“εν ανθρώποις ευδοκία”

» Οι οικονομικοί πόλεμοι των πλουσίων χωρών εναντίον των πτωχών, οι επαχθείς όροι (μνημόνια) που επιβάλλονται στις φτωχές (ή χρεοκοπημένες) δανειζόμενες χώρες, τα embargo, οι νομισματικοί ή ενεργειακοί πόλεμοι (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ρούβλι κ.λπ.), τι περιθώρια άραγε παρέχουν στους απλούς ανθρώπους, ώστε να υπάρχει η “ευδοκία”;
Δυστυχώς, τα στοιχεία που προσδιορίζουν την “εν ανθρώποις ευδοκία” -σύμφωνα με τα μέτρα των ανθρώπων- κυρίως δε η έλλειψη αυτών που πιστεύουμε ότι φέρνουν “ευτυχία”, είναι αυτά που ενεργοποιούν τη μελαγχολία των εορτών. Κι όταν δεν υπάρχουν τα στοιχειώδη σε μια οικογένεια, η ευδοκία παραμένει φρούδα προσδοκία.
Επιπλέον, ο προγραμματισμός του χρόνου και η διαχείριση του ελάχιστου χρήματος, οι καθιερωμένες και σχεδόν υποχρεωτικές γιορταστικές επισκέψεις, ο καθαρισμός και στολισμός του σπιτιού, το άγχος των δώρων κ.λπ., αυξάνουν κατακόρυφα την ένταση σε ανθρώπους που βιώνουν δυσεπίλυτα οικονομικά -και όχι μόνο- προβλήματα.
Κρίση και “ευδοκία” φαινομενικά είναι ασύμβατα, όσο κι αν θέλουμε να θέσουμε την “ευδοκία” στη σφαίρα του μεταφυσικού! Η ελάχιστη ευδοκία που μπορούμε να αισθανθούμε, όταν γύρω μας υπάρχει η δυστυχία, είναι μέσα και διά της αλληλεγγύης.