Ένα παραμύθι

«Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα να αλλάξουν», έλεγε ένας μικρός ήρωας σε ένα παραμύθι.
Το 2020 με τον θανατηφόρο ιό φαίνεται ότι ζήσαμε και την τραγωδία και τη σωτηρία.
Η δική μας ιστορία έχει πολλούς ήρωες, απλά δεν είχε πειστική πλοκή· για κάποιους έπρεπε να μείνουμε για 10 μήνες συνέχεια στο σπίτι και να πλένουμε τα χέρια μας.
Για τους ήρωες ήταν μια ευκαιρία να δείξουν τις αρετές τους, να “πολεμήσουν”, να κερδίσουν και να χάσουν. Ο Βοναπάρτης είχε βγάλει μια ομιλία στους παραληρούντες στρατιώτες του και είχε πει: «Ορίστε, απ’ όπου περνούν, όλοι θα λένε περνούν οι ήρωες».
Έτσι είναι για τους γιατρούς μας, για τις νοσηλεύτριές μας, απλά ήλθε η ώρα τώρα να εμβολιαστούν.
Το εμβόλιο δεν το βλέπω σαν όπλο.
Νομίζω ότι κάποιος άνοιξε το παράθυρο να μπει άπλετο φως.
Και τώρα που μπήκε φως, θα δράσουν οι κυβερνήσεις.
Αλλά και οι πολίτες μετά την κοπιώδη μάχη, καλούνται να δώσουν άλλη μια μάχη.
Να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να συνεχίσουν να εργάζονται, να ψυχαγωγούνται, να δημιουργούν, να απαλλαγούν από την βδέλλα της απραξίας.
Αυτό θα γίνει σταδιακά και θα μας πάρει λίγο χρόνο ακόμη.
Πρέπει λοιπόν, να αλλάξουν όλα;
Όχι. Πρέπει να αλλάξουν όσα χρειάζεται για να προσαρμόσουμε στις νέες συνθήκες. Η Ελλάδα εξελίσσεται διαρκώς. Αυτό χρειάζεται μια καθοδήγηση και μια αποδοχή.
Σίγουρα τα πράγματα φέτος το καλοκαίρι, δεν θα είναι όπως πριν από δύο χρόνια.
Αυτό όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό, τόσο πιο γρήγορα θα γλυτώσουμε από μια παραίσθηση που δεν θέλει τίποτα να αλλάξει.