“ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ”
Οι περισσότεροι από εµάς, εσφαλµένα, προσδιορίζουµε την έναρξη του ελληνικού κινηµατογράφου µε την παραγωγή των γνωστών σε όλους µας ταινιών του παλιού “καλού” κινηµατογράφου της δεκαετίας του 1960, αγνοώντας τη µετά κόπων και βασάνων άφιξή του µέχρις εκεί. Τι γινόταν στο κινηµατογραφικό στερέωµα τη δεκαετία του 1910-1920; Ποιος από εµάς θυµάται τον Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ τον κατονοµαζόµενο ως Έλληνα “Σαρλώ”; Το κόµικ του ∆ηµήτρη-Κρις Αγκαράι από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως, βασισµένο στο θεατρικό έργο “Οι Κωµικοί” των ∆ηµήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα κυκλοφόρησε το 2024 και µας µεταφέρει στις επάλξεις του πρώιµου ελληνικού κινηµατογράφου, συστήνοντάς µας τον Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Κλακέτα και πάµε!
ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ
Σε µια εποχή δυσκίνητη αλλά και τραυµατική εξαιτίας των Βαλκανικών Πολέµων, του Εθνικού ∆ιχασµού και στη συνέχεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, στον πρώιµο ελληνικό κινηµατογράφο κυριαρχούν οι φαρσοκωµωδίες, οι προσαρµογές λογοτεχνικών έργων και µετέπειτα ο βουβός κινηµατογράφος. Ο ∆ήµος Βρατσάνος, παραγωγός µαζί µε τον Ζοζέφ Χεπ, που ήταν επίσηµος κινηµατογραφιστής του Παλατιού, ίδρυσαν την Άστυ- Φιλµ και µαζί γύρισαν την κωµωδία “Ο Βιλλάρ εις τα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου”, µε τον επιτυχηµένο κωµικό Βιλλάρ, ψευδώνυµο του Νικόλαου Σφακιανού. Στην ταινία αυτή ο Μιχαήλ Μιχαήλ θα εµφανιστεί ως γκαρσόνι!
“ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΓΕΛΩΤΟΣ”
Ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, γεννηµένος τον Αύγουστο του 1894 στην Αθήνα, υπήρξε απ’ τους πρώτους Έλληνες κωµικούς ηθοποιούς του ελληνικού κινηµατογράφου, αυτοδίδακτος και τολµηρός. Τη δεκαετία του 1920 εµφανίζεται στον βουβό κινηµατογράφο ως πρωταγωνιστής, σκηνοθέτης αλλά και σεναριογράφος. Ο τύπος τον αποκάλεσε “Πηγή του Γέλωτος” αλλά και για πολλούς ήταν απλώς ο “Σαχλώ”. Μεταξύ του 1923 και 1925 κυκλοφόρησαν πέντε ταινίες του, µε τον Χεπ ως βασικό οπερατέρ.
ΤΟ ΚΟΜΙΚ ΤΟΥ ΑΓΚΑΡΑΙ
Η σπαρταριστή ιστορία του “Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ”, ακολουθώντας το θεατρικό κείµενο των ∆ηµήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα “Οι Κωµικοί” αποδίδεται µε ατµοσφαιρικά ασπρόµαυρα καρέ από τον σχεδιαστή ∆ηµήτρη- Κρις Αγκαράι.
Ο ∆ηµήτρης-Κρις Αγκαράι είναι σχεδιαστής κόµικς, γραφίστας και εικονογράφος, γεννηµένος το 1994 στα Τίρανα της Αλβανίας και µεγαλωµένος στην Αθήνα. Σπούδασε γραφιστική και αυτοδίδακτα αφοσιώθηκε στις εικονογραφήσεις και τα κόµικς. Πρόσφατα, ολοκλήρωσε το τµήµα κόµικς στη Σχολή Βακαλό ενώ από το 2016, είναι ενεργός στον χώρο των κόµικς, κυκλοφορώντας αυτοεκδόσεις όπως τα “Αλληγορία”, “Reading the Song” και “SHAME Ερωτικές Ιστορίες Καραντίνας”. Συνεργάστηκε µε περιοδικά κόµικς όπως τα Epifany (Phase Productions) και Ρίγη (Εκδόσεις Ρενιέρη), ενώ συµµετείχε και σε ανθολογίες (Athens the Comicbook και Εποχές για Ήρωες). Επιπλέον, εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη για το Εθνικό Θέατρο στην παράσταση “Το Αστέρι της Λιλιπούπολης” της Ρεγγίνας Καπετανάκη και του Βασίλη Ρίσβα. Η δουλειά του έγινε ευρέως γνωστή µέσω των social media, και κυρίως µέσα από µία σειρά σχεδίων που απεικονίζουν αγαπηµένους χαρακτήρες ελληνικών σειρών. Το 2023, κυκλοφόρησε το graphic novel “Σύµβουλος Ερωτικών Υποθέσεων” (Jemma Press), ενισχύοντας το καλλιτεχνικό του αποτύπωµα στον χώρο των κόµικς.
Ο ∆ηµήτρης-Κρις Αγκαράι µας µεταφέρει στην Αθήνα προηγούµενων δεκαετιών και µας συστήνει σε ένα κινηµατογραφικό πάλκο ξεχασµένων ηθοποιών και κινηµατογραφικών συντελεστών, µεταξύ των οποίων: ο Νικόλαος Σφακιανός, ο Αχιλλέας Μαδράς, η Κοντσέτα Μόσχου, η Γεωργία Βασιλειάδου (ίσως η µοναδική που θυµόµαστε), η Ηρώ Χαντά, ο Ιωσήφ Χεπ, ο ∆ήµος Βρατσάνος και άλλοι.
Το όνειρο του Μιχαήλ ήταν να φτάσει το ίνδαλµά του, τον Τσάρλιν Τσάπλιν, ενώ λέγεται πως είχε επικοινωνήσει µαζί του µε επιστολή, η οποία µάλιστα απαντήθηκε από τον αυθεντικό Σαρλώ και ήταν ενθαρρυντική για την προσπάθειά του. Όµως, ο Μιχαήλ Μιχαήλ αν και γεµάτος πείσµα και φλόγα για την τέχνη, παρέµενε συχνά κακοπληρωµένος και απαξιωµένος. Πράγµατι, πέθανε πάµφτωχος, µόνος και ξεχασµένος την περίοδο της Κατοχής.
Οι περιπέτειες του Μιχαήλ Μιχαήλ για να καταξιωθεί κινηµατογραφικά, οι ίντριγκες, τα ευτράπελα, οι γκάφες µαζί µε προσωπικές ιστορίες πικρίας και αυτολύπησης µας θυµίζουν πράγµατα που ξεχάσαµε ή ακόµη και αγνοήσαµε, όπως ακόµη και σήµερα συχνά διαπράττουµε εις βάρος της τέχνης. Το κόµικ “Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ” ανασταίνει µια ξεχασµένη εποχή, έναν ξεχασµένο ηθοποιό και µπορεί µέσα από λέξεις και εικόνες να χειροκροτηθεί και να ζήσει για πάντα σε ένα παρατεταµένο ανκόρ.
γραμμοσκιάσεις… Zgur
