Εν αρχή ην ο λόγος

Κάθε εορταστική περίοδο ακούμε ευχές, ευχές, ευχές.
Αλλες λέγονται με καλή πρόθεση, μέσα από την καρδιά μας κι άλλες από συνήθεια. Αρκεί όμως να λέγονται, κι ας είναι από συνήθεια;
Ο λόγος είναι δημιουργικός. Είναι επίκληση η οποία οδεύει σε κάποια «ώτα». Όμως για να φτάσει εκεί και να επηρεάσει πείθοντας για το αίτημά μας, πρέπει να έχει δύναμη, λαχτάρα, επιθυμία, αγάπη.
Μήπως τελικά πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας λιγάκι για να λειτουργήσουν οι ευχές; Μήπως το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» είναι απαραίτητο για αίσιο αποτέλεσμα και υλοποίηση των ευχών;
Ευχόμαστε υγεία, διαπιστώνοντας ότι γύρω μας όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν σωματικές και ψυχικές ανισορροπίες. Μόνο λοιπόν η ευχή «καλή υγεία» είναι αρκετή; Μήπως χρειάζεται ένα χαμόγελο, μια καλή, αισιόδοξη κουβέντα, άνοιγμα καρδιάς και προσφορά αγάπης, για να νοιώσει ο κάθε διπλανός μας καλύτερα και να προσπαθήσει να φέρει σε ισορροπία τα μέσα κι έξω προβλήματά του; Ανθρώπους χρειαζόμαστε όλοι μας, ανθρώπους με το Α κεφαλαίο.
Χρειάζεται πλούτος καρδιάς μέσα μας και γύρω μας. Ο αληθινός πλούτος καρδιάς κάνει κάποιον άξιο να χαίρεται και να «ζει» όλα γύρω του. Από το λουλουδάκι το τόσο όμορφο που φυτρώνει στην άκρη του δρόμου, τον ουρανό που ξαστερώνει ή παίζει με τα σύννεφα, το κελάϊδισμα των πουλιών (όσα αφήσαμε), το χαμόγελο των ανθρώπων, μέχρι την λαχτάρα μιας καλής κουβέντας.
Αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος που ομορφαίνει στ’ αλήθεια την ζωή, κι όχι το ξόδεμα των χρόνων πασχίζοντας να τα κάνουμε όλα ιδιοκτησία. Πρέπει να τα αγοράσουμε για να τα νιώσουμε δικά μας; Πλουσιότερος είναι αυτός που χαίρεται το κάθε τι, παρά ο ιδιοκτήτης τους.
Ας μην εφαρμόζουμε την συνήθεια των τάχα «φιλοσόφων», τάχα «πνευματικών», τάχα «επιστημόνων», τάχα «ηγετών» που όταν έρχονται δύσκολες στιγμές αποδίδουν το φταίξιμο πάντα στους άλλους κι όχι στους ίδιους.
Επιθυμούμε πάντα να μας βοηθούν οι άλλοι. Απευθυνόμαστε σε δύσκολες στιγμές, θρησκευτικά στον Δημιουργό, στους Αγίους, να μας βοηθήσουν. Ακόμη και στους πεθαμένους μας να στείλουν βοήθεια. Εμείς όμως κάνουμε το ίδιο σε δύσκολες στιγμές των άλλων; Ή τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου;
Ας προσπαθήσουμε την νέα χρονιά να κάνουμε μια Νέα Αρχή. Ας παλέψουμε να ισορροπήσουμε τα πάθη μέσα μας, ας ελαττώσουμε την αρνητικότητα προς τον διπλανό μας. Δεν φταίει κανένας διπλανός μας για την δική μας πορεία. Εμείς έχουμε την ευθύνη. Το κάθε αρνάκι από το ποδαράκι του κρέμεται.
Ας προσπαθήσουμε αυτήν την δύσκολη όπως προδιαγράφεται χρονιά, να καλλιεργήσουμε τον εσωτερικό μας κήπο, να τον κάνουμε να ανθίσει, να ευωδιάζει αρώματα, να μοιράζει χρώμα και τότε θα διαπιστώσουμε με έκπληξη ότι και πουλιά θα μαζευτούν και οι γύρω μας θα μας διπλοχαιρετάνε και όλη η φύση θα είναι μαζί μας.
Τότε όλα θα πηγαίνουν καλά.