Εμπρός για την Ελλάδα μας και γα τα ιδανικά μας
όλοι στα μετερίζια μας με πείσμα και μ’ ορμή,
ότι κληρονομήσαμε να μείνουνε δικά μας
μη νιώσουν τα θεμέλια του γένους μας τριγμοί.
Βογκάνε των προγόνων μας οι τάφοι μες στο Αιγαίο
γιατί αφουγκράζονται εχθρικά καράβια να ζυγώνουν…
Αγκαλιασμένοι, μια γροθιά και με ηθικό ακμαίο
εμπρός να τους γκρεμίσουμε τα κάστρα τους που ορθώνουν.
Ζηλεύουν τα διαμάντια μας που αστραφτολαμπιρίζουν
δόξα και πλούτη ρέγονται μιας μαύρης εποχής
και μες στο δάσος της ζωής σαν λύκοι σεργιανίζουν
που οργή και μίσος κρύβουνε στα μύχια της ψυχής.
Σ(ε) αρνιά ποθούν τα νύχια τους με μίσος να καρφώσουν,
αίμα σαν τους βρικόλακες να πιούνε αναζητούν,
την ιστορία των εθνών θέλουν να τη μαυρώσουν
κι έχουν το μίσος για θεό κι εκείνο προσκυνούν.
Εμπρός, στα μετερίζια μας κι όρθια την καρδιά μας,
με την ειρήνη πλάι μας και χέρι σταθερό
να δείξουμε στους βάρβαρους τα ωραία ιδανικά μας
και στην κορφή της βίγλας μας… μαχαίρι κοφτερό!
