Παναγία. Η σηµαντικότερη ιερή µορφή, για όλους τους χριστιανούς και περισσότερο για τις γυναίκες…
∆ιανύουµε το ∆εκαπενταύγουστο. Σε λίγες µέρες θα γιορταστεί µε κατάνυξη η Κοίµηση της Θεοτόκου. Και παρότι η γιορτή αυτή σηµαίνει «θάνατο», είναι χαρµόσυνη. Τα τροπάρια των υµνογράφων, Κοσµά του Μελωδού και Ιωάννη του ∆αµασκηνού, που είναι ό,τι ωραιότερο έχει γραφτεί για την Παναγία, θα ακουστούν σε όλες τις εκκλησίες που είναι αφιερωµένες στη χάρη της. Η θεία λειτουργία της Κοίµησης της Θεοτόκου «συναγωνίζεται» εκείνες των ξεχωριστών γιορτών της Χριστιανοσύνης, της Μεγάλης Εβδοµάδας και των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό και θεωρείται το Πάσχα του Καλοκαιριού.
Σύµφωνα µε τις γραφές, η Παναγία ήταν ένα ταπεινό κορίτσι από µια ασήµαντη γωνιά του πλανήτη, που έζησε µε όλη της την ύπαρξη το όνειρό της, να είναι κοντά στο Θεό. Απέρριψε τη συζυγία και γι’ αυτό, γεύτηκε το φόβο και κινδύνεψε όταν έµεινε έγκυος «χωρώντας στη µήτρα της τον Αχώρητο παντί και παραµένοντας προ τόκου, κατά τον τόκον και µετά τον τόκον παρθένος». Σύµφωνα πάντα µε τις γραφές, ο Θεός δεν επίτρεψε τη διαπόµπευσή της και τής έστειλε τον µνηστήρα της, τον Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ, στήριξε µε πίστη και κατανόηση την απόφασή της, µετά το µήνυµα του Ευαγγγελισµού που έλαβε. Να αφεθεί στο θέληµα του Θεού, να κάνει µια πράξη επαναστατική νικώντας τη φυσική τάξη των πραγµάτων και να πει «ναι» στην θεϊκή «κλήση». Να γίνει µάνα χωρίς σύζυγο και χωρίς πατέρα για το παιδί της. Σε µία πνευµατική οµιλία του, ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεµιστοκλής Μουρτζανός ∆ρ. Θεολογίας, αναφέρει ότι «(…) η Παναγία, κράτησε το µεγαλύτερο δώρο µε το οποίο ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο, το να γίνει συνδηµιουργός αγάπης γεννώντας άνθρωπο, όχι κάνοντάς το αυτοσκοπό, αλλά ζώντας το στα πλαίσια της αγάπης. Κι αυτό έγινε, γιατί πάνω από τον εαυτό της, τα κατεστηµένα και τη φύση του κόσµου, έβαλε τη σχέση της µε το Θεό. Παρέµεινε µάνα του Θεανθρώπου, βοήθησε στην ανατροφή των άλλων παιδιών του Ιωσήφ και του έδειξε απεριόριστη ευγνωµοσύνη που τη στήριξε, υπερβαίνοντας και εκείνος τα κοινωνικά όρια της εποχής(…)». Και τώρα, µήπως µετά από τις παραπάνω χριστιανικές αναφορές, εύλογα, δηµιουργείται το ερώτηµα… «∆ηλαδή η Παναγία σαν γυναίκα, υπερέβη τα στερεότυπα της εποχής της;»…
Και στο σήµερα τώρα…Τι δύναµη µπορεί να έχουν και πόσο µπορεί να επηρεάζουν τη σύγχρονη γυναίκα που παλεύει για τα όνειρα και τα δικαιώµατά της, κάποια στερεότυπα της κοινωνίας µας που την αφορούν και λίγο ως πολύ ισχύουν; «Μια γυναίκα πρέπει να περιορίζει τα όνειρά της επειδή είναι γυναίκα». «Μια γυναίκα κινδυνεύει όταν πρόκειται να απορρίψει ένα σύντροφο». «Μια γυναίκα – επειδή είναι γυναίκα – υφίσταται αδιάκριτα προσβλητικά βλέµµατα και επικίνδυνες κακοποιητικές συµπεριφορές». «Μια γυναίκα είναι εντάξει να ζει σε έναν ασφυχτικό κλοιό που δηµιούργησε η πατριαρχική κοινωνία»… Και ίσως κι εσύ, έχεις και άλλα στο µυαλό σου…
Εν τέλει… Αν µια γυναίκα θελήσει να υπερβεί τα στερεότυπα και µαζί µε τις όποιες άλλες ενέργειές της, αφεθεί στη χάρη της Παναγίας, πόσο εύκολο είναι να το κάνει; Και µε ποιον τρόπο, έτσι ώστε να µη φανεί παθητικότητα και βόλεµα, αφού η σηµερινή κοινωνία δε δίνει την αξία που πρέπει στο «Θείο» µε την ευρύτερη έννοιά του; Σηκώνει µεγάλη συζήτηση αυτό το θέµα… Για όσους έχουν αυτή τη αναζήτηση και για τις όποιες άλλες αναζητήσεις του καθενός από εµάς… Βοήθειά µας η χάρη της Παναγίας!
Και… Η ηµέρα της Κοίµησής της, ας είναι µια ευλογία για όλους!
