Εν αρχή ην ο Λόγος…

«Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν. Εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το Φως των ανθρώπων. Και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν».
[Κατά Ιωάννην, η ενανθρώπιση του Λόγου (1,1-5)]

Και με τον λόγο μας κι εμείς πολλοί, συνεχώς επισημαίνουμε, καταγράφουμε, προσπαθούμε… και το πλήθος των ανθρώπων πάλι μένει ελλιπές κι ανικανοποίητο, αναμένοντας να ελπίσει κάπου.

Και φταίει ότι λείπει πάντα η αρχή, η εισαγωγή των πραγμάτων, που μπορεί να οδηγήσει κατόπιν στα κυρίως θέματα και ζητήματα. Μάταια βάζουμε λοιπόν σε αυτή την αναταραχή κι αγωνία μας επιλόγους πρόωρους.

Συμπεράσματα και απεγνωσμένα καταγράφοντας καταστροφές…

Μα είναι ο πρόλογος και η εισαγωγή που λείπει: Ο λόγος της Καινής Διαθήκης, και η Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη, που πραγματώνεται και αποκαλύπτεται. Έχουν επίγνωση τούτων, όσοι ανήκουν στον ιερό κλήρο, καθώς πρώτοι είναι πληροφορημένοι. Τίποτα περισσότερο. Κι ούτε δικές μας φιλοσοφίες χωρούν. Ούτε τίποτα λιγότερο και ευτελές πέρα από το Ευαγγέλιο μπορεί να πει ο καθένας. Και εφόσον πραγματώνονται τούτα του Κυρίου μας, θα έρθει κι ο επίλογος ο δικός του. Κι αυτό, επειδή ο κόσμος μας, ούτως ή άλλως απομένει ελλιπής από την επίγεια, παροντική ύπαρξή του.

Και είναι η εξέλιξη του κόσμου υπερβατική, καθώς κι η έλευση του είναι υπερφυσική κι υπερβατική. Καθώς είναι και η δημιουργία του κόσμου τέτοια, από τον Ιησού Χριστόν, τον Υιόν και Λόγο του Πατρός ημών.

Εφόσον, εν αρχή ην ο Λόγος. Ο Λόγος είναι η Αρχή. Ο Χριστός. Λόγος είναι το Άλφα και το Ωμέγα. Όσοι έχουν καλή διάθεση θα φωτιστούν! Η βάση μας είναι η καλή μας προαίρεση που ζητά από μας ο Θεός. Και αυτό το τέλος που μας βάζουν σε κάθε πόστο μας, θα είναι και η καινούρια αρχή μας! Εκ νέου θα ξεκινήσουμε! Με τον Χριστό όλοι μας!

Όλοι οι τομείς που καταρρίπτουν, θα γίνουν νέα ξεκινήματα. Και μαζικά πλέον θα ξεκινήσουμε οι άνθρωποι με τη δύναμη του Χριστού. Κι όχι με τη δύναμη των αλλοτρίων.

Με την προσωπική έμπνευση κατά Χριστόν, που είχε και κάθε πρόγονός μας στις καταστάσεις, χωρίς να έχουν την τόση άνεση των τεχνολογιών. Τεχνολογίες, που μας έχουν καθιστήσει παροντικά σε τόσες παραιτήσεις… Σε τόση νάρκη… Σε ρομποτοποίηση. Κι ακολουθήσαμε τις «ελευθερίες» που μας τάζουν.

Η προσωπική εφευρετικότητα του καθένα μας στη δυσκολία χρειάζεται τώρα. Οι εναλλακτικές λύσεις. Οι ανταλλαγές. Η συνεργατικότητα. Αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες. Κι ο λόγος ο δικός μας, και ν’ ακολουθήσουν και πράξεις μας. Να βάλουμε πρώτα μια μικρή αρχή που θα ευλογηθεί. Κι έτσι να συμπορευθούμε, φτάνοντας και στο Ωμέγα που είναι ο Χριστός…