Ενα νομοσχέδιο – “Eκτρωμα”

Το νομοσχέδιο για τον «εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που προωθεί, εν μέσω «καραντίνας», το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας θα ήταν σωστό να αναφερόταν ως «μνημείο οπισθοδρόμησης, αναχρονισμού της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και εξυπηρέτησης συμφερόντων».
Δεν είναι τυχαίες οι έντονες αντιδράσεις από φορείς, πολίτες και το σύνολο των περιβαλλοντικών οργανώσεων, σε όλη τη χώρα.
Τι επιχειρείται εν έτη 2020;Ουσιαστικά να γυρίσουμε σαράντα και πλέον χρόνια πίσω, όταν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε ο καλός νόμος 1650/86.
Είναι αξιοσημείωτο ότι με το αρχικό κείμενο που είχε κατατεθεί επιτρέπονταν, μεταξύ άλλων, οι εξορύξεις σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές ακόμα και μέσα στον πυρήνα των Εθνικών Δρυμών, όπως, για παράδειγμα, ο Εθνικός Δρυμός Λευκών Ορέων (φαράγγι Σαμαριάς).
Ευτυχώς, μετά την καθολική αντίδραση από φορείς και ενεργούς πολίτες ο αρμόδιος Υπουργός αναγκάστηκε να αποσύρει το συγκεκριμένο άρθρο.
Ο ίδιος Υπουργός που ενέκρινε 3 ερευνητικές (ακολουθούν άλλες 10) στην περιοχή Στόμιο – Προφήτης Ηλίας στην περιοχή της Χρυσοσκαλίτισσας Κισάμου!
Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης μεταξύ άλλων:
• Έρευνα για υδρογονάνθρακες σε δημοτική γη χωρίς άδεια από τον Δήμο. (Η δημοκρατία στα καλύτερά της!)
• Εναπόθεση εξορυκτικών αποβλήτων χωρίς άδεια.
• Αναστολή επ’ αόριστον της διαδικασίας ανάρτησης Δασικών Χαρτών (διαδικασίας χρηματοδοτούμενης από την Ε.Ε.).
• Κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης, που είναι γνωμοδοτικοί ανεξάρτητοι αποκεντρωμένοι επιστημονικοί φορείς σε επίπεδο περιφερειών και νομών, με εκπροσώπηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και τι κάνουν, εκείνοι που μιλούν υπέρ της αποκέντρωσης και των ανεξαρτήτων Αρχών; Δημιουργούν ένα «έκτρωμα», με έδρα την Αθήνα, ελεγχόμενο πλήρως από τον εκάστοτε Υπουργό. Αυτό και αν είναι δημοκρατία. Αυτό και αν είναι αποκέντρωση.
Την ίδια ώρα, υποστηρίζουν ψευδώς ότι δήθεν έτσι γίνεται στην Ευρώπη. Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Ατυχώς για τα κυβερνητικά στελέχη που τάσσονται υπέρ του συγκεκριμένου νομοσχέδιου, τα πράγματα δεν γίνονται έτσι στην Ευρώπη. Όλες οι σύγχρονες χώρες έχουν Δασολόγιο και Δασικούς Χάρτες, έχουν Κτηματολόγιο, έχουν Χωροταξικό Σχεδιασμό. Έχουν, δηλαδή, θεσμοθετημένους κανόνες, που καθορίζουν με ακρίβεια το πλαίσιο της λειτουργίας της κοινωνίας και των επενδύσεων, δημιουργώντας ένα σαφές κοινωνικό και αναπτυξιακό περιβάλλον για τους πολίτες, αλλά και για μικρούς και μεγάλους επενδυτές.
Σε μία χώρα, ωστόσο, που το πλαίσιο δεν είναι πλήρως οριοθετημένο και θεσμοθετημένο επαρκώς, με τη γραφειοκρατία να κυριαρχεί, ενίοτε και το «γρηγορόσημο» και την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, όταν απαιτείται, να αποτελεί τροχοπέδη για τις όποιες υγιείς αναπτυξιακές – επενδυτικές πρωτοβουλίες, εξαιτίας της πολυετούς αναμονής έκδοσης τελεσίδικης απόφασης, είναι σαφές ότι μεγάλες υγιείς επενδύσεις, δεν θα πραγματοποιηθούν, όσο και αν μειώσουν τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά δικαιώματα.
Είναι φανερό ότι με αυτά που κάνουν η ανεργία, που με τόσο κόπο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, να τη μειώσει στο 18%, θα ξανανέβει σε νούμερα πολύ παραπάνω από το 28%, που είχαν παραδώσει στις αρχές του 2015.
Είναι βέβαιο ότι πέρα από την περιβαλλοντική υποβάθμιση και την αναπτυξιακή απαξίωση η χώρα θα συρθεί σε δικαστικές περιπέτειες σε καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και, επιβολή προστίμων πολλών εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι φορολογούμενοι πολίτες.
Ας μην ξεχνάμε ότι κατά το διάστημα των προηγούμενων διακυβερνήσεών τους, είχαμε καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεκάδες φορές για παραβίαση κοινοτικής νομοθεσίας. Τα περί εναρμόνισης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, που υποστηρίζει ο Υπουργός, μόνο θυμηδία προκαλούν.
Η αλήθεια είναι ότι η Ε.Ε. και τα κράτη μέλη, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, έχουν ψηφίσει συγκεκριμένες πολιτικές, που προβλέπουν ότι μέχρι το 2050 η ενωμένη Ευρώπη θα έχει πλήρως απεξαρτηθεί από τους εξορυσσόμενους υδρογονάνθρακες και αυτοί πρότειναν εξορύξεις ακόμα και εντός του πυρήνα των εθνικών δρυμών.
Συνεχίζουν, δηλαδή, το καταστροφικό τους έργο, αδιαφορώντας για την κοινωνία και τις επιπτώσεις στις ζωές όλων μας. Δυστυχώς, δεν έχουν αλλάξει…