Αιματοβαμμένος πλανήτης

Ποιος μπορεί να κοιμάται πια ήσυχος;
Ποιος μπορεί να ξυπνά ευχαριστημένος, γεμάτος προσδοκίες για τη μέρα που ξεκινά!
Ποιος βαδίζει προς τη δουλειά του -αν για καλή του τύχη είναι ακόμα εργαζόμενος- νοιώθοντας ασφαλής;
Ποιος κάνει όνειρα για το μέλλον, για τα παιδιά του, για τη κοινωνία όλη;
Τι συνέχεια μπορεί να έχει ο κόσμος μας
-ο γαλάζιος μας πλανήτης, ο μοναδικός, ο προνομιακός στην απεραντότητα και τη σκοτεινιά του αχανούς σύμπαντος- όταν συστοιχίες πυραύλων παρατάσσονται εκατέρωθεν, τον σκάβουν εκ θεμελίων, και σπέρνουν φωτιά και θάνατο αδιακρίτως; Πώς να ησυχάσεις όταν τα φονικά όπλα δεν σιγάζουν, το αίμα κυλά ποτάμια ατέλειωτα και ποτίζει τη γη πέρα ως πέρα;
Πώς να ξενοιάσεις και να νοιώσεις τις μικροχαρές -που είναι κι η ουσία της ζωής- όταν ιπτάμενες μηχανές αιωρούνται πάνω απ’ το κεφάλι σου κατασκοπεύοντας κάθε κίνηση κι ενέργεια; Όταν καλοστημένοι μηχανισμοί στη γη κάτω ελέγχουν τον ανίδεο ρομπτ-άνθρωπο του σήμερα, που θέλει να είναι μες τα πράγματα, και ζει με κάθε είδους πολυμηχάνημα κολλημένο πάνω του; Εξαρτημένος από ένα σωρό πανάκριβα αξεσουάρ προηγμένης τεχνολογίας, που συχνά λιγότερο τον εξυπηρετούν και περισσότερο τον ελέγχουν, επηρεάζοντας τη συνείδηση και την καλή του κρίση; Και πώς να νοιώσεις ασφαλής όταν ξέρεις ότι τα σαΐνια των αδίστακτων τοκογλύφων -τα πιο έξυπνα μυαλά του είδους- μεθοδεύουν μ’ όλους τους τρόπους να σε παγιδέψουν, και να σου αποστερήσουν τα πάντα, στον αόρατο “οικονομικό πόλεμο” που ύπουλα κα μεθοδικά υποδουλώνει μικρές και μεγάλες χώρες -κυρίως αυτές που έχουν πλούτο και δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον εκτιμούν;
Ολοι εμείς που ζούμε επάνω σ’ αυτόν τον αιματοβαμμένο πλανήτη, τον γεμάτο εκβιαστές και κομπιναδόρους, ακολουθώντας πειθήνια τα πρέπει που μας επιβάλουν, εγκλωβισμένοι στον προκατασκευασμένο κόσμο που άλλοι στήνουν για μας, πως μπορούμε να αντιδράσουμε;
Αλληλοκατηγορούμενοι κι αλληλοσπραζόμενοι σ’ έναν άτυπο εσωτερικό πόλεμο που θα μας αποδυναμώσει κι άλλο;
Οχι βέβαια!
Με δύναμη ψυχής θα προχωρήσουμε! Μ’ υπομονή κι επιμονή. Με πίστη κι ελπίδα, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές, σχεδιάζοντας προσεκτικά το κάθε βήμα μας…
Με πείσμα κι αφοσίωση στον σκοπό και στις αρχές μας, και βέβαια με σκληρή δουλειά! Για να μην τους επιτρέψουμε να μας καταρρακώσουν το ηθικό!
Κι ας μην ξεχνάμε πως γενιές και γενιές πριν από εμάς μ’ αυτά τα όπλα τα πολύτιμα -που δεν αγοράζονται ούτε πουλιούνται νίκησαν κάθε κερδοσκόπο, κάθε εκμεταλλευτή, κάθε καταπατητή, κάθε φανατικό του αδίκου…