστα όσα επώδυνα, τραγικά και πλήρως αντιδημοκρατικά συμβαίνουν, εδώ και χρόνια στη χώρα μας. Ιδιαίτερα τώρα, που το Κοινοβούλιο αντι-δημοκρατείται, ο λαός τρομοκρατείται και η τραγωδία σκηνοθετείται.
Τώρα, προβάλλει τεράστιο το ζητούμενο για ανύψωση της Δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Η δημοκρατία των αρχαίων ημερών αλλά και η δημοκρατία των σύγχρονων καιρών. Που όμως έχει μεταμορφωθεί σε αντιδημοκρατία τόσο επικίνδυνα για τη χώρα μας η οποία έχει απωλέσει την εθνική κυριαρχία της, καταπατώντας (με ιστορική ευθύνη πολλών) την ελληνική αξιοπιστία και οντότητα με αποτέλεσμα να λειτουργεί η χώρα μας, να παραδέρνει παραδημοκρατικά, με καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό, την επιβίωσή τους και την ελευθερία τους.
Αυθάδεις τώρα Γερμανούς πολιτικούς (για λόγους προεκλογικών σκοπιμοτήτων) να θέτουν θέμα παραίτησης της χώρας μας από την ευρωπαϊκή προεδρία που είναι πάλι η σειρά της να την αναλάβει το πρώτο εξάμηνο του 2014, όπως επιτυχώς έκαμε και σε προηγούμενες περιόδους. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οι Γερμανοί, αλλά και τόσοι άλλοι, που εκφράζουν ανοικτά και επικριτικά τώρα και καιρό, τη δυσπιστία τους απέναντι στην Ελλάδα εκθέτοντάς μας διεθνώς ή εκβιάζοντάς μας.
ΤΡΑΓΩΔΙΑ: Με όλο αυτό το σκηνικό πάνω στο οποίο εμείς ως αποικιοκρατούμενοι λοιδορούμε τόσο επαίσχυντα από αυτούς που μας λοιδορούν. Αλλά και τόσο ζημιογόνα για εμάς που υφιστάμεθα τη λοιδορία, τους εμπτυσμούς και τις μαστιγώσεις τους.
Ο διακεκριμένος ομ. καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Κωνσταντίνος Τσουκαλάς έγραψε το σπουδαίο μελέτημά του εξόριστος (Αγγλία – Γαλλία) το 1968, με τίτλο “Η ελληνική τραγωδία από την απελευθέρωσης ως τους συνταγματάρχες”. Το 1969 εκδόθηκε στα αγγλικά αυτό το βιβλίο με τον ίδιο κεντρικό τίτλο: “Greek tragedy”.

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΙΝΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ             ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Για να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το 1981 από τον εκδοτικό οίκο Α. Λιβάνη (σε μετάφραση του λογιώτατου δημοσιογράφου – αναλυτή Κώστα Ιορδανίδη, με επιμέλεια Μ. Κοτσονάρου).
Για να πει ο συγγραφέας της “Ελληνικής τραγωδίας” σ’ έναν μικρό πρόλογο (Αθήνα Οκτώβριος 1981) με τίτλο: “Αντιστοιχίες” και τα εξής: “Εγραψα την «Ελληνική τραγωδία» το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1968. Ηθελα να διατρανώσω την οργή μου, να πείσω για το δίκιο του αγώνα κατά της δικτατορίας και να βοηθήσω τον ίδιο μου τον εαυτό να καταλάβει πώς και γιατί εφθάσαμε εκεί… Ολα τα ερωτήματα είχαν ξαφνικά αποκτήσει μια νέα διάσταση, είχαν φορτιστεί με μια νέα πολιτική και συναισθηματική ένταση. Και δεν ήταν μόνο το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου που εξωθούσε προς την κατεύθυνση μιας ριζικής αναθεώρησης των σημείων αναφοράς που είχαμε κληρονομήσει. Μέσα από μια συμπυκνωμένη σύμπτωση κοσμοϊστορικών γεγονότων και ιδεολογικών τομών”.

ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ “ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ”
Τότε οι περισσότερες από τις βεβαιότητες οι οποίες σημάδευαν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας στον κόσμο, εμφανίζονταν κλονισμένες ή και εντελώς ξεπερασμένες.
Μετά τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και τα γεγονότα του Μάη του 1968 στο Παρίσι, κανείς δεν μπορούσε πια να σκεφθεί όπως πριν για να συμπληρώσει: “…Ειδικά το βιβλίο μου «η ελληνική τραγωδία» έχει μια πολεμική και συναισθηματική διάσταση η οποία αντιστοιχεί στην εποχή που γράφτηκε τώρα… δεν θα μπορούσα να γράψω την «ελληνική τραγωδία». Αλλά είμαι πολύ ευτυχής που μπόρεσα να τη γράψω τότε”.
Ηταν Οκτώβριος του 1981, όταν εκδόθηκε στα ελληνικά αυτό το βιβλίο. Με τον ερχομό της αλλαγής που -τελικά- έγινε μια δραματική συναλλαγή για τη χώρα και τον λαό μας.

ΖΟΥΜΕ ΤΩΡΑ              ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ
Εχουν περάσει 32 χρόνια από τότε… Κι είναι πάλι Οκτώβρης… Οχι βέβαια της ρωσικής επανάστασης, αλλά της νέας ρωσικής ανάδρασης τώρα…
Με όλα στον κόσμο να έχουν αναποδογυριστεί, να έχουν υπερενταθεί, να έχουν “φασιστικοποιηθεί” μέσα από τη μέγιστη υπερδικτατορία των υπερσυμφερόντων, με πλήρη παραμόρφωση της δημοκρατίας.
Η οποία καθ’ εαυτή έχει γίνει τρομοκρατούμενη – αντιτρομοκρατία στις καταπιεζόμενες και νεο-κατεχόμενες (όπως πρώτη η Ελλάδα) χώρες Δύσης – Ανατολής, Βορρά –  Νότου.
Με τις κυρίαρχες δημοκρατίες της εκμετάλλευσης και της επικυριαρχίας να είναι δημοκρατίες (δήθεν) της ειρήνης, με συνεχείς πολέμους εγκληματικής εξόντωσης λαών και εκπτώχευσης των πολλών στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.

ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ ΚΑΙ “ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ-ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ”
Με άσκηση απάνθρωπης βίας και “ψευδοφιλανθρώπου” αποπροσανατολισμού να επιβάλεται από όλα σχεδόν τα κατεστημένα μέσα επικοινωνίας, που παίζουν -συνάλληλα με τους εκμεταλλευτές- το άγριο παιχνίδι της ισοπέδωσης κάθε έννοιας ελευθερίας, ανθρώπινου δικαιώματος και δικαιικής συνταγματικής ευνομίας. Με τη βαρύτατη ασθενή δημοκρατία της σύγχρονης “ελληνικής τραγωδίας”. Μια τραγωδία που διαχέει γενικά την πολιτική σήψη σε όλο το σώμα του ελληνικού μας χωρο-χρόνου, αλλά και σε όλα τα πλάτη και τα μήκη των μικρών και μεγάλων χωρών της γης, που λειτουργούν με “δημοκρατίες” – αντιδημοκρατικών διακυβερνήσεων.
Με κυρίαρχη επιδίωξη την ολοκληρωτική επιβολή των γεωοικονομικών υπερ-εκμεταλλεύσεων. Εναντίον όμως, των οποίων διαμορφώνεται μια ευρεία παγκόσμια εξέγερση, διαμαρτυρία και αντίσταση κατά των νέων ολοκληρωτισμών οποθενδήποτε κι αν προέρχονται, συγκροτούνται και ορχούνται. Για να επέρχεται αδήριτα μια σκληρή κοινωνική αντίδραση κατά όλων των αντιδημοκρατικών μεθόδων βίας της εξουσίας.

ΜΕ ΠΡΟΕΧΟΥΣΑ ΘΕΣΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Η διαμορφωμένη, όμως, σύγχρονη παγκόσμια τραγωδία, μέσα στα πλαίσια της οποίας η σημερινή ελληνική τραγωδία έχει προέχουσα θέση, ζητά τον συγγραφέα και ανατόμο της. Ο οποίος, όπως ο φίλτατος καθηγητής Κωνταντίνος Τσουκαλάς στο βιβλίο του για τη μακρά τραγωδία του νεοελληνικού κράτους, ως τους συνταγματάρχες, πλείστες όσες φορές (πέρα από τις ξένες διαβολές, μεθοδεύσεις και επιβολές) έκαμε τα δικά του τραγικά λάθη και είχε δημιουργήσει βουνά, ποτάμια, χαράδρες και πέλαγα από δικές του υπαιτιότητες, αχρειότητες, αθλιότητες και πολιτικές εγκληματικότητες.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ                Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Αλήθεια, ο πάντα “εν εγρηγόρσει”, καθηγητής υψηλής πνευματικής, πολιτικής, επιστημονικής, κοινωνικής και διεθνούς ευθύνης Κωνσταντίνος Τσουκαλάς έγραψε και κυκλοφόρησε (εκδόσεις “Θεμέλιο” 2012) το μετά την “ελληνική τραγωδία” της Χούντας ως το 2012 νέο του βιβλίο με τίτλο “Η Ελλάδα της Λήθης και της Αλήθειας” (το οποίο παρουσιάσαμε στο φύλλο της 21ης Δεκεμβρίου 2012, στα “Χανιώτικα νέα”). Η πνευματική μαρτυρία του καθηγητή Κ. Τσουκαλά και σε αυτό το βιβλίο  διαπνέεται πάλι από μια πολεμικότητα, όπως και το βιβλίο της οργής του κατά της στρατιωτικής χούντας που του δημιούργησε το ερέθισμα και την ανάγκη να κάμει μια βαθιά ανατομία των ελληνικών μας λαθών από την εποχή της απελευθέρωσης και συγκρότησης του νέου ελληνικού έθνους ως τους συνταγματάρχες…
Τώρα, όμως, όσο κι αν η σύγχρονη πολεμικότητα έπρεπε να είναι πιο σκληρή από την προηγούμενη είναι πιο νηφάλια, αλλά και πιο αποφασιστική. Γιατί, κυρίως, πέρα από τις αιτιάσεις και την οργή του για την έσχατη σημερινή μας κατάντια εξαιτίας της ξένης κερδοσκοπίας και στοχοποίησης, γενικότερα, της Ελλάδας επισημαίνει και τις καθ’ αυτό ευθύνες των πολιτικών και των πολιτών.

ΣΕ ΕΚΛΕΙΨΗ ΚΑΘΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΥ ΔΙΣΤΑΓΜΟΥ
Ενώ για εμάς λέει ότι: “Δεν φταίει ο πανάγαθος Θεός, ούτε το σύστημα, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες”. Για να τονίσει την επικείμενη έκλειψη κάθε προβληματισμού και ηθικού δισταγμού, όπως συμβαίνει τώρα εννοώντας ότι η Ελλάδα ζώντας χρόνια στη λήθη των λαθών της ιστορικής διαδρομής της ως τώρα νεοελληνικής κρατικής της πορείας, έμεινε σε μια διαρκή εφηβεία. Για να οδηγηθεί βίαια, μέσα από την πολλαπλή σύγχρονη κρίση στην ενηλικίωσή της.
Ομως στο βιβλίο του “Η ελληνική τραγωδία” που αποτελείται από 14 κεφάλαια επισημαίνει τη βαριά κρίση της Δημοκρατίας στην κρίσιμη περίοδο από το 1922 της μικρασιατικής καταστροφής ως το 1940 που κράτησε (από το 1936) η Δικτατορία Μεταξά.
Για να αντικατασταθεί τότε (όταν μετά και τη Μάχη της Κρήτης η χώρα είχε υποκύψει πλέον στις δυνάμεις του Αξονα) από την οδυνηρή ξένη κατοχή.
Τότε όπως γράφει (σελ. 47) ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας πέρασαν στους κατακτητές. Ενώ η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει κολοσσιαία ποσά ως “έξοδα κατοχής”! Για να περάσει ο λαός στην εξαθλίωση, στον τρόμο, στην πείνα, στην καταστροφή…
Σήμερα, όμως, με άλλη μορφή ζούμε ένα μεγάλο πάλι γερμανικό κατατρεγμό και καταστρεμό, με “α-δημοκρατική” υπερκαταναγκαστική κατοχή, χωρίς ουσιώδη ελληνική αντίδραση (και αντίσταση) κατ’ αυτής… Με συνεχιζόμενη μια νέα ελληνική τραγωδία με απελπιστική μορφή…

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς    Eκδόσεις: Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
Μετάφραση: Κ. Ιορδανίδη    Επιμέλεια: Μ. Κοτσονάρος