Απρόοπτο: (α στερητικό, πρόθεµα προ- και κατάληξη οπτο < ορώ – βλέπω). Η λέξη σηµαίνει, αυτό που δεν µπορεί να προβλεφθεί. Μάλλον, θα σου έχει συµβεί… Ξαφνικά, ενώ βρίσκεσαι σε µια προβλέψιµη κατάσταση και ενώ όλα κυλούν τυπικά και ρέουν το ένα πίσω από το άλλο, «µεταβάσεις» ρουτίνας δηλαδή, συµβαίνει κάτι που σε καταλαµβάνει «εξ απήνης». ∆εν το είχες προβλέψει! Μπορεί βέβαια, και να µην ήταν δυνατόν να προβλεφθεί… Κι έτσι µπαίνεις, µέσα από µια εκρηκτική αλλαγή, σε ένα νέον κόσµο. Αυτόµατα… Χωρίς καµία προετοιµασία…
Το απρόοπτο, µπορεί να αφορά τα προσωπικά σου, τα επαγγελµατικά σου, τα οικονοµικά σου, ή την υγεία σου, αλλά και την υγεία των αγαπηµένων σου. Καλείσαι λοιπόν, να βρεις τη δύναµη να διαχειριστείς τα νέα δεδοµένα. Ζορίζεσαι, αλλά ξέρεις ότι επουδενί δεν πρέπει να παραιτηθείς. Το σκέφτεσαι κι έτσι, το σκέφτεσαι κι αλλιώς, ψάχνεις πρακτικές λύσεις και ίσως και ανθρώπους που θα µπορούσαν να σε βοηθήσουν. Αλλά παρόλα αυτά, ζορίζεσαι και νιώθεις ότι ανεβαίνεις έναν ανήφορο, ενώ σέρνεις και ένα γεµάτο κάρο πίσω σου! Μπορεί, να είσαι αθόρυβος και αµίλητος και να µην µοιράζεσαι το ζόρι σου στο µέγεθος και στην έκτασή του, αλλά µπορεί και να το λες όπως το περνάς ακριβώς και να καταθέτεις και όλη τη συναισθηµατική σου φόρτιση. Και … εν τέλει, αυτό το απρόοπτο που σου έτυχε, µπορεί να σου φαίνεται ανυπέρβλητο, αλλά µπορεί και όχι… Μπορεί όµως και άλλα πολλά να σου συµβαίνουν, όταν αντιµετωπίζεις απρόοπτα… Εσύ ξέρεις… Όπως και να ‘χει, ένα είναι µη αµφισβητήσιµο και νοµίζω θα συµφωνήσεις. Ότι η ζωή, είναι γεµάτη απρόοπτα, σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά. Κι εσύ και όλοι µας, καλούµαστε να τα αντιµετωπίσουµε.
Οι ειδικοί επιστήµονες, αναφέρονται στις επόµενες «πίστες» της ζωής, στα επόµενα στάδια που κανείς δεν µπορεί να τα αποφύγει. Λένε, ότι ενεργοποιώντας τις δυνάµεις (τις απεριόριστες) που κρύβουµε µέσα µας, και αντιµετωπίζοντας τις προκλήσεις των απρόοπτων, κατακτιούνται οι νίκες που οδηγούν στις επόµενες «πίστες». Ζωή χωρίς επόµενη «πίστα» γίνεται; Όχι µάλλον… Η ζωή εξελίσσεται. Έχει κίνηση, ροή, δικούς της νόµους και αν και συχνά, πάει εκεί που θέλει, το θέµα δεν είναι αυτό. Το θέµα είναι ότι προχωρεί συνεχώς και ασταµάτητα… Κι εδώ που τα λέµε, αν δεν προχωρούσε θα ήταν κάτι άλλο και όχι ζωή… Οπότε; Μήπως το απρόοπτο τελικά, έχει καλές προθέσεις; Μήπως αφυπνίζει, εξελίσσει, σµιλεύει και ενεργοποιεί τις ανεξάντλητες ικανότητές µας και βοηθά να κατακτήσουµε από θέση δύναµης τις επόµενες «πίστες» της ζωής; Μήπως, η επιτυχής προσαρµογή στις απρόβλεπτες απότοµες αλλαγές στη ρουτίνα µας, µας εφοδιάζει µε αρκετό ψυχικό πλεόνασµα, το νούµερα ένα όπλο για την αντιµετώπιση του αναπάντεχου; Για την αντιµετώπιση, εν τέλει, της ζωής που προχωρεί…που εξελίσσεται…αλλά και που είναι τόσο µα τόσο απρόβλεπτη; Όπως και να ‘χει, σίγουρα έχεις την ξεχωριστή άποψή σου, αλλά και τις προσωπικές εµπειρίες σου, πάνω στο θέµα…κι εσύ αποφασίζεις πώς θα διαχειριστείς τα απρόοπτα, που ξέρεις, ότι είναι κάπου εκεί έξω και σε περιµένουν…για να περάσετε µαζί, στην επόµενη «πίστα», της ζωής. Της ζωής σου δηλαδή…
*H Μαρία Σαρρή – Σαββάκη είναι δασκάλα Ειδικής Αγωγής – συγγραφέας
