Σαν επέρασε το εορταστικό δωδεκαήμερο, οι χρονιάρες μέρες απού ελέγανε οι παλιοί μας και πάψανε οι ταραχές κι οι γι οχλοκρατούμενες φέστες, και τα πολύχρωμα φωτάκια, εσταματήσανε ν’ αναβοσβήνουνε στσοι στράτες, τα σοκάκια, και τσοι πλατείες.
Αποφάσισα ν’ αφήκω τη γωνιά του καφενέ και τα ροζοναρίσματα με το νου μου για να κατηφορίσω οθέ τη κοινωνία, και να δω τα μούτρα τω μερακλήδων απού πρωταγωνιστούσανε σε τουτεσάς τσ’ εκδηλώσεις, ν’ ακούσω τσοι σκέψεις τωνε, για να βγάλω κι απατός μου τα δικά μου συμπεράσματα. Ούλη τούτηνά την ώρα τση φανταστικής μου διαδρομής, διάφορες σκέψεις επροβληματίζανε το γεροντικό μου νου. Στ’ αλήθεια οι χρόνοι παρήλθαν κι άλλα ήθη κι έθιμα διαφεντεύουνε τσοι κοινωνίες των ανθρώπω εδά μπλιο. Ο δε λαός απομένει όπως τονε περιγράφει η Καινή Διαθήκη στο κεφ. 21,9 κατά Ματθ.: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου» ψάλλει το πρωί, κι ο ίδιος λαός απαιτεί το βράδυ: «Οι δε επεφώνουν λέγοντες· σταύρωσον σταύρον αυτόν» Λουκ. 23, 22. Γι’ αυτό, και πάλι κατά την Καινή Διαθήκη «πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι…» Τιμ. Β γ’ 13. Με αποτέλεσμα να επιβεβαιώνονται τα λεγόμενα από το λαό όπως «το κάθε πέρυσι και καλύτερα».
Γιατί ούλα κι ούλα τουτανά επιτρέπουνε οι δυνατοί και μοντέρνοι αέρηδες απού φυσούνε να ξεριζώνουνε από τσοι καρδιές των ανθρώπω το δέντρο τση παράδοσης απού θρέφει και συντηρεί τα ήθη κι έθιμά μας κι ετσά να τη βρίσκουνε αδύναμη κι ανίσχυρη για οποιαδήποτε αντίδραση· και «πας ανήρ ξυλεύεται», όπως λέει ο Μένανδρος. Γι’ αυτό και θωρούμε τα πάντα να εκμοντερνίζονται, τα ήθη να χαλαρώνουνε, και οι συνήθειες ν’ αλλάσσουνε. Κι είναι αλήθεια, πως πολύ με παραξενεύει που τα τελευταία χρόνια τηρούνται οι συνήθειες όπως εγίνουντανε, κι εμείς οι παλιοί εκατέχαμε, κι οι καμπάνες των εκκλησιών κάποιων εκμοντερνισμένω ενοριώ χτυπούνε αποβραδίς τω Χριστουγέννω, για τον Ορθρο και τη Λουτουργιά τουτησάς τση Μεγάλης Εορτής τση Χριστιανοσύνης. Και τα λεγόμενα του Απόστολου Παύλου: «συ δε μένε εν οίς έμαθες και επιστώθης» Τιμ. Β γ’ 14 να αγνοούνται. Και γιάντα άτζεμπις Θεέ μου γίνουνται τουτεσάς οι γι αλλαγές, γή για να προλάβουνε ν’ άψουνε τα κεράκια ντωνε κι όσοι σκοπεύουνε να περάσουνε τουτηνά την Αγια Νύχτα στα ρεβεγιόν και στα κοσμικά κέντρα, απολαμβάνοντας τα παιχνιδίσματα τω πολύχρωμω φωτακιώ την εισαγόμενη μουσική, και τσοι γκουρμέ λιχουδιές, απού προσφέρει καθένας! Η γι ημέρα όμως τουτηνά κατά τη ταπεινή μου γνώμη απαιτεί σεβασμό, προσευχή κι ευγνωμοσύνη, και κατά τα λεγόμενα του Χριστού: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν», Ματθ. Στ, 24.
Ακόμη βέβαια από τη ξεριζωμένη και πολύ κακοποιημένη ποικιλοτρόπως παράδοση είναι κι άλλοι πολλοί που την εκμεταλλεύονται κακότροπα και βάρβαρα. Είναι όμως καιρός ν’ αφήκομε τσοι λεπτομέρειες τουτεσάς και να ξεκινήσομε το σεργιάνισμά μας στσοι τόπους των επίγειων παραδείσω απού οι γι αθρώποι τουτεσάς τσοι βραδιές αναζητούνε τη χαρά και την ευτυχία. Τουτηνέ την ώρα, ξυπνά η θύμησή μου και μού φέρνει εικόνες από τα παλιά. Αναστορούμαι τα νυχτοπερπατήματά μας στσοι στράτες και τα σοκάκια του χωριού, τσοι χειμωνιάτικες αστροφεγγιές, απού πηγαίναμε στσ’ εορτές τω χωριανώ μας. Τοτεσάς απού ο τεχνικός πολιτισμός κι οι γι εξελίξεις δεν εφιλοξενούντανε μούδε στσοι σκέψεις μας. Κι ήλεγε ο γεις τ’ αλλού μας, όπου γυαλίζει να μη πατεί, γιατί ‘ναι λάσπες. Ετσά ‘να πράμα θαρρώ πως είναι και πολλοί από τουτουσάς τσοι παραδείσους και τσοι λαμπερούς τόπους τωνε κι αντί για χαρά κι ευτυχία προσφέρουνε καταστροφή και δυστυχία. Και συνεχίζοντας το φανταστικό μου οδοιπορικό σε τουτουσάς τσ’ ονειρεμένους τόπους τση σύγχρονης ζωής, προσπερνώ τσ’ αθρώπους τση showbiz απού πρωταγωνιστούνε σε τουτανά τα νυχτερινά σόου και τσ’ αφήνω ν’ αναζητούνε την χαρά και την ευτυχία μέσα στην παγερή μοναξιά ντωνε, μετρώντας τα έσοδά ντωνε, χαϊδεύοντας τα πανάκριβα τζοβαϊρικά και στολίδια ντωνε να προσπαθούνε να χαμογελάσουνε κι ιδιαίτερα κάθε φορά απού αναστορούνται τα πούλουδα απού των επετούσανε στσοι πίστες γή τα πιάτα απού εσπούσανε για όνομίς τωνε κάποιοι θερμόαιμοι γή κι ακόμη τα ουίσκια απού επίνανε στσοι γόβες τωνε οι γι ερωτύλοι θαυμαστές τωνε. Μα ούλα εδείχνανε πως κάποια μηνύματα απούρχουντανε από τα σώψυχα ντωνε δεν τ’ αφήνανε τα χαμόγελά ντωνε να πάρουνε την αληθινή ντωνε μορφή κι απομείνανε υποκριτικά παγερά και ψεύτικα. Ακόμη σε τουτονά το σεργιάνισμα αμπάντηξα κι άλλους πολλούς και διάφορους ν’ αναζητούνε ευτυχία και χαρά από τα πλούτη και τσ’ αναμνήσεις από τη κορεσμένη από σεξουαλικές συνευρέσεις ζωή ντωνε. Και σ’ ούλους τουτουσάς τσοι λαμπρούς αστέρες μεγιστάνες του πλούτου και τρανούς ηγέτες τσ’ εξουσίας την ώρα τση περισυλλογής και τση σκληρής πραγματικότητας να γροικάται στη συνείδησή ντωνε σαν ερώτημα το τραγούδι τσ’ αείμνηστης Σ. Βέμπο «Τα πλούτη αυτά και τα καλά τι να τα κάνω;» Αλήθεια, όμως κιόλας τι να τα κάμουνε! Αφού οι χρόνοι παρήλθαν και το παπόρι με την ευτυχία είχε χαθεί στον ορίζοντα, κι έρχεται όξω από πίσω για ούλους απού θαρρούνε πως η ζωή είναι μια ασύδοτη πορεία, και μπορούνε να κάνουνε τση κεφαλής τωνε, το αποπνιχτικό νέφαλο τση μοναξιάς και τσοι σκεπάζει για πάντα στα στερνά ντωνε. Κι ετσά με το σεργιάνι τουτονά επέρασα απ’ ούλους σχεδόν τσ’ επίγειους παραδείσους τση κοινωνικής μας ζωής.
Για να βρεθώ άξαφνα ομπρός στην επίγεια κόλαση. Εκειά εδά αμπάντηξα κι άλλους γλεντιστάδες τσι άσωτης ζωής που ασωτεύοντας εσκορπίσανε το πλούτο των χαρισμάτω ντωνε αναζητώντας ευτυχία από τα εφήμερα και απατηλά. Για να γένουνε θύματα οι γι ίδιοι τσ’ εύκολης ζωής, του αλκοόλ, των ναρκωτικώ, του τζόγου και πολλώ άλλω παρανομιώ κι απαγορευμένω. Κι ας ήτανε πλούσιοι, επτώχευσαν και επείνασαν και δα άστεγοι και κουρελήδες κυκλοφορούνε στσοι στράτες σαν παραδείγματα προς αποφυγή. Κι ούλα τουτανά τα φέρνει το ινάτι των αθρώπω να πιστεύουνε σε επίγειους παραδείσους, απού οι σειρήνες του κακού διαλαλούνε για να τσοι φέρουνε κοντά ντωνε. Μ’ αποτέλεσμα να παίρνουνε λάθος δρόμους απού οδηγούνε στο κοινωνικό ξεπεσμό και την εξαθλίωση.
Γι’ αυτό και για άλλη μια βολά, υψώνω στεντόρια την άσημη και χωρίς τίτλους κι οφίκια γεροντική φωνή μου και καλώ εσάς τσοι νιους και τσοι νιες, ν’ αναντρανίσετε από τσοι λάσπες τσ’ εισαγόμενης κοινωνικής ζωής, τη νωθρότητα τω τραπεζοκαθισμάτω, και την αναζήτηση ψεύτικων παραδείσω από εξαρτήσεις με τα ναρκωτικά και τα οινοπνέματα, και να πάρετε το δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο τση ζωής, απού οδηγεί στο ξέφωτο απού οβγορίζει η γι ευτυχία. Και τέλος ν’ αφήσετε να ριζοπιάσει στσοι τόπους των αιστημάτω σας η γνήσια και αληθινή παράδοση απού ‘ναι καλή και δοκιμασμένη καθοδηγήτρια για ευτυχισμένη ζωή.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ροζοναρίσματα = Κουβεντολόγια
Απατός μου = Εαυτός μου
Άτζεμπις = Άραγε
Άψουνε = Ανάψου
Αναστορούμαι = Θυμούμαι
Πούλουδα = Λουλούδια
Αμπαντώ = Συναντώ
Γροικάτε = Ακούγεται
Ομπρός = Μπροστά
Βολά = Φορά
Αναντρανίζω = Ανασηκώνομαι
Οβγορίζω = Βλέπω από τόπο που έχει ορατότητα
Γιάιντα = Γιατί
