Tο κείμενο είναι του έτους 1882, αλλά τόσο επίκαιρο που δεν χρειάζεται καμία εισαγωγή ή διευκρίνιση. Το παραθέτω άνευ σχολίων.
ΑΙΩΝ, 22-9-1882. Από τίνος χρόνου κραυγαί κινδύνου ακούονται εκ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ηνωμέναι μετά θρήνων και πως εις απελπισμόν καταλήγουσαι. «Κινδυνεύει», κραυγάζουσιν, «ο ελληνισμός, προπαγάνδαι ξέναι, βουλγαρικαί, ρωμανικαί, αυστριακαί καταπολεμούσι τον ημέτερον εθνισμόν». Ευγνωμοσύνη οφείλεται εις τους αγρύπνους φύλακας του ημετέρου εθνισμού, διότι αγγέλλουσιν τον κίνδυνον εις το Πανελλήνιον και αποκαλύπτουσιν εις το Εθνος την θέσιν, εν η ευρίσκεται χώρα Ελληνίς σπουδαιοτάτη […]
Μεγαλοποιούνται άραγε οι κίνδυνοι προς εξέγερσιν του φρονήματος; Ημείς μάλλον πιστεύομεν ότι τα αγγέλματα είναι αληθή και ό,τι, όπερ απευχόμεθα μεν, συνέβη όμως και εν πολλαίς, άλλας περιστάσεσιν, αι ενίοτε διατυμπανιζόμεναι ενέργειαι υπέρ των εθνικών συμφερόντων υπήρξαν κατά πολύ υποδεέστεραι των αληθών αναγκών και του ύψους του επιχειρήματος. […] Η ευθύνη μεγίστη και δεν αποπλύνεται με εν «εκάμαμεν το χρέος μας», εν ενδεχομένη τινί εθνική απωλεία. […]
ΕΙΣ ΜΑΚΕΔΩΝ
και για την αντιγραφή
Αντώνης Ν. Βενέτης
