Ενα αξιόλογο ρεσιτάλ πιάνου της Κωνσταντίνας Βιδαλάκη

Η Κ. Βιδαλάκη, διπλωματούχος πιάνου από ένα μικρό Ωδείο, το Βενιζέλειο Χανίων, από μία μικρή πόλη, τα Χανιά της μικρής Ελλάδας, μαζί με τη δασκάλα της Θέτιδα Νικολοπούλου έκανε μία αξιοπρόσεκτη παρουσία ερμηνεύοντας έργα για πιάνο στο ρεσιτάλ της στις 24 Μαρτίου.
Η Θ. Νικολοπούλου (καθηγήτρια πιάνου στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων) αξιώνοντας τα ιδανικά και έχοντας ανοιχτές τις αισθήσεις στις τάσεις και τους τρόπους εκμάθησης και κατάκτησης της μουσικής σε όλο τον κόσμο, προχώρησε μορφώνοντας τους μαθητές της με την ευφυή αντίληψη του αντικειμένου. Ξέρει πώς να στήσει και πώς να εισχωρήσει με το σώμα, το μυαλό και την ψυχή στην οικειότητα – συνομιλία – συνεργασία με το μουσικό όργανο προσφέροντας το μεγαλείο της έμπνευσης των συνθετών.
Αποτέλεσμα αυτής της ξεχωριστής δουλειάς ήταν να πάρει η μαθήτριά της τις γνώσεις και τα εφόδια για να συναγωνιστεί και να σταθεί στα μεγάλα κέντρα εκπαίδευσης της μουσικής όπως είναι τα Πανεπιστήμια της Ευρώπης. Σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του  Ανόβερο στη Γερμανία. Ας μιλήσουμε όμως για την Κ. Βιδαλάκη και την προσεγμένη  και δυναμική της παρουσίαση στο ρεσιτάλ της.
Το πρώτο κομμάτι ήταν J.S. Bach Prelude and Fugue BWV 861. Το άγγιγμά της στα πλήκτρα είχε σαν αποτέλεσμα τον μεστό ήχο του οργάνου με ευδιάκριτες τις συνομιλίες των φωνών και την ολοκλήρωση των φράσεων με τις καταθέσεις τους, αλλά και τις αντιφάσεις τους. Μία ερμηνεία για τον σπουδαίο αυτόν συνθέτη με άποψη και με συνέπεια.
Στο δεύτερο κομμάτι του S. Rachmaninof prelude No 1 έργο 23, η καλλιτέχνης με την  πλήρη συγκέντρωση και παράθεση ψυχικής ισορροπίας που χρειαζότανε, έδωσε την εικόνα της επίμονης θλιβερής ιστορίας που εμπνεύστηκε ο συνθέτης γράφοντας μία έξοχη μελωδία για το δεξί χέρι, ενώ για το αριστερό ένα περπάτημα συνεχούς αναζήτησης με μικρές συγχορδίες. Το τέλος ήρθε θριαμβευτικό με δυνατές συγχορδίες δίνοντας ίσως τη λύση του μυστηρίου!
Ο W.A. Mozart στο έργο του Fantasy σε ντο ελάσσονα είναι σαν να έχει προχωρήσει από την εποχή του “μπαρόκ” στη μετέπειτα “κλασική”, εκτυλίσσεται με μεγάλη ηρεμία και μόνο στο τέλος δίνει τον χαρούμενο χαρακτηριστικό τρόπο γραφής του Συνθέτη. Η πιανίστα ακολούθησε σωστά και με ευαισθησία την εξέλιξη αυτού του βαθυστόχαστου έργου.
Προχωρούμε σε διαφορετικό κλίμα με ζωηρή και χαριτωμένη σύνθεση ακούγοντας το Scherzo No 2 έργο 31 του F. Chopin που ταίριαξε άριστα με την ηλικία της ερμηνεύτριας. Στροφές, πονηριές, εκπλήξεις και τραγούδια εύθυμα το χαρακτηρίζουν εκτός από μία στιγμή σοβαρότητας στη μέση του έργου.
Στο τέλος ακούσαμε τη σονάτα Νο 3 έργο 28 του S. Prokofiev. Ενα έργο που προϋποθέτει εξαιρετική τεχνική, δυναμισμό για τα γοργά και ευκίνητα σημεία που καταλαμβάνουν όλη τη διάρκειά του, αλλά και ευαισθησία για τις υπέροχες μελωδίες που εμφανίζονται σαν καταστάλαγμα και απάγκιο στην όλη ζωηράδα του. Εδώ φάνηκε η δύναμη και η αυτοπεποίθηση της πανίστας και ήταν το επιστέγασμα και η δικαίωση της πίστης της για τον δρόμο που διάλεξε να ακολουθήσει!
Ενα γλυκό κομμάτι η “Ιονική Σουίτα” για πιάνο του υπέροχου δικού μας Χατζιδάκι παίχτηκε όπως το ήθελε εκείνος… για το μπιζ! και το ρεσιτάλ τελείωσε με τις καλύτερες εντυπώσεις για να έχει τον απόηχο που του αξίζει!
*μουσικός