“Ιερή Αίσθηση” Δωδεκανησιακή… Ωραία πλάνα… ΕΡΤ1.
Το σκηνικό μας δίνει η Μάχη Λιδωρικιώτη… Δεν είδα όλο το αφιέρωμα στο νησί της Αποκάλυψης… Δέκα λεπτά περίπου. Tαυτισμένος με την θεία έμπνευση του Ιωάννη, ο ιερός τόπος, πορεύεται κομίζοντας συμβολισμούς. Ιστορία… Βάθος αιώνιο, πρώτοι οικισμοί… Ανάμεσα Πόλη – Κρήτη – Αιγαίο…
Οικονομικό, Πολιτιστικό, θρησκευτικό κέντρο…
Η Μονή…
“Ψυχής Ιατρείον” η χιλιόχρονη σχεδόν βιβλιοθήκη, που ίδρυσε ο όσιος Χριστόδουλος… Πλάνα εξωτερικής ευλαβείας… Η Χώρα… “Ανεβασμένος” οικισμός, σκαρφαλωτός… Πέτρα, αστιβή… Μετά την άλωση, εκατό οικογένειες, καταλύουν εδώ. Νερό και χώμα και ασφάλεια. Ο Πέτρος και ο Παύλος, αγιογραφημένοι εμπνέουν κατάνυξη. Η οθόνη, γεμίζει τις μορφές… Σύμβολο λέει, της Ενωσης των δύο Εκκλησιών… Αλλά και φορητές εικόνες, του Ανδρέα Ρίζου, κεντήματα, αραβουργήματα με αίσθημα και ευαισθησία καμωμένα. Στα Μουσεία του νησιού εκθέματα μοναδικά.
Η Χώρα…
Η γη ακριβή, η αναπαλαίωση ακριβή… Κατηφορρίζουν στη Σκάλα… κοντά στη θάλασσα.
Η αγορά φτηνότερη, προσιτή· χώρος εσωτερικός των οικίων… Καμάρα, στέρνα εσωτερική, για τον φόβο του αποκλεισμού. Παλιοί καναπέδες, και πορτρέτα προγόνων, “συντηρούν” τον διάλογο της Ρίζας… Η θέα προς το πέλαγος, και η δροσιά… Η ηλιοφάνεια, έντονη, επιθετική, διαρκής… Για 3000 ώρες -μιλούν- το χρόνο…, λιάζει!
Στα Πατινιώτικα της καρδιάς. Όλοι οι χώροι οδηγούν σε βεράντα ή σε αυλή…
Τα σπίτια ακουμπούν τό ’να τ’ άλλο σαν… αδελφάκια αγαπημένα. Οι ξένοι ενθουσιάζονται, λέει…
Τους αρέσουν και τα σπίτια και τα παραδοσιακά δρώμενα, που, καλά κρατούν στο νησί… Ο τουρισμός ανεπτυγμένος ιδιαίτερα.
Έμποροι, καραβοκύρηδες, αλλά και αστοί, και κοσμοπολίτες οι κάτοικοι του νησιού και… Κρήτες! Εδώ και οι Κρήτες! “Άγγιξαν” το φιλόξενο χώμα του. “Δωδεκανήσιου παιδιού” γύρω στο 1600.
Ο Τούρκος ο κατακτητής στη Μεγαλόνησο, τους έδιωξε… Ρίζωσαν, αγάπησαν το “Πατμονήσι” ίδρυσαν την “Αγία Λεσβιά” την πλατεία τους. Την πρώτη, πλατεία, από την Αγία Λεσβία, την εκκλησία.
Εξακόσιες είναι, τονίζουν, οι εκκλησίες του νησιού! Εντάξει, είναι γνωστό πως τα νησιά μας σφύζουν από τα ιερά της Ορθοδοξίας, με πρώτη – πρώτη την Παναγία μας, και τα προσωνύμια Της, αρμονικά του τόπου, ν’ ανοίγουν μονοπάτια αγάπης στις καρδιές του νησιώτικου, και όχι μόνο κόσμου…
Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται, το πλάνο εμφανίζει το “πρόσωπο” παλιού σπιτιού, έτσι χτισμένο με τα ντόπια υλικά της περιοχής…
Στο περβάζι μια γλάστρα με τα φλογισμένα γεράνια της, καμαρώνει περήφανη που φιλοξενεί την “πράσινη ζωή”!
Α, ξέχασα, η αναπαράσταση του Νιπτήρα, Μεγάλη Πέμπτη, συγκλονίζει…
Υποκλίνομαι… Η εικόνα, όλα τα είπε. Τίτλοι τέλους.