Ζήλια. Ανθρώπινο συναίσθημα…
Η ζήλια, εμφανίζεται όταν κάποιος υστερεί απέναντι σε κάποιον άλλο, από πλευράς πλούτου, ικανοτήτων, ή ταλέντου, ή όταν επιθυμεί διακαώς κάτι που ο άλλος έχει στην κατοχή του. Σ’ αυτήν την περίπτωση η ζήλια εκδηλώνεται ως η επιμονή του ανθρώπου να αποκτήσει κάτι που έχει ο συνάνθρωπός του, ή, αν δεν μπορεί να το αποκτήσει ο ίδιος, εύχεται (και συνήθως προσπαθεί να καταφέρει) να μην το έχει ούτε ο συνάνθρωπός του. Άλλοτε πάλι, μειώνει την αξία του άλλου ανθρώπου σε κάποιον τομέα, ώστε να νιώσει ο ίδιος επαρκής. Το συναίσθημα αυτό, αρκετά συχνά, αγγίζει τα όρια της εμμονής. Παρά το γεγονός ότι σ’ αυτούς που ζηλεύουν, η ένταση και ο θυμός είναι στο επίκεντρο, η ζήλια, συνήθως, πηγάζει από αίσθημα αδυναμίας και όχι ισχύος. Η ζήλια μπορεί να δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες συνύπαρξης στους εργασιακούς και οικογενειακούς χώρους και δεν είναι πάντοτε εύκολο να αντιμετωπιστεί…(ορισμός της ζήλιας). Το ξέρω ότι συμφωνείς… πως δεν πρόκειται για υγιές συναίσθημα… Υπάρχει όμως και χειρότερο…
Φθόνος. Ανθρώπινο συναίσθημα και αυτό. Ο Σωκράτης είχε χαρακτηρίσει το φθόνο ως το «έλκος» της ψυχής. Ο φθόνος, ως συναίσθημα, είναι το αντίθετο της συμπόνιας. Συμπόνια ορίζεται ως ο πόνος για τη δυστυχία του άλλου, ενώ φθόνος ως ο πόνος για την ευτυχία του άλλου. Η ζήλια τώρα, είναι το… «παιδί» του φθόνου. Απ’ όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, κανένα δεν είναι πιο ύπουλο και κανένα δεν ξεγλιστράει πιο έξυπνα από το φθόνο. Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις το φθόνο που παρακινεί τις ενέργειες των ανθρώπων και ακόμη δυσκολότερο να καταλάβεις ότι έχεις υποστεί επίθεση λόγω φθόνου. Κι αυτό γιατί, ο φθόνος δεν εκφράζεται σχεδόν ποτέ άμεσα και ευθέως.
Οι φθονεροί, δε ζηλεύουν μόνο όσα κατέχεις και όσα έχεις καταφέρει, αλλά έχοντας διαπιστώσει πόσο κατώτεροι είναι μπροστά σου, σαμποτάρουν το έργο σου, υπονομεύουν τη φήμη σου και σε βασανίζουν με κριτικές που στοχεύουν στις πιο βαθιές σου ανασφάλειες. Κι από την άλλη, πείθουν τον εαυτό τους ότι δεν είσαι ανώτερος και αξιόλογος άνθρωπος, αλλά απλώς τυχερός, υπερβολικά φιλόδοξος ακόμη και αδίστακτος! Έτσι έφτασες εκεί που είσαι κατά την άποψή τους και όχι επειδή ήσουν ικανός! Ο φθονερός, κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και κοροϊδεύει τον εαυτό του λέγοντάς του ότι τη συμπεριφορά του δεν την παρακινεί ο φθόνος, αλλά μια ανισορροπία στις σχέσεις του και μια αδικία εις βάρος του. Έτσι θολώνει τα νερά κι εσύ δυσκολεύεσαι να εντοπίσεις τον υποβόσκοντα φθόνο του. Βλέπεις μόνο το θυμό του, την αγανάκτησή του, τις εχθρικές κριτικές του, τον καυστικό του έπαινο, τα πικρόχολα και υποτιμητικά του σχόλια. Και άλλα τέτοια πολλά…
Εν τέλει… Κι αν βρίσκεις κάποια από τα παραπάνω να σε τριγυρίζουν και να σου σκιάζουν την πολύτιμη ζωή σου, μήπως να τα αποτινάξεις από γύρω σου και από πάνω σου και να πορευτείς με το φως της Αγάπης, αλλά και της γνώσης τού ποιος ακριβώς είσαι και τού τι αξίζεις;
Μόνο εσύ τον ξέρεις αυτόν το δικό σου μοναδικό δρόμο – μακριά από ζήλιες και φθόνους και ανθρώπους «σκοτεινούς» – που όταν τον βρεις και τον περπατήσεις, θα σε οδηγήσει κατευθείαν στη γαλήνη της ψυχής σου…
Μαρία Σαρρή – Σαββάκη δασκάλα
Ειδικής Αγωγής – Συγγραφέας
