Εμπνεύσεις ΤV – Η Μηχανή του Χρόνου

Ο Χρήστος Βασιλόπουλος, συντονίζει τον ιστορικό ρεαλισμό κυρίως, σ’ αυτή την πολύ μα πολύ αξιόλογη τηλεοπτική εκπομπή…
Κάποιες φορές όμως, αφιερώνει το πρόγραμμά του, και σε προσωπικότητες της Τέχνης και του Πολιτισμού.
Όπως απόψε, ας πούμε.
Το αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη, είχε τόσο ενδιαφέρον. Με τις μελωδίες, τα λόγια, και τη συναρπαστική κατά κοινή ομολογία, ζωή τους, να ξεδιπλώνεται σε εικόνες, μαρτυρίες και συμπεράσματα, ώστε πάντοτε, να παραχωρούν νέες ελκυστικές πληροφορίες.
Στο κρατικό κανάλι το βράδυ της Τετάρτης, ο εμβληματικός καλλιτέχνης από το Ηράκλειο της Κρήτης, που δήλωνε… Καζαντζακικός, Καζατζιδικός και… ΟΦΗ, μάς θύμισε σταθμούς στη ζωή και την Τέχνη του, τουλάχιστον τεσσάρων δεκαετιών!
Και τι να πρωτογράψεις τώρα, τόσο πλούτο που διαπιστώνεις στην διαδρομή του!
Θυμούμαι το αφιέρωμα που είχαμε κάνει με τον Φιλολογικό λίγο καιρό αφ’ ότου έφυγε από τη ζωή, ότι είχαμε αυτό πρόβλημα… Της επιλογής.
Ωστόσο, η αναφορά στα λίγα πρόσωπα που τον πίστεψαν κι ήταν η λατρεμένη του παρέα στις αποφάσεις και τη συνεργασία τους, να πρέπει ν’ αναφερθούν, γιατί αφορούν τον πρώτο δύσκολο καιρό, κυρίως… Βέβαια, η Βάσω Αλαγιάννη.
Μαζί έζησαν συγκλονιστικές εμπειρίες, εμπνεύσεις, δημιουργίες… ταξιδεμένοι, “ερευνητές” των ιδεών, πειραματιστές, πρωτοπόροι…
Ο Νίκος Ξυδάκης, ο Ν. Παπάζογλου, ο Μ. Λοΐζος, η Χαρούλα, ο Βαγιόπουλος, οι Κατσιμίχα…
Ταξίδι στην Ινδία ατελείωτο, με τις επιρροές του γκουρού.
Ταξίδι στην πολιτική σκέψη βαθύ, με τις επιρροές του Τρότσκι.
Ταξίδι στα συναισθήματα γλυκό, με το «μικρό θαύμα», όπως έλεγε την λατρεμένη του Ναταλία. Την κόρη του, που σήμερα πατεί ακριβώς πάνω στα σημάδια της διαδρομής του…
Αιρετικός, προοδευτικός, ασυμβίβαστος, βαθειά ανθρώπινος, εργατικός, γενναιόδωρος και αισθηματίας, άφησε σημάδι βαθύ…
Γιατί όλοι οι «τίτλοι» του βίου του, επιδέχονται υπότιτλους αναλυτικούς κι επεξηγηματικούς…
Αφησε έργο, που όλοι λέει, δεν πίστευαν πως είναι τόσο μεγάλο, το οποίο εκδίδεται σήμερα…
Χρίστος Νικολόπουλος, Πάνου, Νταλάρας, Χαρούλα ξανά, Φώντας Λάδης και Περίδης, σε παλιό και νέο στίχο του, ακούμπησαν νότες καρδιάς… και άρθρωσαν λόγο βαθειάς ευαισθησίας και πρωτογένειας αδιαφιλονίκητης…
Εγώ, τον «βλέπω» ν’ αγγίζει το καπελάκι του χαμογελώντας διφορούμενα και θα θυμίσω ένα στίχο, όχι από τους πασίγνωστους, που αρωματίζει την καταγωγή του, πάντως!!
«Χανιωτοπούλα αγάπησε έναν Ηρακλειώτη…
Κι αρχίσανε τα σόγια τους, τα πώς και τα διότι…»
Είναι από τους στίχους που είχε επιλέξει η γράφουσα στο αφιέρωμα της μαντινάδας, πριν από 20 (!) περίπου χρόνια.