Εν συντομία

– (Xείριστη εντύπωση) Τακτικός πασχαλινός επισκέπτης των Χανίων

-πλην των δυο χρόνων της πανδημίας- μας εκφράζει την έκπληξή του! «Μα, καλά», λέει, «τόσο εκτός πραγματικότητας είναι αυτοί που έχουν το Δήμο στα χέρια τους; Οι επισκέπτες των Χανίων, όπως εγώ, ποτέ δεν φανταστήκαμε πως και τα δυο σημεία ενδιαφέροντος του κέντρου της πόλης, ο Δημοτικός Κήπος και η Δημοτική Αγορά, θα ήταν κλειστά σε γιορτινές περιόδους! Δεν μπορούσαν να προγραμματίσουν κάπως διαφορετικά τις ανακαινίσεις τους; Με τέτοιες ανόδους τιμών στα υλικά και τις συνεχείς υπερβάσεις των έργων που αναπόφευκτα θα υπάρχουν, τί σόι τουρισμό θα περιμένουν;». Και πού να φανταστεί ο συνομιλητής μου, πόσος καιρός θα χρειαστεί για να αρχίσει να φαίνεται, έστω κάτι, από τα προγραμματισθέντα τους. Όσο για τις ατυχείς “κορμοτομές” ή τα ξεριζώματα αιωνόβιων, μνημειακών δέντρων, ε, αυτό είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία.

– (Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυρ. Μητσοτάκης, επιτέθηκε με ασυνήθιστη σφοδρότητα στον “μετασυνεδριακό” ΣΥΡΙΖΑ (έμμεσα στον κ. Τσίπρα), αλλά και με μια δόση ειρωνείας: «Μακάρι», είπε, «να κάνουν συνέδριο κάθε χρόνο να μας θυμίζουν από τι γλυτώσαμε. Από αυτό το αφόρητο μείγμα τοξικότητας, χυδαιολογίας, λαϊκισμού, εντάσεων»… Και αυτά μεν μπορεί η “πρώτη φορά” αριστερά να τα διέθετε άφθονα όσο κυβερνούσε, όμως τώρα που οργανώνεται (υποτίθεται σε πιο δημοκρατική βάση), νομίζω πως η ΝΔ και ο αρχηγός της οφείλουν να διατηρούν την ψυχραιμία τους. Για να λειτουργήσει μια σωστή δημοκρατία, θα πρέπει και η αντιπολίτευση να είναι σωστά και δημοκρατικά οργανωμένη.

– (Τέλεια εγκατάλειψη) Τα δέντρα σε ένα αστικό τοπίο, εφόσον αποφασίζουμε να τα έχουμε στις πόλεις μας, θέλουν τον ανάλογο χώρο τους. Δεν μπορεί να τους βάζεις καλούπι, ούτε να τα φυλακίζεις… “Επαναστατούν”, με τη σειρά τους… Είναι, λοιπόν, εύγλωττη η φωτογραφία από δυο τσιμεντένιες γλάστρες του Δήμου τοποθετημένες, λίγο πριν την πίσω είσοδο του 7ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων. Πώς το ’λεγε ο Γ. Ρίτσος; «Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο…» (χώρο, λέμε εμείς).

– (Και η εκεχειρία;) Την ημέρα της Ανάστασης (24-4-22) συμπληρώνονται δυο μήνες που δυο ομόδοξες (Ορθόδοξες) χώρες (Ουκρανία-Ρωσία) αλληλοσφάζονται. Πού είναι το “Ειρήνη υμίν…”, πού είναι μια στοιχειώδης ανακωχή, έστω για τις μέρες του Πάσχα; Μα, τέτοιο μίσος! Αλήθεια, για ποια πίστη, για ποιο Θεό αγωνίζονται, ποιανού τη βοήθεια ζητούν -ειδικά οι επιτιθέμενοι Ρώσοι;