Ενα αλλιώτικο απόγευμα

Και ήταν ένα αλλιώτικο απόγευμα εκείνη τη μέρα που οι Ελληνες αποφάσισαν να ξεφύγουν απ’ όλους τους αρνητικούς μύθους τους και να προχωρήσουν μπροστά.
Οταν είδαν την αλήθεια κατάματα για την πατρίδα τους και είπαν «ούτε την Ακρόπολη μας ζητά κανείς να πουλήσουμε, ούτε τ’ αεροπλάνα πετούν και μας ψεκάζουν».
Κάθε λαός και η έρμη η μυθολογία του.
Στην αρχή λέγαμε «δεν χρωστάμε πουθενά, επίτηδες το κάνουν γιατί μας ζηλεύουν επειδή περνάμε καλά».
Μα εκείνο το αλλιώτικο απόγευμα καταλάβαμε πως κανένα γκουβέρνο επί γης δεν μπορεί να σταθεί με 16% έλλειμμα, ούτε με λογιστικές αλχημείες.
Καταλάβαμε ότι τις ισορροπίες μας θα τις ανακαλύψουμε με τη δική μας σκληρή δουλειά, το δικό μας σχέδιο εξόδου από την κρίση, τα δικά μας πλεονεκτήματα που θα γίνουν ασπίδα προστασίας.
Ούτε οι γραβατάκηδες τροϊκανοί έχουν το μαγικό ελιξήριο ζωής, ούτε οι ψευτογερμανικές θεραπείες βγάζουν τη χώρα απ’ τον βάλτο.
Εκείνο το αλλιώτικο απόγευμα είπαμε: «Οταν ο δύτης κατεβαίνει στα βαθιά, χρειάζεται τον αναπνευστήρα» και ο αναπνευστήρας είναι οι αστείρευτες δυνάμεις του έθνους μας, η ωριμότητά του, η έκτη αίσθηση που διαθέτει απέναντι στον κίνδυνο.
Ετσι είπαμε και έτσι κάναμε…