Ενα στο αριστερό!

Ποιος δε θυμάται αυτό το παράγγελμα από τις απανωτές πρόβες τόσο στις εθνικές σχολικές γιορτές και παρελάσεις από τον γυμναστή που προσπαθούσε να συγχρονίσει το τμήμα για να παρουσιάζει μία ομοιόμορφη εικόνα όσο και στον στρατό από τους βαθμοφόρους εκπαιδευτές στις ασκήσεις τάξης και πειθαρχίας.
Και ο λαός, που παρακολουθούσε την εμφάνιση των τμημάτων στην παρέλαση, έκανε την κριτική του και χειροκροτούσε την προσπάθεια. Η κρίση του λαού είναι πάντοτε αμερόληπτη και αλάθητη. Χειροκροτεί κι επιβραβεύει τη σωστή εμφάνιση, ενώ την κακή παρουσία την κατακρίνει, την καταδικάζει.
Και τη σημερινή κυβέρνηση ο κόσμος περιμένει να τη χειροκροτήσει περνώντας σαν σε παρέλαση. Ο λαός θέλει σωστό βηματισμό. Δεν επιτρέπεται σε μια κυβέρνηση αριστερών αποχρώσεων, να μην έχει σωστό βηματισμό, να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει το παράγγελμα: «Ενα στο αριστερό!».
Αλλοι βαδίζουν σωστά κι άλλοι φάλτσα. Αλλοι περπατούν με τα χέρια στις τσέπες ή σκοντάφτουν στο πεζοδρόμιο, τη στιγμή που ο κόσμος έχει στηθεί και περιμένει να τους χειροκροτήσει.
Αν δεν μπορείτε να βρείτε τον βηματισμό σας, ο λαός θα δώσει σ’ άλλους την ευκαιρία να κάνουν παρέλαση. Ετσι λειτουργεί η ψυχολογία του όχλου. Θέλουμε παράστημα περήφανο.
Αρκετά σκύψαμε το κεφάλι και ταπεινωθήκαμε. Οι προβολείς είναι στραμμένοι στη χώρα μας. Οι ξένοι κριτές, “οι εταίροι” μάς παρακολουθούν σε κάθε βήμα και μάς βαθμολογούν.
Εμπρός, λοιπόν, να τραγουδήσουμε τον Ολυμπιακό Υμνο και να ξαναζήσουμε ημέρες δόξας και μεγαλείου. Το ζητούν όλοι οι Ελληνες πατριώτες. Εχουμε χρέος απέναντι στη νέα γενιά. Θα δώσουμε λόγο στους αγέννητους, στους νεκρούς.
Κλείστε τ’ αφτιά σας στις σειρήνες και προχωρήστε με το κεφάλι ψηλά, με περηφάνια και αξιοπρέπεια και πάντα “ένα στο αριστερό”!
Ο κόσμος είναι έτοιμος μ’ ένα “κλικ” να γεμίσει ξανά τις πλατείες. Μην του στερείτε αυτή την ευκαιρία για ένα γιορτινό πανηγύρι.
Από το 324 π.Χ. έχουν περάσει 2.339 χρόνια, όταν ο Μεγάλος στρατηλάτης Αλέξανδρος στην πόλη Οπις της Ασσυρίας συνέταξε σαν συμβόλαιο αγάπης τον παρακάτω όρκο, σε συμπόσιο που παρέθεσε στους αξιωματούχους όλων των φυλών.
Ορκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου:
«Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την ειρήνη. Ολοι οι θνητοί από δω και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή. Θεωρήστε την οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς τους νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής. Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι, σε Ελληνες και βαρβάρους. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η φυλή που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή.
Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Ελληνας και κάθε κακός Ελληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δε θα καταφύγετε ποτέ στα όπλα, παρά θα τις λύνετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας. Το Θεό δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη, αλλά σαν κοινό Πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τα αδέλφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου θα θεωρώ όλους ίσους, λευκούς ή μελαψούς και θα ήθελα να μην είστε μόνο υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι. Οσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεστούν αυτά που υπόσχομαι. Τον όρκο που δώσαμε με τη σπονδή απόψε κρατήστε τον σαν συμβόλαιο αγάπης».
Πόσο διαχρονικός κι επίκαιρος είναι στ’ αλήθεια ο λόγος του.
Εμπρός, λοιπόν. Ενα στο αριστερό!