Εμβολιαστές – Αντεμβολιαστές

Κύριε διευθυντά
Είμαι 95 ετών. Από πέντε ετών θυμάμαι τη ζωή. Θυμάμαι τις συζητήσεις που κάνανε οι μεγάλοι για την πολιτική όταν ο Βενιζέλος είχε αντιπολίτευση τον Τσαλδάρη. Θυμάμαι πολλές φορές, για πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες, οι πολιτικοί μας να αδιαφορήσουμε, λίγο ή πολύ, για εθνικές ή για λαϊκές ανάγκες.

Δεν θυμάμαι όμως ποτέ, όχι κυβερνητική απόφαση, μα ούτε και πολιτικός μας, να πάει κόντρα στα εθνικά και στα λαϊκά συμφέροντα, χωρίς πληθωρικές, οι άλλες σκοπιμότητες. Δεν μπορώ να καταλάβω, με ποια κίνητρα δημιουργήθηκε ολόκληρο κίνημα κατά του μοναδικού μας όπλου κατά του παγκόσμιου εχθρού μας, του κορωνοϊού. Θέλουν να παρουσιάσουν νταηλίκι ότι δεν φοβούνται τον θάνατο;

Θέλουνε έστω με αρνητικό τρόπο να δείξουνε πως υπάρχουνε; Ως μικροί Ηρόστρατοι; Θέλουνε να καυχηθούν ότι καταφέρνουνε να κάνουνε μεγάλο κακό; Όποια κι αν είναι τα κίνητρα τους, έχουν το δικαίωμα να θέτουν σε κίνδυνο την προσωπική του ζωή, μα δεν έχουνε το δικαίωμα να γίνονται αγωγός διασποράς του κορωνοϊού και να γίνονται δημόσιος κίνδυνος. Ο κάθε άνθρωπος έχει στη ζωή ορισμένα δικαιώματα, δεν έχει όμως το δικαίωμα να ξεπερνά τα όρια τους, παραβιάζοντας δικαιώματα άλλων ανθρώπων.

Δικαιολογημένα, πρέπει να απομονώνονται μέσα να εμβολιάζονται, για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Και για να καταφέρουμε τελικά να νικήσουμε, αυτό το μικρόβιο που είναι τεράστιος εχθρός και που έχει κατακτήσει την επόμενη. Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί και στους κόλπους της εκκλησίας υπάρχουνε ιερείς που κόντρα στις κυβερνητικές αποφάσεις, κόντρα στις υποδείξεις της ηγεσίας του κλήρου και κόντρα στη λογική, κινούνται αρνητικά με όλες τους τις δυνάμεις. Βέβαια πεθάνανε 2-3 άτομα στο εμβόλιο, μα από τον κορονοϊό επεθάνανε εκατομμύρια. Ας είναι από το εμβόλιο είναι πολλάκις χιλιαπλάσια από τα πλην. Και ο ίδιος που αρνείται να εμβολιαστεί κινδυνεύει να πάει από τον κορωνοϊό, μα αυτό είναι δικαίωμα του, δεν έχει όμως κανείς το δικαίωμα να θέτει σε κίνδυνο το λαό.

Κανάκης Ι. Ιερωνυμάκης