Εμείς τι κάνουμε;

» Λένε για μας τους Ελληνες πως ακόμη κι όταν είμαστε μόνο δύο, αντιδικούμε. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα για να ’ναι ζωηρή η πολιτική κουβέντα μα εν μέσω του πιο τέλειου κινδύνου, αποτρέπει ουσιαστικές εξελίξεις.
Ορισμένοι που πλειοδοτούν στη σιγουριά ενός αυτάρεσκου λόγου θα πουν πως με μνημονιακές κυβερνήσεις δεν συναινούμε, διότι οδήγησαν την κοινωνία εδώ που την οδήγησαν.
Αυτάρεσκος λόγος που αγνοεί την εθνική χρεία και τις ραγδαίες εξελίξεις.
Πρόσφατα η Handelsblatt δημοσίευσε ότι η τρόικα εκβιάζει την Αθήνα με διακοπή χρηματοδότησης, αν δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Εξωφρενική αποκάλυψη που πέραν από τον ρακένδυτο λόγο του δανειστών, θέτει και τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες ενώπιον μιας πραγματικότητας και τραγικών ευθυνών.
Τώρα ποιος μπορεί μόνος του, χωρίς συμπτώματα κενοδοξίας;
Είναι προτιμότερο κατά την κοινή λογική το “εγώ μπορώ” ή ένα ενιαίο εθνικό μέτωπο;
Πως μπορεί το “εγώ” πιο πολύ απ’ το “εμείς”;
Η πραγματικότητα των Ευρωπαίων δανειστών και του Δ.Ν.Τ. είναι κάτι που μπορούμε ν’ αποφύγουμε;
Θα στραφούμε στο ρούβλι;
Αρα η συνεννόηση δίνει απαντήσεις πιο πειστικές απ’ τα ερωτήματα.
Ας συνεννοηθούν κι ας δουλέψουν, λοιπόν, όλοι μαζί.