Τρεις ιστορίες παραγωγών από τη Σφακιανή Μαδάρα παρουσιάστηκαν στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ της ∆ευτέρας. Ιστορίες χαρακτηριστικές του τρόπου µε τον οποίο διατηρείται ζωντανή η οικονοµία της ενδοχώρας, κρατώντας παράλληλα νέους ανθρώπους σε χωριά που κινδυνεύουν να ρηµάξουν.
Συζήτηση επίκαιρη µε αφορµή όσα σχεδιάζονται για τις βουνοκορφές των Χανίων, µε τα φαραωνικά αιολικά πάρκα και τους πυλώνες του Α∆ΜΗΕ.
Την ώρα που οι τοπικές κοινωνίες µέσα από τον πρωτογενή τοµέα και τον εναλλακτικό τουρισµό παλεύουν για µια βιώσιµη ανάπτυξη µε σεβασµό στο περιβάλλον, στην ιστορία και στους ανθρώπους αυτού του τόπου, επιχειρείται να επιβληθούν αποφάσεις ξεκάθαρα αντιαναπτυξιακές.
∆είτε για παράδειγµα τις αντιδράσεις επιστηµόνων, γιατρών και µηχανικών για το θέµα των πυλώνων. Όλες συγκλίνουν στο ότι το έργο αυτό, όχι µόνο δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στον τόπο, αλλά θα στερήσει πάρα πολλά, υποθηκεύοντας το µέλλον γενεών µε µη αναστρέψιµες επιπτώσεις.
Κι εδώ υπάρχει η µεγάλη ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης, της Περιφέρειας, των βουλευτών και όλων των πολιτικών παραγόντων του τόπου.
Να αναλογιστούν την ευθύνη απέναντι στις επόµενες γενιές και να αφήσουν στην άκρη τις χλιαρές, τυπικές αντιδράσεις για να βγάλουν την… επικοινωνιακή υποχρέωση και να πάρουν δραστικά µέτρα που θα αποτρέψουν την καταγγελόµενη καταστροφή.
∆εν είναι δυνατόν να έχει αφεθεί ένας µικρός ∆ήµος όπως ο Αποκόρωνας να παλεύει µόνος του απέναντι σε τόσα συµφέροντα.
∆εν είναι δυνατόν ένας µητροπολιτικός ∆ήµος όπως αυτός των Χανίων, να παραµένει θεατής των εξελίξεων.
∆εν µπορούµε να δεχτούµε ότι υπάρχουν περιφερειακοί σύµβουλοι από τα Χανιά που υποστηρίζουν τα σχέδια αυτά, επικαλούµενοι -τάχα µου- τον συγκρητισµό, αρνούµενοι να πιέσουν για ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις.
Για τις Μαδάρες, άλλος δρόµος δεν υπάρχει.
