Ζωή. Πολύτιµη και εύθραυστη…
«Ο κόσµος σκηνή. Ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες και απήλθες», (∆ηµόκριτος)… «Καληµέρα, καληνύχτα, αυτή είναι η ζωή», (Σενέκας, Ρωµαίος φιλόσοφος)… «Μια αστραπή η ζωή µας…µα προλαβαίνουµε», (Νίκος Καζαντζάκης)… «Η ζωή είναι µικρή. Ζήσε την…», «Μια ζωή την έχουµε…», «Μη χαραµίζεις τη ζωή σου…», «Η ζωή σου, σου ανήκει…», (σοφός λαός). Κι είναι κι άλλα που τώρα θα σκεφτείς και που αφορούν…εκείνη την αστραπή…Την αστραπή της ζωής…που είπε ο δικός µας Καζαντζάκης και που κατά την άποψή του, την προλαβαίνουµε! Την προλαβαίνουµε άραγε; Και αν ναι, πώς; Έχει γραφτεί ότι… «Ζωή είναι, οι άνθρωποι που αγαπάµε και η ελευθερία να κάνουµε ό,τι γεµίζει την καρδιά µας».
Αν ισχύει αυτό…τότε, όταν έχουµε κοντά µας τους ανθρώπους που αγαπάµε και όταν κάνουµε ελεύθερα ό,τι γεµίζει την καρδιά µας, την προλαβαίνουµε την αστραπή. Και τώρα εσύ, ίσως σκεφτείς, ότι δεν είναι τόσο απλό και εύκολο. Αστραπή είναι αυτή, κλάσµα δευτερολέπτου! Προλαβαίνεις το κλάσµα δευτερολέπτου; Και θα συµφωνήσω µε τη σκέψη σου… Και ίσως και να µου πεις, ότι… «στην εποχή µας που η βία ανθίζει, που οι πόλεµοι µαίνονται, που τα δυσάρεστα απρόοπτα αιφνιδιάζουν, που η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την αξία που της πρέπει, που κυριαρχεί η ανασφάλεια για την επόµενη ώρα, που δεν εκτιµώνται οι καλές στιγµές και τα όµορφα συναισθήµατα, που…, που…, που…, πώς θα γίνει, η αγάπη και η ατοµική ελευθερία να είναι αρκετά, για να ζήσω ψύχραιµα και αισιόδοξα και να προλάβω το «καληµέρα-καληνύχτα», της ζωής;». Και πάλι θα συµφωνήσω, µε την άποψη αυτή. Ούτε απλό ούτε εύκολο είναι. Μήπως όµως δεν είναι ούτε αδύνατον; Μήπως, όταν εκτιµούµε το ότι αναπνέουµε, το ότι ξυπνάµε και βλέπουµε την ανατολή, το ότι αγαπάµε, το ότι έχουµε στιγµές χαράς, υγείας και γαλήνης, το ότι αντέχουµε τα δύσκολα, το ότι έχουµε χαρούµενες ώρες µε την οικογένεια και τους φίλους, το ότι… το ότι… το ότι… γιατί, είναι κι άλλα που θα σκεφτείς τώρα εσύ, τότε… µάλλον, θα την προλάβουµε την αστραπή της ζωής; Λέω τώρα εγώ… «Κι αν δε µας συµβαίνει, ή δεν αφήνουµε να µας συµβεί, τίποτα από τα παραπάνω, τότε τι;», µπορεί να αναρωτηθείς. Τότε… θα σου πω εγώ, µήπως, «ήλθοµεν…και απήλθοµεν», αλλά… «δεν είδοµεν;» Εν τέλει, δύσκολο ή εύκολο, απλό ή σύνθετο, ο καθένας ξέρει… και ο καθένας αποφασίζει για τη ζωή του. Με την ευθύνη πώς την αντιλαµβάνεται και πώς τη ζει, να είναι αποκλειστικά δική του και µόνο. Έτσι δεν είναι;
*Η Μαρία Σαρρή – Σαββάκη είναι δασκάλα Ειδικής Αγωγής – συγγραφέας
