Η Μεγάλη Εβδομάδα ονομάζεται Μεγάλη, γιατί κάποια γεγονότα που διαδραματίστηκαν την εποχή του Χριστού, με κεντρικό πρόσωπο τον ίδιο, είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Των γεγονότων αυτών την ανάμνηση, βιώνουμε στους ιερούς ναούς, κάθε μέρα της. Παλιότερα ονομαζόταν και «άπρακτη εβδομάδα», γιατί παράλληλα με την αυστηρή νηστεία, συνηθίζονταν και η πλήρης αποχή από κάθε εργασία.
Την Κυριακή των Βαΐων ο Χριστός μπαίνει στα Ιεροσόλυμα χωρίς την βασιλική πολυτέλεια, καθισμένος επί «πώλου όνου», (πάνω σε γαϊδουράκι). Αντί για τελετές υποδοχής, τα μικρά παιδιά ανεμίζουν τα βάγια των φοινίκων. Αντί να τον υποδεχτούν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες του τόπου, αυτοί είναι που συνωμοτούν εναντίον του. Αντί να μοιράσει υλικά αγαθά, μοιράζει λόγια αγάπης, θυσίας και αιωνιότητας.
Σ’ ένα λαό που ζητά να χορτάσει τη μόνιμη υλική του πείνα, ο Χριστός προσφέρει την πνευματική τροφή που θεραπεύει τις υπαρξιακές ανάγκες του ανθρώπου και του δίνει την ελπίδα της υπέρβασης του θανάτου. Τον συνοδεύουν οι Απόστολοι, ταπεινοί ψαράδες, φοβισμένοι άνθρωποι, που θα διασκορπιστούν στην ανηφόρα των Παθών του…
Τη Μεγάλη Δευτέρα ξεκινούν τα Άγια Πάθη Του. Ο όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας ψάλλεται την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ. Εκεί κυριαρχούν δύο γεγονότα. Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ και το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22).
Τη Μεγάλη Δευτέρα το βράδυ, ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης και εκεί ακούγονται δύο παραβολές. Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) και των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30).
Τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Τότε ακούγεται το τροπάριο της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής. Τη Μεγάλη Τετάρτη το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης και τα γεγονότα που θυμόμαστε είναι, ο Ιερός Νιπτήρας, δηλαδή το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού, ο Μυστικός Δείπνος, η Προσευχή του Ιησού στο Όρος των Ελαιών και η Προδοσία του Ιούδα.
Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής. Τότε τελείται η ακολουθία των Παθών και βιώνουμε την κορύφωση του Θείου δράματος μέσα από τα δώδεκα ευαγγέλια. Τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, ψάλλονται τα εγκώμια και ακολουθούμε την περιφορά του Επιταφίου.
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, έχουμε την λεγόμενη «Πρώτη Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Ανάστασης που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λύτρωσης από την φθορά και τον θάνατο. Στις 12.00 το βράδυ, έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Ιησού, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από τον Πανάγιο Τάφο.
Την Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.
Όπως και να ‘χει… είτε βιώνεις-βιώνουμε τα Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά, με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση», είτε όχι, μήπως μία είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια; Ότι ο Ιησούς με τη θέλησή του, ακολούθησε τη μαρτυρική δοκιμασία των Παθών Του. Μήπως αυτό σημαίνει, ότι δεν πρέπει να λυπάσαι-λυπούμαστε μοιρολατρικά για τα Πάθη Του; Μήπως να αναλογιστείς-αναλογιστούμε τις δικές σου-μας Αμαρτίες, να μετανιώσεις-μετανιώσουμε ειλικρινά και να κάνεις-κάνουμε υποκειμενική – προσωπική σωτηρία την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Ιησούς; Μήπως;
Ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους!
*Η Μαρία Σαρρή – Σαββάκη είναι Δασκάλα
Ειδικής Αγωγής – Συγγραφέας
