Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Τρίτης Ηλικίας στο Σχολείο τους, ο λόγος από τον δάσκαλο Γιώργο Κανδαράκη και από τέσσερις μαθητές της Στ’ τάξης του 11ου Δημ. Σχ. Χανίων, όπως συγκινησιακά τον βίωσαν, στον Παιδότοπο της 19ης Οκτωβρίου.
Για εκείνο το “αξέχαστο” για μαθητές και δασκάλους, αλλά και για τους επισκέπτες τους, πρωϊνό, ο λόγος και στον σημερινό, στον οποίο γράφουν τις εντυπώσεις τους οι πάντα ωραίοι ως Ελληνες Δάσκαλοι Σταμάτης Αποστολάκης και Μανώλης Βολουδάκης, η εργοθεραπεύτρια του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων Μελίτα Τσαγράκη και η τρόφιμός του Μαρία Μαριόλη…
Συγχαρητήρια σε όλους γι’ αυτήν την ξεχωριστή εκδήλωση!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Κατά τον εφετινό εορτασμό της Ημέρας της Τρίτης Ηλικίας είχα ένα συναισθηματικό ξάφνιασμα. Μου τηλεφώνησαν από το 11ο Δημ. Σχ. Χανίων (ο αγαπητός συνάδελφος Γιώργος Κανδαράκης), αν μπορώ να είμαι εκεί, λίγο πριν τις 10 π.μ., γιατί γιορτάζουμε την Ημέρα της Τρίτης Ηλικίας και καλούμε γέροντες/σσες από το Γηροκομείο Χανίων και δύο συν/χους συναδέλφους, τον Μανώλη Βολουδάκη κι εσάς.
Πήγα στο σχολείο, με πολλή χαρά και ευχάριστη διάθεση. Μας καλωσόρισαν: η κα δ/ντρια Μαρία Κληματσάκη και όλοι οι συνάδελφοι του Σχολείου, ανάμεσα τους κι ο από χρόνια αγαπητός Γιώργος Κανδαράκης, ο καλεσμένος τους αγαπητός Μανώλης Βολουδάκης, οι γέροντες/σσες του Γηροκομείου μας, με την εργοθεραπεύτριά τους κ. Μελίτα Τσαγράκη και βέβαια οι μαθητές του σχολείου.
Όταν μπήκαμε στις τάξεις, η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη. Ξαναζούσα στο γνώριμό μου περιβάλλον, την τάξη, ύστερα από τριάντα τρία χρόνια (1986-2019). Τα παιδιά με κατενθουσίασαν. Ήταν όλα πρόσχαρα, ευγενικά, ομιλητικά, έξυπνα. Και τι δεν ρώτησαν; Από τη δική μου σχολική ζωή, το σχολείο μου, τους δασκάλους μου, τι παίζαμε στα διαλείμματα, αν μας χτυπούσαν οι δάσκαλοι..κ.λ.π.
Εντύπωση τους έκανε το πρωινό τυρί με ψωμί και το μεσημεριανό φαγητό για κάποια χρόνια, όπως ακόμη για τα ξυπόλυτα παιδιά του σχολείου και για τις σχολικές μας γιορτές. Δεν μπορούσαν να φανταστούν τη λειτουργία του μονοθέσιου σχολείου (όλες οι τάξεις μαζί) στα χωριά μας. Και ότι εγώ προσωπικά έζησα την 28η Οκτωβρίου του 1940, μαθητής της δευτέρας τάξης και ότι κλαίγοντας αποχαιρέτησα μαζί με τη μάνα και τα αδέρφια μου, τον πατέρα μου φεύγοντας για τον πόλεμο! Βιώματα που ακόμα με συγκινούν, το ίδιο κατασυγκίνησαν τα παιδιά..
Φεύγοντας από το σχολείο (προσωπικά συγκινημένος) μας ευχαρίστησαν: Διευθύντρια-Συνάδερφοι – Μαθητές. Μας έδωσαν και ένα πλούσιο φάκελο και μαζί κι ένα… ΔΙΠΛΩΜΑ, με ευχαριστίες. Η χαρά μας μεγάλη… Η συγκίνησή μας μεγαλύτερη… Οσες ευχαριστίες στο εκλεκτό επιτελείο του 11ου Δ.Σ. Χανίων και αν εκφράσω, είναι λίγες. Όσες ευχές στους μαθητές, επίσης λίγες. Πάντα θα θυμάμαι το αξέχαστο, περιεκτικό και τόσο πλούσιο εκείνο πρωινό στο 11ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων. Μας χαρίσανε “ΖΩΗ”. Να είστε όλοι καλά.\
Σταμάτης Αποστολάκης
(συντ. δάσκαλος)
Εγραψα και στο κ. Γιώργο Κανδαράκη, γράφω και σε σένα κα Μαρία Κληματσάκη, για να σας συγχαρώ για τη δυναμική παρουσία του σχολείου σας έξω από τα τείχη και τη μεγάλη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Η ήμερα της πρώτης του Οκτώβρη θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά μας και η ανάμνηση της θα μας σημαδεύει στο υπόλοιπο της ζωής. Ηταν μεγάλη η χαρά και η συγκίνηση που ξαναβρέθηκα ύστερα από τόσα χρόνια με αγαπητούς και εξαιρετικούς συναδέλφους, με τα παιδιά που τόσο αγάπησα και δίδαξα τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια και θα είναι στην καρδιά μου, γιατί σημάδεψαν θετικά το είναι της ζωής μου… Τι να πω για τους παππούδες και τις γιαγιάδες που γνώρισα, παππούς κι εγώ αξιώθηκα, αλλά και τους υπέροχους, ευγενικούς και γλυκούς ανθρώπους που υπηρετούν με τόση αγάπη και επαγγελματική ευσυνειδησία τον συνάνθρωπο με το θεάρεστο έργο τους. Και οι μικροί μαθητές σας με γοήτευσαν με το λόγο τους, τη συμμετοχή τους στη συζήτηση μέσα στην τάξη, την απόλυτη πειθαρχία, δείγμα της αγωγής που τους προσφέρετε, εσείς και οι γονείς τους. Ενα απλό ευχαριστώ είναι λίγο μπροστά στα όσα ζήσαμε την ημέρα εκείνη που θα μας συνοδεύουν για πάντα. Αξιοι και υπεράξιοι όλοι και θερμά συγχαρητήρια για όλα.
Mανώλης Βολουδάκης
(συντ, δάσκαλος)
Δεν έχω λόγια αγαπημένη μου κ. Μαρία… είδατε τα δάκρυα στα μάτια της, κατά τα άλλα, δυνατής γιαγιάς μας, όταν μονολόγησε στο άκουσμα των ποιημάτων που έγραψαν τα “αστεράκια” του σχολείου σας για τον παππού και τη γιαγιά… “πόση αγάπη”… αυτό είπε Ευχαριστούμε που άνοιξες τις πόρτες του σχολείου για το Δημοτικό Γηροκομείο και μαζί τις καρδιές όλων μας, ιδιαίτερα των δασκάλων και των υπέροχων μαθητών σας! Σας αγαπάμε όλους!
Μελίτα Τσαγράκη,
εργοθεραπεύτρια του Δημ. Γηροκομείου Χανίων
Είμαστε απο τους τυχερούς της ζωής, εμείς οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, που μας φιλοξενεί το Δημοτικό.Γηροκομείο Χανίων, με τη φροντίδα την περισσή, της έργασιοθεραπεύτριας μας που με συννενόηση με την διευθύντρια του 11ου Δ. ημ.Σχολείου,των δασκάλων του Σχολείου και τη σημαντική παρουσία του δασκάλου Γεωργίου Κανδαράκη, περάσαμε τη μέρα της Εορτής των Ηλικιωμένων τόσο τρυφερά συγκινητικά και εορταστικά μαζί τους! Τα παιδιά; Ε, .αυτά και αν μας έδωσαν, από το περίσσευμα της καρδιάς και της ψυχής τους! Ο,τι υπάρχει μας το κατέθεσαν με σεβασμό, αγάπη και εκτίμηση! Δάκρυσαν τα μάτια μας από ευγνωμοσύνη, χαρά και σεβασμό προς τα ίδια τα παιδιά… Μας ακούμπησαν τόσο διακριτικά, που αισθανθήκαμε όλη την υπέροχη αύρα τους και φύγαμε φορτωμένοι με δώρα, κατασκευές των ίδιων των παιδιών, αλλά και γεμάτοι με την αγάπη τους, τη φροντιδα τους και την παράκλησή τους να μας ξαναδούν γρήγορα, αποδεικνύοντας σε όλους ότι τα παιδιά όταν γεύονται αγάπη την σκορπίζουν ανιδιοτελώς!
Εύγε και συγχαρητήρια! Στην κα Μαρία Κληματσάκη, στον κ. Γεώργιο Κανδαράκη, στην αγαπημένη μας κα Μελίτα Τσαγράκη, γι’ αυτό όλο το συναισθηματικό ευώδιασμα που μας προσέφεραν απλόχερα!!!! Τελειώνω με την λαϊκή ρήση «Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις».
Με εκτίμηση και αγάπη
Μαρία Μαριόλη, τρόφιμος του Δημ. Γηροκομείου Χανίων
