Απέτυχες. Πολλές ώρες δουλειάς, σπατάλη ενέργειας, συνέπεια, στρατηγική και παρόλ’ αυτά, νάτο το αρνητικό αποτέλεσμα. Και η κοινωνία είναι εκεί, να δείχνει με το δάχτυλο και να «λέει»: Πήρες το αντάλλαγμα των κόπων σου; Είσαι επιτυχημένος. (και εντάξει, αυτό ισχύει…) Δεν πήρες το αντάλλαγμα των κόπων σου; Είσαι αποτυχημένος. (αυτό όμως άραγε ισχύει;) Και θυμώνεις και απογοητεύεσαι και μπερδεύεσαι και χάνεις τον ειρμό των σκέψεών σου και δεν μπορείς να οργανωθείς και βαλτώνεις.
Ίσως, ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσεις την αποτυχία. Σκέψου, ότι δεν είναι το τέλος του δρόμου, παρά ένα αναπόφευκτο κομμάτι της πορείας. Σκέψου ότι, ίσως, αυτό που ήθελες, δεν σου «πήγαινε» τελικά, και η αποτυχία θα είναι ένας τρόπος να ανακαλύψεις νέες πιο ταιριαστές για σένα ευκαιρίες. Αλλά, ίσως και να απέτυχες, γιατί ο στόχος σου μπορεί να χρειαζόταν άλλη οργάνωση και άλλο σχέδιο για να τον αγγίξεις επιτυχώς. Όπως και να ‘χει, παρατήρησέ την, την αποτυχία. Διδάξου από αυτήν, βρες τι πήγε στραβά και στην επόμενή σου προσπάθεια, είτε για τον ίδιο στόχο, είτε για έναν καινούργιο, άλλαξέ το.
Μήπως να σκεφτείς και λίγο αλλιώς; Η επιτυχία, ίσως, δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος. Το… «πετυχαίνω συνέχεια», δημιουργεί το αίσθημα του «αήττητου», περιπλεγμένου με την υπεροψία και την ύβρη. Και ως γνωστόν, την ύβρη την ακολουθεί η Νέμεσις…* Οπότε; Μήπως, η αποτυχία αν και είναι αναμφισβήτητα μια επώδυνη εμπειρία, θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενη γιατί, όχι μόνο «ταρακουνεί» και ωθεί τη σκέψη μπροστά, αλλά και γιατί είναι και ένα αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας;
* Η Νέμεσις ως θεότητα, προσωποποιούσε την έννοια της δικαιοσύνης. Αποκαθιστούσε την τάξη της ανθρώπινης κοινωνίας όταν αυτή διασαλευόταν και τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβρη).
* H Μαρία Σαρρή – Σαββάκη είναι δασκάλα Ειδικής Αγωγής – Συγγραφέας
