Ατενίζουμε με ιερό δέος το πρόσωπο της Παναγίας και με το θάρρος της μητρικής στοργής της προς εμάς, τον άνθρωπο και τον κόσμο καρδιακά την παρακαλούμε.
Παναγία μας, εσύ που ενώνεις και ενοποιείς στα σπλάχνα σου το θείο και το ανθρώπινο, το βέβηλο και το άγιο, το φθαρτό και το άφθαρτο, το πρόσκαιρο και το αιώνιο και θωρακίζεις αυτή την ακατάλυτη ενότητα Θεού και ανθρώπου μέσα από την απεραντοσύνη της μητρικής στοργής κάνε για μας τα παιδιά σου να βρούμε τη σφριγηλότητα των νεανικών μας χρόνων που η αβεβαιότητα του παρόντος έχει συγκλονίσει ώστε να μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι, απροσκύνητοι στις δυνάμεις του κακού, να προχωρούμε δυναμικά στη ζωή και τη σταδιοδρομία μας.
Είναι δική σου υπόθεση Παναγία μας και σου την αναθέτουμε ανεπιφύλακτα, κάνε για τους εμπερίστατους αδελφούς μας, τους κατατρεγμένους από την ανεργία, την οικονομική ύφεση, την ντροπή της νεοπτωχείας, την τραγικότητα της συμμετοχής στις ουρές των συσσιτίων και ακόμα στη χειρότερη περίσταση εκείνων που ψάχνουν για το καθημερινό τους στους κάδους των απορριμάτων.
Παναγία μας σε ικετεύουμε και σε παρακαλούμε κάνε χωρίς αναβολή να ξαναβρούμε το χαμένο κουράγιο μας, την ελπίδα μας για το παρόν και το μέλλον, να φυσήξει και για μας ο άνεμος της αισιοδοξίας, να αναπνεύσουμε, να αναζωογονηθούμε, να ξαναανδρωθούμε ώστε να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα και τα δυσκολότερα που έρχονται όχι απεγνωσμένα και απενενοημένα αλλά με αγωνιστικό, ηρωικό φρόνημα που τροφοδοτείται από τις δυνάμεις της πίστης και της παράδοσής μας, την προσευχή, την υπομονή, την επιμονή, τη συγνώμη, την καταλλαγή, τη συμφιλίωση, την ενότητα.
Έλα στη χώρα μας και στη πόλη μας Παναγία μας, έμπα στα σπίτια μας και την οικογένειά μας και πάρε επάνω σου τα δάκρυα τις θλίψεις, τους στεναγμούς, στενοχώριες του ταλαιπωρημένου και βάναυσα κακοποιημένου λαού μας και πήγαινε τα «πεσκέσι» τον κύριο της δόξας και ουράνιο πατέρα μας και Θεό μας, το Θεό του ελέους, των οικτιρμών, της φιλανθρωπίας και της αγάπης.
Η συνειδητοποίηση από τη μεριά του ανθρώπινου, της υπαρκτικής, αγαπητικής, μητρικής, δυναμικής αδυναμίας που έχει η Παναγία μας παρέχει το δικαίωμα όποιοι και να ‘μαστε με τις όποιες δυνατότητες και της όποιες αδυναμίες μας, με τις καλοσύνες ή τις αμαρτίες μας να την προσεγγίζουμε ως χαριτωμένη μάνα του Θεού και να δούμε κατάφατσα να καθρεφτίσουμε το πρόσωπό μας μέσα από το καθαρό, νηφάλιο, παρθενικό, πανάχραντο πρόσωπό της.
Αυτή η πράξη που δεν χρειάζεται μεγάλες θυσίες μπορεί να βοηθήσει και να συνειδητοποιήσουμε τα στίγματα και τις πληγές, τα τραύματα και την ασχήμια του πονεμένου προσώπου μας που εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε και εξακολουθούμε να προκαλούμε με πράξεις και παραλείψεις.
Αυτό το καθρέφτισμα θα μας βοηθήσει να προβληματιστούμε και να προχωρήσουμε προς την ανακαίνιση της πραγματικότητας που ζούμε για ένα ζωογόνο αναβάπτισμα στα πνευματικά νερά της κολυμπήθρας του ήθους και της ωραιότητας της Παναγίας και των Αγίων αγγέλων.
«Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων, υπάρχουσα Θεοτόκε Παρθένε, σώζαι πόλιν και λαόν».
Μεγάλες μπόρες, μακρόχρονες καταιγίδες με βροντές και αστροπελέκια δέχτηκε και επέζησε το ορθόδοξο γένος των Ελλήνων με τη δύναμη που αποπνέει το πρόσωπο της Παναγίας και προπάντων η παρουσία της, η οποία πάντοτε στηρίζει το ορθόδοξο, ηρωικό και μαρτυρικό φρόνημα και χαλυβδώνει τη ψυχή των πιστών και ανήκει στα πολύτιμα των καιρών και των περιστάσεων στην πραγματικότητα που ζούμε.
Υποκλινόμαστε στην υπέρμαχο στρατηγό την ελευθερώτρια και το κάνουμε αυτό ως πράξη δικαίωσης και χαράς ότι βρισκόμαστε στην ίδια γραμμή και την ίδια πορεία μαζί με εκείνους που επικαλέστηκαν όρθιοι και δυναμικά το όνομα της Παναγίας.
Αυτό χαρακτηρίζει τη ζωντάνια της Ελληνορθόδοξης παράδοσης που όσο πιο δυνατά και ζωντανά διατηρούμε και ζούμε αυτό τον δεσμό, αυτό τον αρραβώνα με το ιστορικό και αυθεντικό παρελθόν τόσο και περισσότερο βιώνουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον.
Από όπου βρισκόμαστε ζητούμε επίμονα την παρέμβαση της Παναγίας όπως παλιά οι πρόγονοί μας τη ζήτησαν κατά των Αβάρων και των βαρβάρων στην πολιορκία της πόλης.
Το ίδιο και σήμερα την παρακαλούμε να μπει στη μέση για τα παιδιά μας με την όποια παρανομία τα χαρακτηρίζουν, για να οδηγούνται διχασμένα και εξαγριωμένα μεταξύ τους με εχθρικές αντιπαραθέσεις μίσους και διχασμού, καταστροφής περιουσιών και απειλή της ίδιας της ζωής και της σταδιοδρομίας των.
Είναι όλα αυτά τα παιδιά, παιδιά του λαού μας, δικά μας παιδιά που κάπου μία στιγμή σκόνταψαν και έπεσαν είτε στη χαβούζα του αναρχισμού και του τυχοδιωκτισμού, είτε στην εξαχρείωση του φανατισμού, της εθνοκαπηλίας, της μισαλλοδοξίας και του δαιμονισμού.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι αυτά τα παιδιά μας έχουνε δύναμη και ζωή και εμείς τα θέλουμε να έχουν παρόν και οραματικό μέλλον αλλά πολύ φοβούμαστε καθώς προχωρούν ανώμαλο δρόμο ότι μπορεί να χαθούν και μαζί με τα παιδιά που χάνονται χάνει η κοινωνία, χάνει ο τόπος, χάνει η Πατρίδα μας για την οποία δεν περισσεύει κανένας.
Τους θέλουμε όλους πρωτοπόρους στην ενότητα, τη συμφιλίωση και τον πολιτισμό.
Δώσε τους σύνεση να βουλεύονται και φρόνηση να αποφασίζουν ευσεβώς και σοφρόνως προς ίδιων αυτών συμφέρον και προς το συμφέρον της χώρας μας.
Θύμησέ τους να χρησιμοποιούν τον διάλογο που είναι και κλασική μας κληρονομιά και να φτάνουν σε αρμονικές συμφωνίες που είναι και πάλι προνόμιο των Ελλήνων, καθώς και να χρησιμοποιούν την αγάπη του Θεού που είναι προνόμιο της Ορθοδοξίας και ταυτόχρονα εν δύναμη ενότητας, συνοχής, ανάπτυξης και πολιτισμού.
Παναγία μας σου το ζητούμε μαζί με το λειτουργικό λόγο μας και πάλιν και πολλάκις «την νεότητα παιδαγώγησον» όλη τη νεότητα ανεξάρτητα από τους χαρακτηρισμούς που έχουν που κατά καιρούς τους δίνουνε, είναι όλα παιδιά μας, συμπολίτες μας και κατά σάρκα συγγενείς μας καθ’ όσον «εξ ενός εσμέν πάντες» και είναι κρίμα και μεγάλη εθνική ζημιά ο εμφιωλιτικός θανατικός πόλεμος μεταξύ των.
Η κοινωνική αναταραχή εκτός από τον φόβο και την ανασφάλεια που προκαλεί είναι ταυτόχρονα και ανασταλτική στην πρόοδο και στην ανάπτυξη.
Εμείς στο πρόσωπο των παιδιών μας ατενίζουμε με αισιοδοξία το παρόν και το μέλλον ημών των ιδίων και της πατρίδας.
Θεωρούμε άδικο να κατασπαταλάται η νεανική ζωή και ο χρόνος της υπάρξέως τους σε ακραίες αναζητήσεις του αναρχισμού και με την επιβολή μιας νέας βίαιης τρομοκρατικής και δικτατορικής απολυτότητας που με ακρίβεια οδηγεί στην κυριαρχία των ολίγων πάνω στη ζωή των πολλών.
Ποιον κοροϊδεύουν ή ποιοι τους κοροϊδεύουν και τους έχουν ρίξει σε αυτό το λούκι που δεν φαίνεται να έχει διέξοδο λύτρωσης.
Εμείς δεν πιστεύουνε στα αδιέξοδα και δεν οικτήρουμε τη μοίρα μας, πιστεύουμε στη δύναμη και στο αγωνιστικό φρόνημα της νεότητας και είμαστε βέβαιοι ότι μπορούν με τις πρεσβείες σου Παναγία μας και πάντων των αγίων να βρουν το δρόμο της αληθινής ανάπτυξης και του πολιτισμού, των αξιών και των παραδόσεων, του ήθους και της αξιοπρέπειας.
Παναγία μας κάνε το θαύμα σου όπως τότε στα τείχη της πόλης του Κωνσταντίνου, όπως πρόσφατα στα βουνά της Αλβανίας, όπως πάντοτε ανακουφίζεις και εμπνέεις και ζωογονείς τους αδύνατους και τους κατατρεγμένους.
Παναγία μας είσαι η μόνη ελπίδα μας και η μόνη απαντοχή μας.
Καταθέτουμε όλη μας την αγάπη ενώπιον σου και κατασπαζόμαστε το σεπτό, πανάγιο πρόσωπό σου.
Είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα μας απογοητεύσεις.
Εμείς εδώ στα Χανιά στον ιστορικό Καθεδρικό μας ναό, την ευλογημένη Τριμάρτυρη σε αναγνωρίζουμε, σε εμπιστευόμαστε, σε κατασπαζόμαστε ως πολιούχο και προστάτη της πόλης μας, ως δέσποινα του ουρανού και ως μάνα του Θεού και του ανθρώπου.
Αποζητούμε την ευχή σου για να ζήσουμε όχι μόνον ανθρώπινα αλλά θεανθρώπινα, εορταστικά, πανηγυρικά, όχι μόνον σήμερα αλλά και αύριο και κάθε μέρα και όλες τις μέρες της ζωής μας.
Μαζί σου Παναγία μας όλα γύρω μας έμψυχα και άψυχα είναι φωτεινά, ανέσπερα, φωτόμορφα, ευλογημένα.
Ίδιο το θεϊκό περιβάλλον, ίδια η θεϊκή αυλή μπροστά από τα σπίτια μας.
Το ενδιαφέρον μας για την εορτή και το πανηγύρι της Παναγίας αποτελούν την ελάχιστη προσφορά μας στο σεπτό και πανάγιο πρόσωπό της γιατί εκείνη διαχρονικά γεννά και αναγεννά όλα τα ενδιαφέροντα για τον άνθρωπο και τον κόσμο για ότι συμβαίνει γύρω μας, κοντά και μακριά μας. Προπάντων γεννά την υπέρβαση της θεανθρωπιάς στην οποία γινόμαστε κοινωνοί και μέτοχοι με τη συμμετοχή μας στο μυστήριο και τη ζωή της Εκκλησίας και προπάντων με τη συμμετοχής μας στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας που περνούμε με μια λέξη καθώς κοινωνούμε εις την αιώνιον ζωήν δηλαδή η Παναγία ανοίγει το δρόμο της θεανθρώπινης αδυναμίας στην παντοδυναμία της θεανθρωπίας.
Αγωνιζόμαστε στη γη και με τη βοήθεια της Παναγίας κατακτούμε τους ουρανούς.
Παλεύουμε με την προσκαιρότητα και με την Παναγία έχουμε στο χέρι την αιωνιότητα.
Με την ευχή της τρεφόμαστε, σωζόμαστε.
«Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένου».
