ΥΠΑΡΧΕΙ μια ακατανόητη, αν μη και υποβολιμαία “αλληλεγγύη” των εκπροσώπων της ηγεσίας της Ε.Ε. προς τους Eυρωπαίους χορηγούς πολεμικού υλικού στον Ερντογάν (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία). Βλέπετε, σ’ αυτές τις χώρες προηγείται το λεγόμενο εθνικό συμφέρον και όχι το γενικότερο, το ευρωπαϊκό.
ΑΛΛΑ, αυτή η στάση, δεν ισοδυναμεί με μια de facto κατάργηση του επιβεβλημένου παρεμβατικού ρόλου της ηγεσίας της Ε.Ε., σε περίπτωση που οι χρήσεις του πολεμικού υλικού κρατών-μελών της Ε.Ε. ενθαρρύνουν κράτη – αγοραστές να το χρησιμοποιήσουν εναντίον της κυριαρχίας κρατών μελών της ίδιας της Ε.Ε.;
ΕΙΝΑΙ να απορεί κανείς με την εθελοτυφλία της Ε.Ε., που διαρκώς απειλεί με (αναβαλλόμενες πάντα) κυρώσεις την Τουρκία, αλλά δεν βγάζει τσιμουδιά για την πρόκληση της 47ης “επετείου” της κατοχής του 40% της Κύπρου από τη… “σύμμαχο” Τουρκία. Η πολύπαθη Αμμόχωστος και όχι μόνο, δεν τους λέει τίποτε;
ΕΙΜΑΣΤΕ μόνοι, “ανάδελφον” έθνος κατά Σαρτζετάκη! Και έτσι είναι. Μόνον εμείς θα πρέπει να αγωνιζόμαστε για τα δίκαιά μας. Κι αφού οι περισσότεροι Eυρωπαίοι απλά εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους, με πρώτη τη Γερμανία να κρατά “ίσες αποστάσεις” για όσα προκλητικά κάνουν οι Τούρκοι εις βάρος του Ελληνισμού (Ελλάδα-Κύπρος), γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε το έσχατο όπλο που διαθέτουμε στην ΕΕ;
ENA κοινό ελληνο-κυπριακό VETO, για την οριστική διακοπή όχι μόνον της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά και για την επ’ αόριστον αναστολή των διαπραγματεύσεων για την τελωνειακή ένωση της Άγκυρας με την Ε.Ε., θα ήταν το μόνο αποτελεσματικό όπλο μας εναντίον της επιθετικότητας (με λόγια και με πράξεις) της Τουρκίας. Θα το αποτολμήσουμε;
Αξιότιμε κύριε,αφού συμφωνήσω απόλυτα με όσα γράφετε,επιτρέψτε μου να κάνω μια επισήμανση σχετικά με το VETO της Ελλάδος και της Κύπρου στα Ευρωτουρκικά.Στις διεθνείς σχέσεις ειδικά στην ΕΕ τα πράγματα σχεδόν ποτέ δεν είναι μονολιθικά άλλα μωσαϊκό συμφερόντων.Το VETO επιτρέψτε μου τον παραλληλισμό είναι η “Χιροσίμα”.Είναι η στιγμή που αφού έχεις κάνει τις απαραίτητες συνεννοήσεις και έχεις διασφαλίσει υποστήριξη η ανοχή από δυνάμεις που θεωρείς σημαντικές για τα σχέδια και συμφέροντα σου τα κάνεις “λαμπόγυαλο” για να χρησιμοπιήσω μια έκφραση που αρέσει στην νεολαία μας.Πριν φτάσεις όμως εκεί στην διπλωματία υπάρχει και η “λύση της μη λύσης”,εφόσον όπως είπαμε παραπάνω έχεις οικοδομήσει τις απαραίτητες συμμαχίες συμφερόντων,οι οποίες στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουν σχηματοποιηθεί,εφαρμόζεις την γνωστή μέθοδο με το τενεκεδάκι που το κλωτσάς λίγο παραπέρα και παραπέρα και ας τον άλλο να περιμένει πρόοδο και εξελίξεις στα ζητήματα του εις τον αιώνα τον άπαντα ,χωρίς να γίνεις το “enfant provocateur” της υπόθεσης.Ούτως η άλλως το αποτέλεσμα μετράει. Η άλλη πλευρά όμως πρέπει να γνωρίζει ξεκάθαρα πότε ισχύει το ως εδώ και μη παρέκει και ότι στην δεδομένη περίπτωση το “Enola Gay” είναι καθ΄όδόν φορτομένο με τον “Little Boy”…..Με εκτίμηση