Έχοντας υπόψη όλα όσα γίνονται καθηµερινά γύρω µας και διαβάζοντας από την Παλαιά ∆ιαθήκη τις “Παροιµίες”, που αγαπώ ιδιαίτερα για το µεστό και γεµάτο σοφία λόγο τους, πολύ συχνά διαπιστώνω ότι το ανθρώπινο γένος των ηµερών, παρά την φαινοµενική πρόοδο, δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Για άλλη µια, λοιπόν, φορά έφτασα στο λυπηρό συµπέρασµα αυτό, όταν ξαναδιάβασα πρόσφατα ένα µικρό απόσπασµα από το κεφάλαιο λ των “Παροιµιών” (εδάφια 11 ως 14) το οποίο σας µεταφέρω από τη µετάφραση από το Νεόφυτο Βάµβα µε ένα σύντοµο δικό µου σχολιασµό για τα δικά µας χρόνια.
“11. Ὑπάρχει γενεά, ἥτις καταρᾶται τὸν πατέρα αὑτῆς καὶ δὲν εὐλογεῖ τὴν µητέρα αὑτῆς·” γράφουν οι “Παροιµίες ” για ανθρώπους των χρόνων του συγγραφέα τους . ∆εν υπάρχει, όµως, ψυχή ζώσα που να µη βλέπει πόση αγνωµοσύνη για όσα τους έχουν προσφέρει και έλλειψη αγάπης προς τους γονείς χαρακτηρίζουν πλέον πολλούς ανθρώπους της εποχής µας και τους σπρώχνουν σε αδιαφορία προς αυτούς όταν γεράσουν ή, αλίµονο!, σε πατροκτονίες και µητροκτονίες όσες φορές τείνουν οι γονείς µε τις συµβουλές να τους αποτρέψουν από λάθος επιλογές.
“12. Ὑπάρχει γενεὰ καθαρὰ εἰς τοὺς ὀφθαλµοὺς αὑτῆς, ἀλλὰ δὲν εἶναι πεπλυµένη ἀπὸ τῆς ἀκαθαρσίας αὑτῆς”, επισηµαίνουν οι “Παροιµίες” για το ανθρωπογενές περιβάλλον της εποχής τους. Και σκέφτοµαι κάθε στιγµή και παρατηρώ ότι σήµερα αρκετοί συνάνθρωποί µας, από στείρο ναρκισσισµό και άγονη εγωπάθεια κινούµενοι, νοµίζουν ότι είναι ανώτεροι άλλων και πρότυπα ήθους και συµπεριφοράς, ενώ στην πραγµατικότητα είναι παντελώς κενοί και ρηχοί, ουτιδανοί, εξαιτίας της βρώµικης ψυχής και του άθλιου πνεύµατός τους.
“13. Υπάρχει γενεά, τῆς ὁποίας πόσον ὑψηλοὶ εἶναι οἱ ὀφθαλµοὶ καὶ τὰ βλέφαρα αὐτῆς ἐπηρµένα!” σχολιάζει ο συγγραφέας των “Παροιµιών” για τους συγχρόνους του. Και πού να ζούσε και στις ηµέρες µας να έβλεπε πόση αλαζονεία και πόση µαταιοδοξία κυριαρχούν στον κόσµο και ιδίως απ’ όσους κάνουν το καθετί µε τον αµοραλισµό ως οδηγό, προκειµένου να αναρριχηθούν στην κοινωνία ή στη δουλειά τους εις βάρος άλλων!
“14. Υπάρχει γενεά, τῆς ὁποίας οἱ ὀδόντες εἶναι ῥοµφαῖαι καὶ οἱ µυλόδοντες µάχαιραι, διὰ νὰ κατατρώγωσι τοὺς πτωχοὺς τῆς γῆς καὶ τοὺς ἐνδεεῖς ἐκ µέσου τῶν ἀνθρώπων”, γράφουν, τέλος, οι “Παροιµίες” για ο,τι συµβαίνει στα χρόνια τους. Και κοιτώντας, λοιπόν, από το παράθυρο προς τα έξω, και εσείς και εγώ, σήµερα, εύκολα, αν βγάλουµε τις παρωπιδες, διακρίνουµε ότι δεν λείπουν και εκείνοι, και είναι σωρός δυστυχώς!, που προς ίδιον συµφέρον και µόνον υπέρ εαυτού κοροϊδεύουν, “”ρουφούν το αίµα” και εκµεταλλεύονται αισχρά, κόντρα στο δίκαιο και το νόµο και ποικιλοτρόπως άλλους συνανθρώπους µας. Ιδίως “ρηµάζουν” τις χαµηλότερες κοινωνικές τάξεις, µετατρέποντας µάλιστα τα δύο από τα σπουδαιότερα στη ζωή του κάθε ανθρώπου αγαθά, την ψυχοσωµατική υγεία και την παιδεία, σε αντικείµενα εµπορικών συναλλαγών και µάλιστα υπό το κράτος της αισχροκέρδειας…
Αλήθεια, εσείς τι λέτε για τα παραπάνω;
