Εμβόλιο για την οικονομία

Η εκτίναξη του ιδιωτικού χρέους, είναι η βαριά κληρονομιά της Covid-19. Ενας “θαυμαστός”, καινούργιος κόσμος φαίνεται ότι ξεκινά.
Φαίνεται ότι συμβαίνει αυτό που έλεγε ο Νέλσον Μαντέλα: «Πάντα φαίνεται αδύνατο μέχρι να γίνει». Ο.Κ. και τώρα τι κάνουμε;
Η τηλεδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το Ταμείο ανάκαμψης σε πρώτη φάση δεν έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα· ίσως το θέμα κλείσει μέχρι τα μέσα Ιουλίου.
Business as usual στην Ευρώπη θα μου πείτε. Το σχέδιο της Κομισιόν είναι απλό: Η Ενωση θα δανείζεται και μετά θα μοιράζει επιχορηγήσεις και δάνεια στις χώρες. 750 δισ., δεν τα λες και λίγα. Τέσσερις χώρες (Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία) αντιδρούν. Διαφωνούν στο “πώς” στο “πόσο” και στο “ποιοι”, όπως γράφουν έγκριτοι αρθρογράφοι.
Η Ελλάδα είχε την ευστροφία να συνταχθεί εξ αρχής με τον πλειοψηφικό συνασπισμό – επιλογή που μέτρησε στον λογαριασμό.
(Τι να κάνεις τώρα είχαμε την ευστροφία…).
Δεν ξέρω αν η πρόταση της Κομισιόν θα γίνει αποδεκτή. Ξέρω όμως ότι είναι η μόνη βιώσιμη λύση και ότι αν δεν ήταν σίγουρη η Κομισιόν ότι θα γίνει αποδεκτή η πρότασή της, δεν θα τη διατύπωνε. Ισα βάρκα, ίσα πανιά.