Εν αμφιβόλω

Αναβοσβύνει η γαλήνη. Χαρά. Ρυθμός γιορτής επερχόμενης. Μιά υποβόσκουσα γοητεία της δράσης. Της στιγμής που γεμισε το ουράνιο τόξο. Και ένα αραχνο’υ’φαντο δάκρυ, ο ορίζοντας. Πασπαλισμένο απο τον αχνό απο ανάσες μυστικές. Που κρύβουν τη θετικοτητα. Και την αποδοχή του οντως πεπραγμένου. Μιά στιγμιαία γοητεία έχει η εξέλιξη. Γαλήνη που φέρνει μια ταξιδιάρα αγκαλιά. Και στο ποτήρι του Βάκχου, χαρές μη αναμενόμενες. Που συνθέτουν μιά σιωπή καταριπτόμρνη. Απο τη δική σου αλλαγή. Που έφερε μια αναγεννησιακή δροσοσταλίδα στο σύμπαν σου. Που τώρα συνειδητοποιείς οτι δεν είναι μόνο δικό σου. Είναι και των άλλων. Η δράση η δική σου – πετραδάκι που ακροβατεί στα νερά του Ιορδάνη. Όπου βαφτίζεται το όνειρο. Ένα χατζή- όνειρο. Και μια χατζίνα ελπίδα. Στο καθημερινό. Που ανακαλύπτεις οτι έχει χίλια χρώματα. Βγαλμένα απο τις δικές σου αφηγήσεις στο λόγο της Σεχραζάτ. Πέρασες το μεγάλο ταξίδι απο την έρημο. Πάνω σε μυστικόκαρραβάνι. Ένα αηθαλές ταξίδι. Μέσα απο τις ερήμους. Τις δικές σου. Και των άλλων. Ασκούμενος μπυστης σε πυθαγόρεια σιωπή. Που γνωρίζει τώρα τους μυστικιστικούς δρόμους του μαζί. Του εντός. Του πέρα. Και του μετά. Και ένα βλέμμα που εν αμφιβόλω ίπταται. Που εν αμφιβόλω χάνεται. Μέσα σε αιωρούμενους βαβυλόνιους ήχους. Η δική σου κυνική σιγουριά χάθηκε. Απ’ τη στιγμή που δέχθηκες να δείς. Ότι ότως είναι. Και οχι οτι πίστευες οτι είναι. Έθεσες επιτέλους τη πληγή πάνω στο ιαματικό άγγιγμα Της επικοινωνίας. Του οφελείμως ποιείν. Και αμέσως ήρθε η ανταπόκριση. Επι τα εντός και επι τα εκτός. Κράτησες το εκκρεμές είναι σου. Και αυτό σταμάτησε την αέναη ταλάντωσή του. Όταν σαματά ο χρόνος γεννιούνται τα σύμπαντα. Μέσα στο χάδι της μιλιάς. Το χάδι της αποδοχής. Αλλά ολ’ αυτά προ’υ’ποθέτουν την κατάριψη των δικών σου ειωθότων. Την κατάριψη του δικού σου συνήθους. Οι αρχαίοι μύστες των μορφών και των σχημάτων δημιουργούν. Αλλά η δημιουργία, κατάλαβες εν τάχη οτι οφείλεται οταν θέσεις εν αμφιβόλω τις υπάρχουσες θεωρίες σου. Τότε γεννιέται το καινούργιο. Μέσα απο τους καπνούς της μυστικής ιέρειας που προλέγει οσα θα συμβούν. Που έδωσε τ’ όνομά της στους μύστες των σχημάτων. Θέτοντας τα πεπραγμένα, ότι είθισται, εν αμφιβόλω.