«Η βία συγκαλύπτεται μόνο με ψέματα και τα ψέματα συντηρούνται μόνο με τη βία».
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, 1918-2008, Ρώσος συγγραφέας, Νόμπελ 1970
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ που μπορεί να μας συμβεί στη ζωή είναι να έχουμε μια και μόνη έμμονη ιδέα, την οποία -λανθασμένη ή σωστή (κατά την άποψή μας), θέλουμε να επιβάλλουμε και στους άλλους!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ και οι λεγόμενοι επιπόλαιοι γύρω μας, που δεν έχουν σταθερές δικές τους πεποθήσεις. Είναι αυτοί που συχνά επιτρέπουν στον εαυτό τους να “κατακτάται” από ιδέες ή δόγματα άλλων. Αυτό συμβαίνει είτε με τη θέλησή τους, είτε διά της βίας (κομματικός, αθλητικός ή θρησκευτικός εκφασισμός)!
ΠΑΡΤΕ για παράδειγμα, ένα κοινωνικό ή πολιτικό ρεύμα, μια σύγχρονη έκφανση μόδας, μια ποδοσφαιρική ή μπασκετμπολική ομάδα, ένα φανατικό θρησκευτικό τρόπο σκέψης. Τα πρόσφατα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, το “παρδαλό” κίνημα των αντιεμβολιαστών, ο κάθε είδους ρατσισμός, έρχονται να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω…
ΟΤΑΝ λοιπόν, αφήνουμε τον εαυτό μας έρμαιο των άλλων, είτε επειδή μας αρέσει ο τρόπος τους, είτε επειδή θέλουμε να απαλλαγούμε από το παρελθόν μας, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε και τις συνέπειες της κίνησής μας. Έτσι, ανεπαισθήτως που θά ’λεγε κι ο ποιητής, αρχίζουμε να “ανήκουμε” σε κάτι που αργά ή γρήγορα, θα μας παρασύρει σε δήθεν “νέες ιδέες” ή σε μια νέα θλιβερή και αδιέξοδη πραγματικότητα.
ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ τότε τι συμβαίνει, όταν, πιστεύοντας ότι έχουμε κατακτήσει την “αλήθεια”, συναντήσουμε φίλους και γνωστούς ή απλά συνομιλητές μας που δεν συμφωνούν με τις απόψεις μας; Δημιουργείται ένα χάσμα, νομίζουμε πως οι άλλοι είναι «ηλίθιοι που δεν θέλουν να μας καταλάβουν», οπότε δεν μας μένει παρά να γίνουμε επιθετικοί, βίαιοι, ακόμη κι απέναντι στους καλύτερους φίλους μας. Έτσι γενιούνται οι φανατισμοί…
