∆εκέµβριος. Ο µήνας της ελπίδας, της αναγέννησης και της προσµονής για την εκπλήρωση επιθυµιών και ονείρων. Μήνας λαµπερός, µε φωτισµένες πόλεις και µε στολισµένα δέντρα, αλλά –ίσως- και µε στολίδια στην ψυχή µας, σε µια προσπάθεια να οµορφύνουµε ό,τι δεν ήταν «στολισµένο» µέχρι χθες. Ο µήνας των ευχών για ένα καλύτερο αύριο. Ο µήνας των γλυκών, που γλυκαίνουν όσους αγαπάµε και, ίσως…και όσους έχουµε πικράνει. Ο µήνας των ζεστών οικογενειακών τραπεζιών, της συγχώρεσης και της προσπάθειας να αποµονώσουµε ό,τι δεν µας ταιριάζει, µπορεί πίκρες… µπορεί θυµό… µπορεί θλίψη… µπορεί τη µοναξιά µας… µπορεί και την παραίτηση από κάπου… ή κι από τη ζωή… Μπορεί… Μπορεί… Μπορεί…
Ο ∆εκέµβριος στο φεύγα του, φέρνει τη µεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων. Τη γιορτή της ανάµνησης της Γέννησης του Θεανθρώπου. Για τους χριστιανούς τα Χριστούγεννα… σηµαίνουν ότι… ο Θεός έγινε άνθρωπος «ίνα θεώση τον άνθρωπον». Σηµαίνουν ότι ο Θεός ήρθε να ενωθεί µε την ανθρωπότητα και να είναι για κάθε άνθρωπο και για όλους ο Εµµανουήλ «ό εστί µεθερµηνευόµενον µεθ’ ηµών ο Θεός». Ήρθε να µοιραστεί τον πόνο και την αγωνία µας και να µας λυτρώσει απ’ αυτά και από όσα άλλα προσπαθούν να επιβάλουν την εξουσία του θανάτου επί της ζωής. Ήρθε «και εσκήνωσεν εν ηµίν». Ήρθε, έµεινε και θα παραµένει µεθ’ ηµών «πάσας τας ηµέρας έως της συντελείας του αιώνος».
Όπως και να ‘χει, τι είναι άραγε τα Χριστούγεννα; Τα στολίδια; Τα γλυκά; Τα λαµπιόνια; Οι απαραίτητες οικογενειακές συγκεντρώσεις; Οι έξοδοι για διασκέδαση; Ο εκκλησιασµός; Οι άνθρωποί σου, που τους αγαπάς και σε αγαπούν και που δεν σου εύχονται επειδή πρέπει να σου ευχηθούν, αλλά επειδή το νιώθουν και που τυχερός λογάσαι, αν τους έχεις; Μήπως όλα αυτά µαζί, µε τη σειρά προτεραιότητας που θα την ορίσεις εσύ;
Όµως, πέρα από τις όποιες τέτοιες αναρωτήσεις, τα Χριστούγεννα, έχουν και µια σκοτεινή πλευρά–και νοµίζω θα συµφωνήσεις. Είναι ένα κοµµάτι τους που εκεί δε φτάνουν ούτε τα φώτα από τα λαµπιόνια, ούτε οι µυρωδιές των γλυκών, ούτε οι ευχές, ούτε οι χριστουγεννιάτικοι ύµνοι. Εκεί, είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν χάσει κάτι, ή κάποιος τούς «έφυγε», ή οι αγαπηµένοι τους είναι µακριά τους. Κι έτσι, βρίσκονται χωρίς οικογένεια, χωρίς σύντροφο και µπορεί και χωρίς φίλους.
Τα Χριστούγεννα που είναι κατεξοχήν οικογενειακή γιορτή «ξεµπροστιάζουν» τη µοναξιά τους, η οποία παίρνει τεράστιες διαστάσεις µέσα στα φωτάκια, στους στολισµούς και στο πολύβουο πλήθος που ψωνίζει, εύχεται και διασκεδάζει. Είναι και κάποιοι άλλοι, που µπορεί, για κάποιους λόγους, το χριστουγεννιάτικο εορταστικό κλίµα στο σπίτι τους, να καταλήγει πολεµικό, µε φωνές και εντάσεις. Και είναι και άλλοι, που δε θέλουν γιορτές και στολισµούς. Σβήνουν τα φώτα και αγκαλιάζουν τα σκοτάδια τους. Πολλοί οι προβληµατισµοί περί του θέµατος…
Εν τέλει, έχεις σκεφτεί ποτέ, τι θα έκανες αν ήσουν ελεύθερος να φτιάξεις τα δικά σου Χριστούγεννα; Θα άλλαζες κάτι από τα εθιµοτυπικά και θα έκανες κάτι διαφορετικό ή δε θα άλλαζες τίποτα; Είναι εύκολο άραγε, ν’ αλλάξουµε τα Χριστούγεννα, σύµφωνα µε τις στιγµές που θέλουµε να ζήσουµε, αντί ν’ αλλάξουµε την καθηµερινότητά µας λόγω Χριστουγέννων; Και… Τι στιγµές αλήθεια, θέλουµε να ζήσουµε, εν όψει της µεγάλης αυτής γιορτής, στο τέλος του ∆εκέµβρη; Ο καθένας µας έχει τις απαντήσεις του… Καλά κι ευλογηµένα Χριστούγεννα σε όλους!
°H Μαρία Σαρρή – Σαββάκη είναι δασκάλα Ειδικής Αγωγής – συγγραφέας.
