Που τους ανακαλύπτουμε στην κάθε επίσκεψή μας και πλουτίζει ο κόσμος μας! Δυστυχώς ο καταλύτης χρόνος κυνηγά τα έγγραφά του, πολλά απ’ τα οποία ασφυκτιούν σε διαδρόμους κι αποθήκες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν σοβαρά!
Eκεί γύρω στα μέσα του 2000, είχα κι εγώ τη τύχη να γίνω τακτική αναγνώστρια στον χώρο του. Προσερχόμουν δυο φορές την εβδομάδα, οπλισμένη με χαρτιά, μολυβδοκόνδυλα και τον απαραίτητο μεγεθυντικό φακό. Καθόμουν μ’ ανυπομονησία στη θέση μου και ζητούσα πότε ένα παλιό βιβλίο, πότε μια εφημερίδα εποχής, ένα περιοδικό, άλλοτε πάλι μερικά ιστορικά κείμενα ή κάποιο άλμπουμ φωτογραφιών της εποχής που μ’ ενδιέφερε. Απώτερος σκοπός να γράψω ένα μυθιστόρημα τοποθετημένο στα Χανιά της Κρητικής Πολιτείας. Μ’ ενδιέφερε να μπω στο κλίμα της εποχής, να μελετήσω τον άνθρωπο του τότε από τις δράσεις και τα γραφόμενά του, να δώσω στον αναγνώστη μου, όχι απαραίτητα ένα ιστορικό βιβλίο, αλλά μια ανθρώπινη ιστορία που να έχει λίγο απ’ όλα. Επισκεπτόμουν το Αρχείο από το 2006-2010 κι ο κόπος μου απέδωσε δυο μυθιστορήματα με τους ίδιους ήρωες. Ένα το 2008 κι ένα δεύτερο το 2010, τα οποία μπορείτε να βρείτε στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη, μια που πρόκειται για μικρές αυτοεκδόσεις που διανέμονται δωρεάν κι έχουν ήδη εξαντληθεί.
Τον καιρό εκείνο, που αναζητούσα στο Αρχείο πληροφορίες κι έμπνευση, γύριζα σπίτι μου άλλος άνθρωπος! Κουβαλώντας μαζί μου πέντε πυκνογραμμένες σελίδες γεμάτες λεξιλόγιο εποχής, σημειώσεις με μικρά συμβάντα, ιστορικά γεγονότα, όπως επίσης ήθη, έθιμα και δοξασίες των καιρών εκείνων που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στο μυθιστόρημα. Μελετούσα τη μέρα και ξενυχτούσα γράφοντας, ολότελα μαγεμένη απ’ τα κοσμοπολίτικα Χανιά μας του τότε, μία πόλη γεμάτη προσδοκίες, αλλά κι ανθρώπους αποφασισμένους που προετοιμάζονταν εντατικά για την Ένωση…
Δεν περιγράφεται η ευχαρίστηση που ένοιωθα καθώς ανακάλυπτα το ένα ή το άλλο, μέσα στις κιτρινισμένες σελίδες των παλιών εφημερίδων, που τις γύριζα αργά, προσεκτικά και με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μου. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μου δόθηκε η ευκαιρία να εντρυφήσω στο πρωτογενές υλικό του τόπου, να το ακουμπήσω και να διδαχτώ απ’ αυτό!
Ευνοημένη νοιώθω που μπόρεσα να διαβάσω χειρόγραφο βιβλίο του λαογράφου Βλαστού, να γνωρίσω τους λογοτέχνες του τότε, μέσα από σχετικά περιοδικά, ν’ αναζητήσω και να βρω έγγραφα με τα πεπραγμένα των οπλαρχηγών παππούδων του συζύγου μου, να γελάσω μ’ ένα εξαιρετικό ευθυμογράφημα που αφορούσε τωρινό, δημόσιο κτήριο με περίτεχνη είσοδο, να μελετήσω τον ενδιαφέροντα φάκελο της Κρητικής Χωροφυλακής του 1908 με τ’ αποκαλυπτικά «Δελτία συμβάντων και Ατυχημάτων του 24ώρου», και άλλα πολλά…
Ατέλειωτη η γνώση κι η έμπνευση που γενναιόδωρα μου προσφέρθηκε!
Χίλια ευχαριστώ στο προσωπικό, που πάντα μ’ εξυπηρετούσε με τον καλύτερο τρόπο!
Χρωστάμε πολλά στους ανθρώπους του, που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για να κρατηθεί όρθιο το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ!!
Ας μην τους αφήσουμε μόνους στο δύσκολο έργο τους!
Ας πάρουμε δυναμικά τη σκυτάλη της διάσωσής του, ας διανύσουμε το κομμάτι της απόστασης που μας αναλογεί, και ας παραδώσουμε σώο κι ασφαλές στους επιγόνους το καμάρι της πόλης, που ανήκει σ’ όλους, και στον καθένα μας ξεχωριστά!
Το Ιστορικό Αρχείο μας -το σεντούκι των θησαυρών μας!- σαν τα μάτια μας, λοιπόν!!
