Λόγω των ημερών… Ευσπλαχνία. Η ικανότητα να συμπονούμε. Η λύπη για τη δυστυχία κάποιου άλλου και η διάθεση για βοήθεια και συμπαράσταση.
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η κάθε στιγμή της ζωής μας είναι μια πρόκληση; Έτσι… μπορείς απλά να κινείσαι γύρω από τον εαυτό σου και το προστατευμένο ασφαλές οικογενειακό σου περιβάλλον ή να κάνεις ένα γενναίο «άνοιγμα» στον κάθε άλλο γύρω σου, φίλο ή όχι (και εχθρό θα τολμήσω να σου πω…) Το γενναίο αυτό «άνοιγμα» προς τον άλλο σημαίνει ότι υπηρετείς το καλό του. Του προσφέρεις ό,τι πιο θετικό διαθέτεις. Κατανοείς τη δυσκολία του και τον βοηθάς από καρδιάς. Δε σκέφτεσαι το κακό του και ακόμη και για τους κακούς θες να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Αν έχεις κάνει ήδη, το γενναίο αυτό «άνοιγμα» και βρίσκεις στον εαυτό σου τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τότε – και είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου – είσαι φιλεύσπλαχνος και συμπονετικός. Και με δεδομένο ότι η συμπόνια και η προσφορά υποδηλώνουν ανωτερότητα και φανερώνουν άτομο αισιόδοξο, σκεπτόμενο, συνειδητοποιημένο, ώριμο, απαλλαγμένο από τα δεσμά του εγωισμού, με πλούτο συναισθημάτων, εσένα, όλα τα παραπάνω σε χαρακτηρίζουν!
Σίγουρα θα έχεις υπόψη σου το νόμο της ανταμοιβής… Λέει ότι, όποιος δίνει πάντα παίρνει αρκεί η προσφορά του να είναι ανιδιοτελής και με αγάπη. Όταν δίνεις, πυροδοτείται μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων, εμπνέονται και άλλοι και τελικά δημιουργείται ένας κύκλος προσφοράς και καλοσύνης. Επίσης, έχει αποδειχθεί ερευνητικά, ότι ακόμη και με τη σκέψη, το να θέλει κάποιος να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του, ενεργοποιείται σημείο του εγκεφάλου, σχετικό με το συναίσθημα της ικανοποίησης. Δεν έχεις διαπιστώσει ότι όσο περισσότερο προσφέρεις (υλικά ή συναισθηματικά), τόσο μεγαλύτερος είναι ο ενθουσιασμός σου, η ενέργεια και η ευχαρίστησή σου;
Ίσως όμως, κάποια στιγμή να σου συμβεί – αν δε σου έχει συμβεί ήδη – και αυτό: Να εμπιστευθείς τον άλλο με καλή διάθεση, να κατανοήσεις τον πόνο του και τη δυσκολία του, να προσφέρεις με όλη σου τη δύναμη και να θεωρήσεις ότι η προσφορά σου θα εκτιμηθεί και θα χρησιμοποιηθεί με σύνεση… Και να μη γίνει έτσι! Κι αν τότε, απογοητευτείς και θελήσεις να παραιτηθείς, μήπως να σκεφτείς ότι οφείλεις στον εαυτό σου να μην το κάνεις; Έχεις το χάρισμα! Να Αγαπάς και να Νιώθεις! Είσαι σπάνιος, ευλογημένος και τυχερός αφού η αρετή που διαθέτεις έχει τόση δύναμη, που καρποφορεί η γη της ψυχής σου! Κι αυτό αξίζει πολλά… Έτσι δε είναι;
*Η Μαρία Σαρρή – Σαββάκη είναι δασκάλα Ειδικής Αγωγής – συγγραφέας
