Εκαλλιεργείτο στροφή της Γερμανίας προς τη Ρωσία, που αδυνάτιζε τις σχέσεις της με τις Η.Π.Α. Οι Γερμανοί έβλεπαν ότι τα συμφέροντά τους κοντά στη Μόσχα θα εξυπηρετούντο περισσότερο παρά με τις μέχρι πρότινος προσπάθειες της Μέρκελ να γερμανοποιήσει την Ευρώπη, πράγμα που σκόνταφτε σε μεγάλες αντιδράσεις απ’ τους Γάλλους, τους Αγγλους και τον Ματέο Ρέντσι τελευταίως της Ιταλίας. Στη Ρωσία οι γερμανικές επιχειρήσεις έχουν εδραιωθεί για καλά και σε τούτο βοήθησε η προβλεπτικότητα της Μέρκελ, η οποία αντελήφθη ότι το ενεργειακό θα είναι στο μέλλον το μοναδικό θέμα που θα κυριαρχεί στην Ευρώπη και ο Πούτιν για τη γηραιά ήπειρο θα ήταν μονόδρομος. Εκτίμησε ότι θα ήταν προτιμότερο να βρίσκεται εκεί που πηγάζει η ενέργεια, παρά να περιμένει στις εκβολές. Τα ποτάμια με τη συχνή υδροληψία, που γίνεται απ’ τα μέρη που περνούν, μέχρι να φθάσουν στις εκβολές, πολλές φορές στερεύουν. Οι Η.Π.Α. με το ουκρανικό πίεζαν τη Μέρκελ ν’ αλλάξει την πολιτική της έναντι της Ρωσίας.
Την μπέρδεψε ο πρόεδρος Ομπάμα με τη ρωσο-ουκρανική κρίση, να επέμβει διπλωματικώς, αφού ο ίδιος δεν μπορούσε να εμπλακεί στρατιωτικώς, πιεζόμενος κι αυτός απ’ τους συντηρητικούς να αναβιώσει τον ψυχρό πόλεμο. Η Μέρκελ έπεσε στην παγίδα, παραμέρισε τους σχεδιασμούς της και μαζί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί δέσμευσαν τις ρωσικές καταθέσεις στις χώρες τους. Τούτο ενδεχομένως ν’ αποβεί μοιραίο για την ειρήνη, αγαθό που χαρακτηρίζεται υπέρτερο της οικονομίας. Η αντίδραση του Πούτιν ήταν άμεση. Επέβαλε εμπάργκο στα ευρωπαϊκά προϊόντα, ένα μέτρο που έχει γονατίσει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες θεωρούν ως υπεύθυνη τη Μέρκελ. Η καγκελάριος ηττήθηκε σε διεθνές επίπεδο, επειδή αναγκάσθηκε να δεχθεί τις αμερικανικές υποδείξεις. Ομως και η Ρωσία δεν μένει χωρίς επιπτώσεις. Ο Πούτιν βάλλεται από τους μεγιστάνες Ρώσους, που απομονώνονται απ’ τους διεθνείς οικονομικούς κύκλους, διότι αντιμετωπίζουν θέμα ρευστότητος. Θεωρούν υπερβολικά και βιαστικά τα αντίμετρα σε βάρος κυρίως αγροτικών προϊόντων που τα ’χουν ανάγκη. Αυτή τη στιγμή η Μέρκελ, βλέποντας τους αμφισβητίες Ευρωπαίους ν’ αντιδρούν και να μην υποτάσσονται στο Βερολίνο, απορρίπτοντας την ηγεμονία της Γερμανίας, προσπαθεί, κάπως αργά, να τους βάλει σε καλούπι. Η Ελλάδα δεν ζημιώθηκε μόνο απ’ την άρνηση παραλαβής των αγροτικών προϊόντων, αλλά και απ’ τη διατάραξη των σχέσεών μας με τη Μόσχα. Ο τουρισμός ήταν η χαριστική βολή.
Θα μπορούσε ο κ. Σαμαράς, σταθμίζοντας τις συμβατικές υποχρεώσεις με τη Ρωσία, να ζητούσε εξαίρεση από το μέτρο, ένεκα των ιστορικών δεσμών μας. Να είμαστε με τη Δύση, αλλά να μην περιφρονούμε τους ομόδοξους φίλους μας και να μην απεμπολούμε τα ελληνικά συμφέροντα. Η Μόσχα μπορεί να μην ήταν διατεθειμένη να εξαιρέσει την Ελλάδα απ’ τα αντίμετρα. Τούτο θα οφείλετο στο ότι καμία κίνηση δεν κάναμε, όταν είχαμε και την προεδρία της Ε.Ε. να διευθετηθεί η κρίση διπλωματικά πριν επιβληθούν μέτρα εναντίον της. Οσον αφορά τους περιβόητους ιστορικούς δεσμούς, αν υπάρχουν ακόμη απ’ την Ορλωφική περίοδο, οι κυβερνήσεις μας έκαναν ό,τι μπορούσαν να τους διαρρήξουν. Για μας τους απλούς πολίτες διατηρείται άσβεστη η συμπάθεια προς τους Ρώσους, παρά του ότι μετέπειτα σπανίως υποστήριξαν τα συμφέροντά μας. Και τούτο γιατί επιδιώκαμε να ’μαστε και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Αυτό δεν το δέχονται ούτε οι μεν, ούτε οι δε.
