Απού την αρχαιότητα ως τσοι δικές μας μέρες
πέρασε ο Ελληνισμός κινδύνους και φοβέρες.
Τα χρόνια τσ’ αρχαιότητας δημιουργίες είχαν
έργα τρανά και θαυμαστά κληρονομιά τ’ αφήκαν.
Οι νιες γενιές τα βρήκαμε στον κόσμο σκορπισμένα
και προσπαθούμε σήμερο να ‘ρθουνε τα κλεμμένα.
Τα κράτη που τα έχουνε και τα ‘χουν σε μουσεία
θέλουν να τα βαστήξουνε γιατ’ έχουνε αξία.
Εκείνοι που τα φτιάξανε και τα δουλέψαν χρόνια
πίστευαν πως θα μένουνε στη χώρα μας αιώνια.
Για να τσοι μακαρίζουμε ούλοι δικοί και ξένοι
κι η χώρα μας νάναι καλά κι αυτοί ευχαριστημένοι.
Του κόσμου ούλου οι λαοί που ‘ρχουνται καμαρώνουν
θαυμάζουνε πολιτισμό ποτές τους δε τελειώνουν.
Μόνο εμείς ξανοίγουμε κι αλλού θαρρώ θωρούμε
έχουμε ετσά πολιτισμό και δεν το εκτιμούμε;
Ο τουρισμός που έχουμε κι έρχουνται κάθε χρόνο
θαρρούμε ότι έρχουνται να δουν τη χώρα μόνο;
Αυτή ‘ναι μια εκτίμηση απου πολλοί την κάνουν
την ιστορία ξέρουνε τ’ αρχαία μας θαυμάζουν.
Θέλουν να δούνε τα παλιά να τα φωτογραφίσουν
που δε θα ξαναγίνουν πια όσα χρόνια κι αν ζήσουν.